Το μεγαλύτερο μειονέκτημα, κατά τη γνώμη μου, της Ελληνικής οικονομίας είναι πως είναι… “χειρωνακτική”. Τι εννοώ με αυτό; Πως αντιλαμβάνεται ως αγαθό κατά κανόνα μόνο κάτι υλικό. Αυτό σε δυσαρμονία με το πνεύμα της Αρχαίας Ελλάδος, όπου συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Κανείς δεν αντιλέγει πως ένα κτίριο, ένα αυτοκίνητο, ένα εξάρτημα υψηλής τεχνολογίας δεν έχει αξία και δεν αποτελεί περιουσιακό αγαθό. Ακόμα και ο τουρισμός ενώ όλα του τα συστατικά προέρχονται από τα δώρα της φύσης και του Αρχαιο-Ελληνικού κυρίως πολιτισμού (ήλιος, θάλασσα, ουρανός, αρχαιότητες και μνημεία) δεν μπορούν να αποδώσουν –και λογικό είναι- εάν δεν υπάρχει ένα χειροπιαστό επενδυτικό “αντικείμενο”. Αυτό μπορεί να είναι ένα ξενοδοχείο, τουριστικές κατοικίες, μουσεία, αρχαιολογικοί χώροι.
Είδαμε… “χειροπιαστά” όμως, πόσο “ευαίσθητα” είναι όλα τα προηγούμενα. Ένας COVID-19 και ξαφνικά ο τουρισμός ευρέθη (και ευρίσκεται) σε κίνδυνο. Και θα μπορούσαν πέραν του COVID-19 να υπάρξουν και άλλοι λόγοι, αλλά δεν θα ήθελα να τους αναφέρω.
Είδαμε επίσης τη δύναμη των άϋλων αγαθών· και τη δύναμη του διαδικτύου. Η σύγχρονη οικονομία βασίζεται ΚΥΡΙΩΣ στο άυλο. Οι παγκόσμιοι οικονομικοί γίγαντες πρώτα δημιουργήθηκαν ως μία “ρουτίνα” προγράμματος (software) και αναφέρομαι ενδεικτικά (Google, Facebook) και κατόπιν εμφανίστηκε η υλική τους μορφή. Ακόμα και οι τηλεπικοινωνίες πρώτα ήταν αόρατα… κύματα και μετά smartphones.
Έχω αναφερθεί στο παρελθόν πως τις ημέρες της δόξας τους (τέλη της δεκαετίας του 70), το Σουηδικό συγκρότημα ABBA συνεισέφερε στην οικονομία της χώρας, περισσότερα απ΄ ότι η… Volvo!
Τώρα το οξύμωρο. Σας παραθέτω έναν πίνακα με τις εξαγωγές της Ελλάδος κατά το 2018. Λίγο θα έχει τροποποιηθεί, αλλά η ουσία παραμένει η ίδια. Η Ελλάδα εξάγει κυρίως διυλισμένο πετρέλαιο, όπως βλέπετε, διάφορα άλλα προϊόντα και στα τελευταία δύο ασήμαντα κουτάκια κάτω δεξιά του πίνακα είναι οι εξαγωγές σε αντικείμενα (;) τέχνης! Αντιπροσωπεύουν σε μέγεθος περίπου 15 εκατομμύρια ευρώ. Δεν είναι και μικρή αγορά αν το καλοσκεφτείτε, αλλά είναι κάτι σαν προσβολή…
Και ένα βήμα παραπέρα.
Η Ελληνική πολιτεία αντιμετωπίζει την οπτικοακουστική βιομηχανία με κάποιο ενδιαφέρον. Συγκεκριμένα θεωρεί πως μπορεί ΚΑΙ αυτή να επιδοτηθεί και αναφέρομαι στη δημιουργία μίας κινηματογραφικής ταινίας ή τηλεοπτικών σειρών ή animation με επιστροφή μετρητών έως και 40% (τροποποιείται η νομοθεσία επί τω ευνοϊκότερον). Παρόμοιο πρόγραμμα ισχύει και στην Κύπρο. Η διάρκειά του είναι έως το 2022 και έχει απορροφηθεί έως τώρα το 1/3 του διατιθέμενου προϋπολογισμού. Δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες, αλλά τα όρια γενικώς είναι αρκετά χαμηλά για να ενταχθεί μία “επένδυση” στο δώρο της…. επιδότησης!
Σημαντικότατο ρόλο βέβαια στη μοριοδότηση παίζει το περιεχόμενο της ταινίας ή της σειράς (εννοώ το θέμα της) και το πώς αυτό προβάλλει την Ελλάδα.
Λεπτομέρειες στον παρακάτω σύνδεσμο:
και στην… Teucris!
Σημείωση:
Αντιγράφω από το σημερινό πρωτοσέλιδο στην ιστοσελίδα της Καθημερινής:
“…για τις ταινίες, το νέο κατώτερο όριο χρηματοδότησης είναι οι 50.000 ευρώ (από 100.000 ευρώ), για τις τηλεοπτικές σειρές μυθοπλασίας το νέο κατώτερο όριο είναι 25.000 ευρώ ανά επεισόδιο (από 30.000 ευρώ ανά επεισόδιο), για τμήματα επεισοδίων τηλεοπτικής σειράς ντοκιμαντέρ ή κινουμένων σχεδίων το νέο κατώτερο όριο είναι 60.000 ευρώ (από 100.000 ευρώ) και για τα ψηφιακά παιχνίδια το νέο κατώτερο όριο είναι 30.000 ευρώ (από 60.000 ευρώ).”
Παραπομπή σημερινού συνδέσμου – δημοσίευσης:
https://www.kathimerini.gr/1081713/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/nea-kinhtra-gia-gyrismata-tainiwn-kai-seirwn-sthn-ellada
Credits – πηγή πίνακα: Observatory of Economic Complexity (OEC) – Greece 2018
Συνεχίστε: Teucris Conceptual Cinematography
