Ακούγεται μάλλον ευτράπελο να γράφει κανείς για επενδυτικές ευκαιρίες στην σημερινή Ελλάδα, αλλά η πραγματικότητα κατά τη γνώμη μου διαφέρει πάρα πολύ. Έχοντας υποστεί μία μείωση της τάξεως του 97% στον κύκλο εργασιών μου και μία ανάλογη μείωση στα εισοδήματα μου (πρακτικά είμαι άνεργος) προσθέτω άλλη μία αιτία για ειρωνικά μειδιάματα.
Ωστόσο, όσοι με παρακολουθούν από τον Μάιο του 2009 μέσω της επενδυτικής μου ιστοσελίδας http://teucris.net/ακίνητα-επενδύσεις θα γνωρίζουν πως είναι εντελώς διαφορετικός ο τρόπος σκέψης μου. Ιδίως στα επενδυτικά ζητήματα. Σημειώνω πως μπορεί οι περισσότεροι από εσάς να με γνωρίζετε ως πολιτικό μηχανικό από τις αποκαταστάσεις διατηρητέων και τα πέτρινα κτίρια, αλλά οι βάσεις ήταν -και είναι- στην επενδυτική αξιοποίηση των ακινήτων, από όπου ουσιαστικά και ξεκίνησα.
Κι αν οι συνθήκες ή οι συγκυρίες σε φέρουν σε πολύ άσχημο σημείο είναι η νοοτροπία εκείνη, η οποία μπορεί να κάνει την μεγάλη διαφορά και να αναστρέψει τα σκληρά δεδομένα!
Είχα λοιπόν την τύχη πέρυσι να αναλάβω ένα πολύ ωραίο έργο στην περιοχή του Ασπροπύργου. Μου το εμπιστεύθηκε ο Achilleas Efthimiou(Αχιλλέας Ευθυμίου), ο οποίος επένδυσε στην επιστήμη του (οδοντίατρος με ειδικότητα στην παιδική χειρουργική οδοντιατρική) και στον τόπο του αξιοποιώντας ένα λιτό και έντιμο κτίριο, το οποίο όμως ήταν σε κακή κατάσταση από τον σεισμό της Αθήνας.
Τότε μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τον Ασπρόπυργο (και να γνωρίσω και τον αγαπητό Themis Tsingos Θέμη Τσίγκο) και ταυτόχρονα και την Ελευσίνα, στην οποία διοικητικά υπάγεται. Θυμόσαστε φαντάζομαι πως έγραφα για το επενδυτικό δυναμικό του Ασπροπύργου και της Ελευσίνας.
Πριν από λίγες ημέρες η Ελευσίνα επιλέχθηκε για πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2021. Δεν έδωσα, για να είμαι ειλικρινής ιδιαίτερη σημασία έως ότου από ένα σχόλιο του δικηγόρου και πολιτικού αναλυτή Γαβριήλ Χαρίτου διάβασα το άρθρο του Θανάση Λαγού, ο οποίος είναι Μεσσήνιος και ο οποίος είχε κάθε λόγο να ασχοληθεί επισταμένως, αφού και η πόλη του η Καλαμάτα ήταν υποψήφια αλλά δεν επελέγη. Το ίδιο και ο Γαβριήλ, ο οποίος είναι Ρόδιος και η Ρόδος ήταν η τρίτη υποψήφια και μη επιλεγείσα πόλη.
Αντιγράφω επακριβώς από το εξαιρετικό άρθρο του Θανάση Λαγού:
“Το αφήγημα της Ελευσίνας ήταν σαφές και άριστα δομημένο πάνω στο μύθο της Περσεφόνης και την προσπάθεια της πόλης να ξεφύγει από τον… κάτω κόσμο – ενώ η «ανάδυση» της Καλαμάτας χανόταν κάπου μεταξύ της Εθνικής Επανάστασης του 1821 και των σεισμών του 1986.
Συγκεκριμένα, στο φάκελο της Ελευσίνας τονίστηκε ότι η πόλη «διαφέρει ριζικά από τη στερεοτυπική εικόνα της Ελλάδας, ως της χώρας με τις ωραίες παραλίες, όπου ο κόσμος ζει ξέγνοιαστος και χαλαρός, απολαμβάνοντας τον ήλιο και τη θάλασσα. Η Ελευσίνα αντικατοπτρίζει μία εντελώς παραγνωρισμένη -αλλά ταυτόχρονα πολύ πραγματική- πτυχή της Ελλάδας: την Ελλάδα της παραγωγής». Γι’ αυτό η Κριτική Επιτροπή μάλλον πείστηκε ότι «η Ελευσίνα είναι μια μικρογραφία της Ευρώπης και γι’ αυτό προσφέρεται ως πεδίο μελέτης των προκλήσεων που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη», και ότι «αν ο τίτλος της ΠΠΕ δοθεί στην Ελευσίνα, η εικόνα της πόλης θα συνδεθεί οριστικά με την τέχνη και τον πολιτισμό, μεταβάλλοντας το στερεότυπο της βιομηχανικής πόλης».
Με άλλα λόγια, πάλι από το φάκελο της Ελευσίνας: «Η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος που συντελέστηκε με τη βιομηχανική ανάπτυξη στην περίπτωση της Ελευσίνας κινητοποιεί το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας και γίνεται πολύτιμη ύλη στα χέρια των καλλιτεχνών. Και αυτό γιατί η Ελευσίνα δεν είναι απλά μια βιομηχανική πόλη. Είναι η πόλη σύμβολο της σύνδεσης του ανθρώπου με τη φύση, η πόλη της Μητέρας Γης (Δημήτηρ) και της κόρης της Περσεφόνης».
Ουσιαστικά η Ελευσίνα παραδέχεται ότι δεν έχει πολιτιστικές υποδομές και ότι χρειάζεται να γίνει Πολιτιστική Πρωτεύουσα για να ξεφύγει από τη βιομηχανική μιζέρια.
Αντιθέτως η Καλαμάτα δεν ξεκαθάρισε -τουλάχιστον στο φάκελό της- αν έχει πολιτιστικές υποδομές ή αν πρέπει να γίνει Πολιτιστική Πρωτεύουσα για να τις αποκτήσει.”
Ο σύνδεσμος του άρθρου είναι:
http://www.eleftheriaonline.gr/…/108743-i-evropaiki-elefsin…
Νομίζω μία εξαιρετική ανάλυση και ταυτοχρόνως ένα απίστευτα “ερεθιστικό επενδυτικό άρθρο” και μία πρόκληση για γόνιμα μυαλά.
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο για την ώρα (τονίζω… για την ώρα), αλλά θα επισημάνω πως οι λύσεις είναι δίπλα μας και μόνο ο τρόπος σκέψης διαφέρει. Και προσέξτε παρακαλώ! Όταν χρησιμοποιώ την λέξη “επένδυση” δεν περιορίζομαι στο οικονομικό της στοιχείο. Αυτή η λέξη εμπεριέχει μία πολύ πλατύτερη έννοια από αυτή, την οποία της έχουμε προδώσει. Δεν είναι τα χρήματα και τα υλικά αγαθά το πάν. Το αποτέλεσμα της ευρύτητας της σκέψης μας είναι!
Think! Σκέψου!
Συγχαρητήρια στην Ελευσίνα και για τον τρόπο προσέγγισης τους και φυσικά έχουν μία τεράστια ευκαιρία να μετατρέψουν την υποβαθμισμένη πόλη τους σε κάτι μοναδικό. Και το αξίζουν.
Σημ. 1: Δεν μπορώ να μην επισημάνω την ευτυχή σύμπτωση πως στην Ελευσίνα κινηματογραφήθηκε το σπουδαίο ντοκυμανταίρ “Αγέλαστος Πέτρα” (2000) του σκηνοθέτη Φίλιππου Κουτσαφτή.
Σημ. 2: Απόψεις της Ελευσίνας από τον θαυμάσιο (κυριολεκτικά) αρχαιολογικό της χώρο. Μεγάλο μέρος των αρχαίων νομίζω πως καταστράφηκε την περίοδο της χούντας για την κατασκευή κάποιων βιομηχανικών μονάδων στην περιοχή…
