Περπατώντας χθες στην Λεωφόρο Βας. Αμαλίας στην Αθήνα, θυμήθηκα πως εκεί σε κάποιο γραφείο στον αριθμό 36 ο Ευάγγελος Α. Παπαστράτος (εις εκ των τεσσάρων αδελφών και ιδρυτών της γνωστής βιομηχανίας σιγαρέτων από το Αγρίνιο) είχε εγκλωβιστεί την περίοδο των Δεκεμβριανών του 1944. Η πολυκατοικία τους (ο πρώτος όροφος συγκεκριμένα) είχε καταληφθεί αρχικά από τον ΕΛΑΣ και κατόπιν ανακαταλήφθηκε από τον Αγγλικό στρατό. Εκεί αναγκάστηκε κάποιο διάστημα να παραμείνει εγκλωβισμένος και επειδή του ήταν αδύνατον να συμπράξει με την απραξία άρχισε να συγγράφει την ιστορία της ζωής του με τον ομώνυμο τίτλο το άρθρου.
Και επειδή χθες ένοιωσα κάπως ανάλογα (τηρουμένων των αναλογιών φυσικά) με την κατάσταση αυτή της βαθιάς κοινωνικής (κυρίως) και οικονομικής “κρίσεως”, την οποία επέλεξε να βιώσει η Ελλάδα αντιγράφω μία από τις τελευταίες παραγράφους του βιβλίου του, οι οποίες τόσο ταιριάζουν με την σημερινή δυστυχώς πολύ θλιβερή πραγματικότητα.
Με μία μόνο παρατήρηση: πως κατά τη διάρκεια των τελευταίων 120 ετών η Ελλάδα έχει ανταπεξέλθει από μακράν χειρότερες καταστάσεις από την τελευταία ενδεκαετία.
Καταλήγει λοιπόν ο Παπαστράτος (και κάποια στιγμή ίσως σας γράψω για τη σχέση του πατέρα μου με τον ίδιο):
“Δουλέψαμε χωρίς ν΄ αδικήσουμε κανέναν. Α π ό τ η δ ο υ λ ε ι ά μ α ς β γ ή κ ε η π λ η ρ ω μ ή τ ο ύ κ ό π ο υ μ α ς. Πλουτίσαμε κάπως, χωρίς όμως να ζαλιστούμε και δίχως να δημιουργήσουμε εχθρούς. Κι όταν, με τις αλλεπάλληλες ζημιές που μας προξένησαν τα γεγονότα των τριάντα τελευταίων ετών, γίναμε σημαντικά φτωχότεροι απ’ όσο ήμασταν στο τέλος του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, δεν αλλάξαμε, δεν θυσιάσαμε τις αρχές μας, δεν εγκαταλείψαμε τα ιδανικά μας.”
Εάν πραγματικά έντιμα και με απόλυτη ειλικρίνεια μπορείτε να το εκφράσετε κι εσείς αυτό κοιτώντας τον εαυτόν σας στον καθρέφτη, τότε μην φοβάστε τίποτα. Τα καλύτερα έπονται. Εάν πάλι δεν μπορείτε να το πείτε σήμερα, διότι δειλιάσατε ή παρασυρθήκατε από τις σειρήνες, ρυθμίστε τον εαυτό σας κατάλληλα, ώστε να μπορείτε να το πείτε σε μία ενδεκαετία. Εάν δεν θέλετε, τότε συνεχίστε να υφίσταστε τις συνέπειες και να διαμαρτύρεσθε αντί να κάνετε. Σε κάθε περίπτωση:
Μεταστρέψτε την “κρίση” σε “αντι-κρίση” και αναστρέψτε τις καταστάσεις.
(Αλήθεια, τώρα θα κάπνιζα κι ένα σιγαρέτο, εάν υπήρχε η αυθεντική μάρκα εις μνήμην του Ευάγγελου).
