Διάσημος Άγγλος ψυχίατρος ευρίσκεται από την ηλικιωμένη γραμματέα του αιμόφυρτος στο γραφείο του με ένα περίστροφο δίπλα του και μία σφαίρα στο κεφάλι. Προλαβαίνει να της ψελλίσει πως αυτός ευθύνεται για όλα… και πεθαίνει.
Η αστυνομία και όλα τα στοιχεία συνηγορούν αναμφιβόλως πώς πρόκειται για αυτοκτονία, γεγονός, το οποίο σοκάρει τους ασθενείς του, αφού ο γιατρός αυτός ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος βοηθούσε τους συνανθρώπους του να εύρουν και πάλι τη χαρά της ζωής μετά από τραγικά γεγονότα.
Η έφηβη μοναχοκόρη του, της οποίας η μητέρα είχε σκοτωθεί σε τραγικό δυστύχημα όμως δεν το πιστεύει. Θεωρεί πως ο πατέρας της έχει δολοφονηθεί από κάποιον ασθενή του. Προσεγγίζει έναν εξ΄ αυτών έναν επίσης διάσημο δημοσιογράφο της τηλεόρασης, ο οποίος ήταν ΚΑΙ αυτός ασθενής του πατέρα της και τον πείθει να διερευνήσει την υπόθεση. Επίσης τσακισμένος από τη ζωή, αφού είχε χάσει και ο ίδιος την έφηβη κόρη του πείθεται, αλλά συναντά τείχος. Κανένας δεν τον πιστεύει, ενώ είναι αδύνατον να εντοπιστεί κάποιο στοιχείο για τους ασθενείς, αφού ο αυτόχειρας προστάτευε πλήρως τα προσωπικά στοιχεία και δεν κρατούσε ούτε φακέλους, παρά μόνο στη μνήμη του.
Η κόρη όμως είχε τα ονόματα και τις διευθύνσεις, διότι ο πατέρας της δεν είχε προλάβει να ταχυδρομήσει τις μηνιαίες του επιστολές προς τους ασθενείς του σχετικά με την εξέλιξη της ασθένειάς τους.
Ήταν ένας ιδιοκτήτης πολύ αριστοκρατικής, αλλά και ξεπεσμένης γκαλλερί, τον οποίον εξευτέλιζαν οι πελάτες του εκμεταλλευόμενοι την οικονομική του ανέχεια, μία πανέμορφη νέα με μεγάλη θέση σε οργανισμό με άγνωστο λόγο ασθενείας και ένας ανώτατος δικαστικός.
Ο δημοσιογράφος μαθαίνει από συναδέλφους του ψυχιάτρου πως θα μπορούσε ένας ασθενής να δολοφονούσε τον γιατρό του και κατόπιν να μην θυμόταν τίποτα, μία ακραία μορφή ολικής σχιζοφρένειας, πλήρως όμως συγκεκαλυμένη από την εξωτερική εικόνα. Αρχίζει τότε την έρευνα και διαδοχικά επισκέπτεται έναν-έναν τους πρώην ασθενείς για να διαπιστώσει ποιος ή ποια θα μπορούσε να ήταν.
Ο ιδιοκτήτης της γκαλλερί είχε ακλόνητο άλλοθι, όπως τεχνηέντως μαθαίνει όντας στην έκθεση συνεχώς την ημέρα της αυτοκτονίας ή δολοφονίας. Με την κοπέλα, η οποία είχε μηδενική αυτοεκτίμηση και δειλία συνάπτει εφήμερη ερωτική σχέση και την υποπτεύεται. Ο δικαστής έκρυβε κάτι πολύ σοβαρό και είναι ανακουφισμένος από το γεγονός του θανάτου του ψυχιάτρου, αφού αυτός μόνος γνώριζε το φοβερό και άγνωστο μυστικό του. Αλλά την ημέρα της δολοφονίας δίκαζε εκτός Λονδίνου αντικαθιστώντας συνάδελφό του.
Αρχίζει πλέον να πιστεύει πως η κοπέλα ήταν ο δολοφόνος, όταν αυτή αυτοκτονεί μετά από ένα βράδυ, το οποίο πέρασαν μαζί. Ωστόσο στο σημείωμα, το οποίο άφησε δεν δείχνει να έχει οποιαδήποτε σχέση.
Ο δημοσιογράφος αρχίζει τότε να έχει παραισθήσεις και εφιάλτες και σιγά-σιγά να αντιλαμβάνεται πως μπορεί ΑΥΤΟΣ να ήταν ο δολοφόνος. Οι σκέψεις αυτές γιγαντώνονται μέσα του, όταν η κόρη του ψυχιάτρου τον πληροφορεί πως υπήρχε ακόμα και ένας άλλος μυστηριώδης ασθενής. Επιπλέον τον πληροφορεί πως στα υπόγεια της κατοικίας υπάρχει και ένα πολύ καλά κρυμμένο σημείο στο οποίο έβλεπε τον πατέρα της να τοποθετεί κάποια έγγραφα και φακέλους και του προτείνει να ελέγξουν και εκεί. Μαζί ένα βράδυ κατεβαίνουν και μέσα σε μία αχρησιμοποίητη ξυλόσομπα είναι όντως οι φάκελοι με τα ονόματα των ασθενών. Διαβάζει με αγωνία το κάθε ένα όνομα, έως ότου φθάνει στον φάκελο με την επισήμανση “άκρως επικίνδυνος – ολική σχιζοφρένεια” όπου με τεράστια έκπληξη διαβάζει…
…και πριν προλάβει να συνέλθει από το σοκ γυρίζει να κοιτάξει έντρομος την κόρη του ψυχιάτρου όταν αυτή ετοιμάζεται να τον χτυπήσει στο κεφάλι με την μασά του τζακιού!
Το όνομα στον φάκελο ήταν της κόρης του ψυχιάτρου, η οποία και δολοφόνησε τον πατέρα της και τώρα τον άτυχο δημοσιογράφο!
