Πριν από λίγες ημέρες έγραψα για τα οικονομικά ενός πολέμου και συγκεκριμένα για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Επειδή διαβάζω τίτλους του τύπου “Πότε θα τελειώσει ο Εφιάλτης” ή μετρούν τις ημέρες, θα ήθελα να σας ερωτήσω, τι είναι εκείνο, το οποίο σας κάνει να πιστεύετε ότι ο πόλεμος θα τελειώσει σύντομα· ή μάλλον ΓΙΑΤΙ θα πρέπει να τελειώσει σύντομα;
Επικρατεί η άποψη του κεραυνοβόλου πολέμου και της επίτευξης των αντικειμενικών στόχων (όπως όμως ΕΜΕΙΣ τους ερμηνεύουμε) και πως οποιαδήποτε διάρκεια πέραν κάποιου χρονικού ορίου (το οποίο όμως και πάλι ΕΜΕΙΣ αυθαίρετα το θέτουμε) θα είναι, ας υποθέσουμε επιζήμιο για τον επιτιθέμενο. Είστε… σίγουροι γι΄ αυτό;
Όπως επίσης έγραψα οι “κυρώσεις” δημιουργούν στην κοινή γνώμη την αίσθηση μίας αφόρητης οικονομικής και ψυχολογικής πίεσης, η οποία θα κάμψει το ηθικό ενός εμπολέμου ή θα τον γονατίσει και μπλά, μπλά, μπλά… Αλλά κυρώσεις ίσον τρελά κέρδη για όλους, μεταξύ αυτών και εκείνου, ο οποίος τις υφίσταται.
Η βιομηχανική παραγωγή της Γερμανίας με τη λήξη του καταστρεπτικού χωρίς αμφιβολία Β΄ΠΠ ήταν… πολλαπλάσια απ΄ ότι ήταν στην έναρξή του! Και όπως γνωρίζετε όλοι σας πολύ καλά, πολύ μα πολύ σύντομα επανήλθε ως οικονομική δύναμη.
Επιπροσθέτως ένα καθεστώς, το οποίο δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και υπόδειγμα λαμπρής δημοκρατίας εδραιώνεται μέσω ενός πολέμου. Δεν χρειάζεται σκέψη για να το αντιληφθείτε αυτό. Και εδώ δεν αναφερόμαστε σε έναν πόλεμο μακριά από τα σύνορα, όπως ήταν αυτοί της Κορέας ή του Βιετνάμ για τις Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε να μην είναι τόσο ορατές οι επιπτώσεις. Και αφού τους ανέφερα και οι δύο προηγούμενοι δεν έληξαν σύντομα αλλά διήρκησαν ο μεν πρώτος τρία έτη, ενώ ο δεύτερος παρά κάτι είκοσι!
Ο ξεχασμένος πόλεμος της Κορέας είναι πολύ κακώς… ξεχασμένος και πάρα πολλά μπορούμε να διδαχθούμε και από πλευράς πολιτικής και διπλωματίας, αλλά και οι στρατιωτικοί από την δική τους πλευρά. Κι εκείνος κεραυνοβόλα ξεκίνησε και φάνηκε πως θα τελειώσει σε ελάχιστο χρόνο, αλλά ΔΕΝ τελείωσε.
Δεν υπονοώ τίποτα ούτε προβλέπω κάτι (εάν ήταν θα το έγραφα). Απλώς επισημαίνω πως θα πρέπει να υπάρχει στο νου μας ΚΑΙ αυτή εκδοχή. Και φυσικά καλό θα είναι να περιοριστούν οι προσδοκίες…
