Τον τελευταίο καιρό είτε περπατώντας είτε οδηγώντας έχω προσέξει αρκετές γάτες να διασχίζουν (ή να… προσπαθούν) να διασχίσουν τον δρόμο… Δεν μιλάω για έρημους επαρχιακούς δρόμους… Αναφέρομαι σε δρόμους αστικών περιοχών και υψηλής κυκλοφορίας… Πριν από λίγες ημέρες ωστόσο είδα και μία “τέως” γάτα εν είδει γραμματοσήμου στο οδόστρωμα και βέβαια το θέαμα μέσα στην τραγικότητά του ήταν και ελαφρώς αστείο, διότι μου θύμισε τις “χαλκομανίες” στα διάφορα κινούμενα σχέδια, μόλις περάσει από επάνω τους ένας οδοστρωτήρας… Απλά στα καρτούν, επανέρχονται στη ζωή…
Τώρα προς τι όλα αυτά…
Για τη γάτα, το να διασχίσει έναν δρόμο υψηλής κυκλοφορίας αποτελεί μία πράξη τυχηματικής (ρώσικης) ρουλέτας… Είναι σχεδόν αδιανόητο, το πόσο διακινδυνεύει το αιλουροειδές μόνο και μόνο να αλλάξει πλευρά του δρόμου…
Τώρα, γιατί χρειάζεται να περάσει απέναντι είναι ένα σοβαρό ερώτημα… Τι έχει άραγε στο μυαλό της; Δυστυχώς γάτα δεν είμαι και δεν μπορώ να γνωρίζω το κίνητρο. Ενδέχεται να έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν, διότι γνωρίζει πως υπάρχει κάτι ενδιαφέρον εκεί (από φροντίδα, φαγητό ή κάποιος άλλος γάτος ή γάτα), παρ’ όλα αυτά όμως η ουσία παραμένει ίδια:
Διακινδυνεύει για λίγα μέτρα τη ζωή της-!-. (ακόμα και εάν έχει με επιτυχία διασχίσει το δρόμο αρκετές φορές)…
Εάν το δούμε το ζήτημα με την λογική η γάτα δεν μπορεί να αξιολογήσει τους κινδύνους. Η διέλευση των οχημάτων είναι ένα στοχαστικό φαινόμενο (έχει δηλαδή σχέση με τυχαίες μεταβλητές), δεν μπορεί να προβλεφθεί, παρά με στατιστικό τρόπο –προσοχή εδώ-, ενώ δεν μπορεί να γίνει αξιολόγηση, όπως πράττει ένας άνθρωπος σε παρόμοια περίπτωση… Συχνά έχω δει γάτες, οι οποίες γλύτωσαν στο χιλιοστό και γύρισαν πίσω τρέχοντας έχοντας έλθει σε επαφή με το ελαστικό ενός αυτοκινήτου… άλλες πάλι φορές έχω δει γάτες να περνούν σφαίρα παίζοντας τον γύρο του θανάτου, άλλες φορές να κοντοστέκονται και να περνούν μόλις… εμφανισθεί το αυτοκίνητο!
Το μυστικό είναι ακριβώς στο ότι η κυκλοφορία ναι μεν είναι ένα στοχαστικό φαινόμενο, στατιστικά όμως είναι μετρήσιμο! Άλλη κίνηση έχουν οι δρόμοι το πρωί, άλλη τη νύχτα και διαφορετική κάθε ημέρα και ώρα ανά εποχή… Περιστασιακά συμβαίνουν και ανωμαλίες, όπως λχ ένα ατύχημα και διαταράσσεται η ροή.
Τι γνωρίζει λοιπόν η γάτα;
Η γάτα γνωρίζει στατιστική! Έχοντας αντιληφθεί πως τις νυχτερινές ώρες η κίνηση (την οποία αντιλαμβάνεται ως μια οβίδα με τεράστια ταχύτητα –και μέγεθος-) έχει μικρότερη συχνότητα ενδέχεται να τις επιλέγει (εξ’ άλλου οι γάτες νυχτοπερπατούν)!. Μόνο που συνήθως αυτή η οβίδα τρέχει γρηγορότερα τότε και εάν “συναντηθεί” μαζί της τότε δύσκολα την γλυτώνει… σε αντίθεση με τις ώρες αιχμής, όπου πολλές οβίδες κυκλοφορούν, αλλά με σαφώς μειωμένη ταχύτητα (άρα πιο εύκολα αντιληπτές).
Δεν έχω μελετήσει τη συχνότητα διέλευσης ενός δρόμου από γάτες, αλλά έχω την βάσιμη υποψία, πως τα περισσότερα ατυχήματα πρέπει να γίνονται τη νύχτα, όταν η κυκλοφορία είναι ιδιαίτερα μειωμένη, ενώ η εμπειρία της γάτας την καθιστά πιο “σίγουρη ”στην απόφασή της, παρ’ όλο που η διαίσθηση μας υποδεικνύει το αντίθετο.
Πως όμως αυτά μεταφράζονται σε πρακτικές τακτικές; Τι διδάσκει η διάβασις της γάτας;
Όταν ήμουν μεταπτυχιακός φοιτητής στην Αμερική κάποιος καθηγητής μας, μας ανέφερε μία παλαιότερη πρόταση για ένα θέμα διδακτορικής διατριβής. Ακόμα θυμάμαι τα ειρωνικά μειδιάματα μας (των… λαμπρών μας μυαλών) στο άκουσμα της (νομίζω στο Μ.Ι.Τ.): “Η επίδραση μίας σταγόνας μελανιού στο χαρτί” ή κάπως παρόμοια (δεν θυμάμαι ακριβώς) και την θυμηδία, την οποία μας προκάλεσε. Ωστόσο εμείς οι “έξυπνοι” δεν καταλάβαμε πως αυτό ήταν μέρος ενός συνολικού έργου σχετικά με τους πρωτοεμφανιζόμενους τότε (εννοώ την περίοδο του θέματος του διδακτορικού) εκτυπωτές dot matrix! Το ζητούμενο ήταν ένα μικρό αλλά σημαντικό τμήμα ενός πολύ μεγαλύτερου και εντελώς εφαρμόσιμου προγράμματος. (Επί τη ευκαιρία αναλογισθείτε την ηλεκτρονική ταχύτητα παραγωγής άυλων δεδομένων από έναν υπολογιστή και την εξαιρετικά μικρότερη ταχύτητα καταγραφής τους από έναν μηχανικό εκτυπωτή και πόσο σοβαρό ζήτημα ήταν αυτό)…
Η διάβασις της γάτας αισθάνομαι ότι είναι κάτι αντίστοιχο. Δεν έχω την ερευνητική πανεπιστημιακή δυνατότητα να μελετήσω πραγματικά στοιχεία σε αυτό το κρίσιμο (!) ζήτημα: τι ποσοστό επιτυχίας έχει μία γάτα στο να διασχίσει επιτυχώς έναν δρόμο και εάν υπάρχουν εμπειρικές προεπιλογές από την πλευρά της, ώστε να τις ακολουθεί. Θα είχε όμως πολύ ενδιαφέρον, διότι πέραν του ότι η γάτα είναι ένα συμπαθέστατο ζωάκι (και ελαφρώς άγριο θα σημείωνα) και οι φιλόζωοι θα χρηματοδοτούσαν ευχαρίστως αυτή την έρευνα θα μας διαφώτιζε για τις μεθόδους της αφού σας επισημάνω πως οποιαδήποτε αλλαγή πολιτικής ή και κάθε είδους απόφαση με κατεύθυνση προς την “άλλη” πλευρά του δρόμου αποτελεί μία εξομοίωση της διάβασης της γάτας…
Χμ… αυτό αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον! Τις γάτες προσωπικά τις συμπαθώ ιδιαιτέρως… Σίγουρα έχουν αναπτύξει μία ικανότητα στο να διασχίζουν τους πολυσύχναστους δρόμους, άλλωστε ο πληθυσμός τους θα είχε μειωθεί εντυπωσιακά, κάτι, το οποίο δεν έχω παρατηρήσει… Κάθε άλλο!
Όταν μία λχ κυβέρνηση αποφασίζει να στραφεί προς μία άλλη πορεία (μάλλον στην αντίθετη πλευρά) ή να αλλάξει μία δεδομένη έως τότε τακτική ή να τροποποιήσει μία απόφαση της όσον αφορά κάποια δεδομένα της, στην ουσία εκτελεί μία διάβαση της γάτας… Επειδή όμως μία κυβέρνηση δεν είναι… γάτα ενδέχεται να μην αντιλαμβάνεται τους κινδύνους αυτούς, ακόμα και εάν στην άλλη πλευρά γνωρίζει πόσο καλύτερα θα είναι τα πράγματα (τροφή, φροντίδα, χάδια, άλλες γάτες) και τα σχετικά ανάλογα… Φυσικά έχει να ωφεληθεί τα μέγιστα από την υψηλή τεχνογνωσία της γατούλας, την οποία η ίδια (η κυβέρνηση ή άλλος φορέας) δεν διαθέτει και αν μη τι άλλο να αξιολογήσει στατιστικά τις πιθανότητες επιτυχίας της ή να επιλέξει την βέλτιστη ώρα, ώστε να αυξήσει τις πιθανότητες επιτυχούς διάβασης• και τονίζω τις πιθανότητες, διότι το φαινόμενο είναι καθαρά στοχαστικό και κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί μία επιτυχία.
Στην πραγματικότητα καμία γάτα δεν μπορεί να εγγυηθεί πως θα είναι ζωντανή εφ’ όσον αποφασίσει να περάσει στην “απέναντι ” πλευρά. Η δε διάβαση αυτή αποτελεί στην ουσία μία απόφαση ζωής και θανάτου… (ή έστω σοβαρού τραυματισμού)…
Είναι πολύ σημαντικό να αντιλαμβάνεσαι την διαφορά (όσον αφορά τα επίπεδα κινδύνου) μεταξύ της μετάβασης από ένα οικόπεδο σε ένα άλλο στην ίδια πλευρά (έστω και εάν πρέπει να πηδήξεις έναν φράχτη) από του να διασχίσεις έναν πολυσύχναστο δρόμο στην απέναντι πλευρά του…
Οι γάτες πάντως είναι εκεί και έτοιμες να αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης…
Σημ. Αυτό το έγραψα για όσους πιστεύουν ή ονειρεύονται ηρωικές εξόδους από τα πραγματικά προβλήματα, την αληθινή ζωή είτε αφορά προσωπικά είτε πολιτικά ζητήματα… Επίσης μία επενδυτική ή έστω οικονομική τακτική αυτής της μορφής εμπίπτει σε αυτήν την κατηγορία… Η γάτα όμως είναι εφτάψυχη. Εσείς;
Αρχική Δημοσίευση: 22 Απρ. 2015
