Η Škoda Works ιδρύθηκε ως κατασκευαστής όπλων το 1859. Η Škoda Auto (και ο προκάτοχός της Laurin & Klement) είναι η πέμπτη παλαιότερη εταιρεία παραγωγής αυτοκινήτων παγκοσμίως και έχει μια αδιάσπαστη ιστορία παράλληλα με την Daimler, την Opel, την Peugeot και την Tatra.
Η Škoda Auto ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1890 κατασκευάζοντας ποδήλατα. Ιδρυτές της ήταν οι Václav Klement και Václav Laurin. Η παραγωγή αυτοκινήτων ξεκίνησε το 1905 και η εταιρεία σύντομα έγινε ο μεγαλύτερος κατασκευαστής αυτοκινήτων της Αυστροουγγαρίας. Το 1925 η εταιρεία εξαγοράστηκε από την Škoda Works και λειτουργεί έκτοτε πλέον υπό την επωνυμία Škoda Auto (Škoda).
Όσες/οι τυχόν έχετε ενδιαφερθεί ποτέ για κάποιο μοντέλο της συγκεκριμένης εταιρείας θα έχετε προσέξει πως οι ιδιαίτερα πολυτελείς εκδόσεις της φέρουν το χαρακτηρισμό Laurin & Klement. Αυτός είναι ο λόγος.
Εάν αναρωτιέστε τώρα μήπως έχω αναλάβει την αντιπροσωπεία της εν λόγω αυτοκινητοβιομηχανίας στην Ελλάδα ή κάπου αλλού μάλλον θα απογοητευτείτε. Όχι δεν την έχω αναλάβει αλλά η ιστορία της μας δίνει μία χαρακτηριστική λεπτομέρεια, η οποία εξηγεί κατά κάποιον τρόπο το… Brexit (!) και διδάσκει και “κάτι” ακόμα!
Το 1894 ο 26χρονος Václav Klement, ο οποίος διατηρούσε βιβλιοπωλείο στην πόλη Mladá Boleslav, της Βοημίας (σημερινή Τσεχία, τότε τμήμα της Αυστρίας-Ουγγαρίας), δεν μπορούσε να προμηθευτεί ανταλλακτικά για να επισκευάσει το Γερμανικό του ποδήλατο. Ο Klement επέστρεψε το ποδήλατό του στους κατασκευαστές, τον Seidel και τον Naumann, με ένα γράμμα στα Τσεχικά, ζητώντας τους να πραγματοποιήσουν επισκευές, μόνο για να λάβει την παρακάτω απάντηση στα Γερμανικά:
“Αν θέλετε να σας απαντήσουμε, επιμένουμε να εκφράσετε το μήνυμά σας σε γλώσσα που να καταλαβαίνουμε”.
Αυτή η απάντηση στην καλύτερη περίπτωση εξόργισε τον Klement, ο οποίος παρ΄ ότι δεν είχε καμία τεχνική εμπειρία (βιβλιοπώλης ήταν ο άνθρωπος) ξεκίνησε με τον Laurin ένα συνεργείο επισκευής ποδηλάτων. Και από αυτή την υπεροπτική απάντηση δημιουργήθηκε η μεγάλη αυτή εταιρεία παραγωγής αυτοκινήτων.
Δε χρειάζεται να εξηγήσω περισσότερα, κατανοείτε πλήρως τι εστί γερμανική συμπεριφορά.
Αλλά το άρθρο και οι εξελίξεις έχουν δύο ακόμα παραμέτρους:
- Η Γερμανία πήρε την… εκδίκησή της τελικά μέσω της Volkswagen εξαγοράζοντας τμηματικά το 70% της Τσεχικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Αυτό συνέβη μετά την κατάρρευση του Κομμουνιστικού καθεστώτος το 1990, όταν οι ίδιοι Τσέχοι αναζήτησαν εταίρο, προκειμένου να ανταγωνιστούν τα υπέρτερα δυτικά προϊόντα. Απ΄ ότι φάνηκε εκ των πραγμάτων η επιλογή τους ήταν επιτυχής, διότι η Škoda επιβίωσε σε αντίθεση με άλλες Ανατολικές φίρμες αυτοκινήτων. Η ιστορία εκδικείται και τους εκδικητές, ιδιαιτέρως όταν οι δεύτεροι δείχνουν κακή κρίση στις μετέπειτα επιλογές!
- Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι στην απόφαση του Klement. Η απογοήτευσή του από την υπεροπτική συμπεριφορά των Γερμανών, στην προκειμένη περίπτωση τον μετέτρεψε από ταπεινό βιβλιοπώλη σε… αυτοκινητοβιομήχανο. Δεν δίστασε να επεκταθεί σε έναν άγνωστο τομέα.
Όταν λοιπόν τα εμπόδια και οι συνεχόμενες αποτυχίες φράζουν το δρόμο μας δε σημαίνει πως θέλουν το κακό μας. Αντιθέτως προσπαθούν να μας δείξουν τον ΔΙΚΟ μας δρόμο, τον προσωπικό! Και κανείς δεν γεννιέται με κάποια σφραγίδα συγκεκριμένης επαγγελματικής δραστηριότητας!
Δεχτείτε τις προκλήσεις!
Και μία προσωπική σημείωση:
Όταν ο πατέρας μου έλαβε το εφ΄ άπαξ του αποφασίστηκε η αγορά ενός καινούργιου αυτοκινήτου, το οποίο ποτέ δεν είχαμε τη δυνατότητα να αποκτήσουμε. Και το φθηνότερο τότε 1990/91 στην αγορά, μετά το Yugo της Zastava ήταν το Škoda Favorit. Βλέπετε το κριτήριο ήταν καθαρά και απολύτως οικονομικό και αγοράστηκε και με… γραμμάτια. Αλλά ο πατέρας μου το εκτιμούσε ιδιαιτέρως, διότι ήταν… Ανατολικής προέλευσης και η ιδεολογία του ήταν συναφής! Ακόμα η Škoda ήταν Τσεχική. Λυπάμαι να ομολογήσω πως ήταν ένα πάρα πολύ κακό αυτοκίνητο, την πρώτη –ναι, την πρώτη ημέρα- με άφησε στο δρόμο (έπαψε να λειτουργεί ο εγκέφαλος του αυτοκινήτου, ο οποίος όμως ήταν πολύ γνωστής… Γερμανικής εταιρίας –χα!-, δεν τα πάω καλά τελικά με αυτή τη χώρα), αλλά βεβαίως μετά η αναξιοπιστία, η σοβαρότητα των βλαβών και η επικινδυνότητα τους, όπως επίσης και η άθλια συμπεριφορά του στο κράτημα στο δρόμο με έκαναν να μην θέλω να ακούσω για αυτοκίνητο αυτής της εταιρίας. Στην πορεία τα πράγματα άλλαξαν και επειδή έτυχε να οδηγήσω και πρόσφατο μοντέλο της ομολογώ πως αποκόμισα τις καλύτερες εντυπώσεις. Η αξία της βελτίωσης και της προόδου.
Και για την ιστορία υπήρξε κάποιο διάστημα πριν το Favorit ένα μικρό Αγγλικό μοντέλο (να και άλλη μία σχέση με το Brexit), το οποίο είχε αγοραστεί μεταχειρισμένο. Αυτό ήταν λίγο οικονομικότερο, όσον αφορά τη βενζίνη, διότι καταναλώναμε μόνο το καύσιμο μετάβασης, αφού συνήθως στην επιστροφή μας έφερνε η… ΕΛΠΑ! Μετά το συνεργείο βέβαια ήταν άλλη υπόθεση. Ελπίζω η Αγγλία να συνεχίσει τον καλό το δρόμο και μετά το Brexit!
