Η ασφαλέστερη τακτική αυτή τη στιγμή είναι η τολμηρότερη. Συνεπώς το ζητούμενο τίθεται στο ποια είναι αυτή.
Μία τολμηρή εκδοχή είναι να ΜΗΝ κάνεις τίποτα, αλλά επί σκοπώ (on purpose).
Μία άλλη είναι να κάνεις κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό, το οποίο συνήθιζες να κάνεις.
Άλλη περίπτωση είναι να κάνεις τα αντίθετα.
Οποιαδήποτε από τις προηγούμενες ή και ακόμα περισσότερες είναι σίγουρο πως θα αποδώσει. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο στις συνθήκες ούτε στον τρόπο αντιμετώπισης. Το πρόβλημα εστιάζεται στη συνέπεια εφαρμογής της τακτικής. Αποφασίζουμε μία τακτική, την οποίαν θεωρούμε (και είναι για τα δεδομένα μας) τολμηρή αλλά στην πρώτη δυσκολία την προδίδουμε. Τότε χάνει κάθε αποτελεσματικότητα, διότι αδυνατίζει προτού καν ωριμάσει· και ποτέ δεν ωριμάζει και επιστρέφουμε στα παλαιά σε πολύ χειρότερη θέση.
Οποιοσδήποτε δρόμος ο οποίος είναι διαφορετικός εμπεριέχει εκπλήξεις (κάθε είδους). Η τόλμη για να απαντήσω στο ερώτημα δεν αφορά το τι ακριβώς θα κάνεις ή δεν θα κάνεις, αλλά το πόσο συνεπής θα είσαι στην εφαρμογή της απόφασής σου.
Όπως κατανοείτε δεν πρόκειται για παιγνίδι για δειλούς εδώ.
Αναπόφευκτη συνέπεια: όσο περισσότερο φοβάσαι (και δεν τολμάς), τόσο βαθύτερα θα βυθίζεσαι στην ανασφάλεια!
