Μερικά σημεία, τα οποία θα ήθελα να σχολιάσω ερμηνεύοντας κάπως διαφορετικά τα αποτελέσματα ων εκλογών (και των δύο Κυριακών):
1. Το Μίσος του Παρελθόντος
Το σημαντικότερο και πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα των διπλών αυτών εκλογών είναι κάπως διαφορετικό από αυτό, το οποίο προβάλλεται. Διαβάζω πικρόχολα σχόλια μίσους από την πλευρά της κυβέρνησης, τα οποία κυρίως επικεντρώνονται στις συντάξεις, τα μνημόνια, τα επιδόματα· και κυρίως στο παρελθόν, στην κατοχή, τον εμφύλιο και τις διαφορές των αριστερών και των… Γερμανοτσολιάδων.
Παιδιά! Στοπ! Δεν θέλουμε άλλο μίσος. Το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναγνώρισε επιτέλους το κομμουνιστικό κόμμα και έστω και λεκτικά έθεσε τέλος στον εμφύλιο. Δίκαιο, άδικο ήταν σωστό. Δεν παραγράφονται τα εγκλήματα ούτε η μνήμη διαγράφεται, αλλά η ζωή δεν μπορεί να προχωρήσει με γνώμονα το παρελθόν και το μίσος. Αυτό δεν οδηγεί πουθενά.
2. Η Διαχείριση της Φτώχειας
Τα επιδόματα δεν φέρνουν την… ευτυχία! Η χρεωκοπία (κοινωνική ΚΑΙ προσωπική) αποτελεί βαρύτατη ασθένεια της κοινωνίας. Είναι μία συνολική αποτυχία και ισχύει ΚΑΙ για κάθε ένα μέλος της ξεχωριστά. Στον φτωχό και χρεοκοπημένο το επίδομα θυμίζει την κατάντια του και στην πραγματικότητα το μισεί. ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ! Τούτο, διότι ΔΕΝ θέλει τη λύπηση. Χρειάζεται τα μέσα να προχωρήσει. Με το να του πετάς ένα ξεροκόμματο λέγοντάς του “κοίτα πώς σε κατάντησαν – εγώ σε σώζω από την πείνα” καταφέρνεις να τον κάνεις εχθρό σου. Διευκόλυνε τον και δώσε του τα μέσα να προοδεύσει πάλι, είναι το μήνυμα.
3. Τα Διάφορα “Φαινόμενα”
Δεν αναφέρω ονόματα, αλλά φαινόμενα δεν υπάρχουν. Δεν εμφανίστηκε κάποιος superman από έναν άλλο πλανήτη ούτε η πόλη ξαφνικά έγινε Βαρκελώνη. Ούτε έχει σημασία η πολιτική ταυτότητα. Οι πολίτες κουράστηκαν από τους σωτήρες και τους αναμορφωτές και την ρητορική (πάλι) μίσους και θέλουν ήσυχους ανθρώπους. Δεν τους νοιάζει πλέον και δεν πιστεύουν στο μίσος. Την ησυχία τους επιθυμούν να αντιμετωπίσουν τη ζωή και τις προκλήσεις της.
4. Ο Πρώτος Εβραίος Δήμαρχος
Στα Ιωάννινα μία μεγάλη Ελληνική πόλη καταρρίπτεται σε σημαντικότατο βαθμό ένα στερεότυπο, το οποίο επιβεβαιώνει τα προηγούμενα: το παράλογο μίσος. Και αποδεικνύει πως παρά τα θεωρούμενα ως δεδομένα, η Ελληνική κοινωνία έχει πολύ μεγάλα περιθώρια ανοιχτών οριζόντων. Δεν είναι σωστό να εστιάζουμε σε κάποια θρησκευτική ιδιότητα ή κάποιο άλλο χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου παρά μόνον στην αξία και το ήθος του. Και βλέπουμε πως οι γνήσιες Ελληνικές αρετές επικρατούν των στερεοτύπων.
Εν κατακλείδι:
Το σπουδαιότατο (και άκρως ελπιδοφόρο) μήνυμα των εκλογών –κατά τη γνώμη μου- είναι πως οι Έλληνες πολίτες απέρριψαν το μίσος και το παρελθόν. Δεν επέλεξαν με βάση κάποια ιδεολογία ή κομματικό σχηματισμό ή διότι οι μεν είναι καλύτεροι από τους δε ούτε καν με οικονομικά κριτήρια. Απαίτησαν να σταματήσει η λογική του μίσους, του διχασμού και του παρελθόντος.Το μήνυμα είναι σαφές:
Το ταξίδι είναι μπροστά!
Διότι η σοφία και η πρόοδος ευρίσκεται στο μέλλον και όχι στο παρελθόν και σίγουρα ΟΧΙ στο μίσος.
