“This movie made no sense but I loved every moment of it.” (Αυτή η ταινία δεν είχε κανένα νόημα, αλλά μου άρεσε κάθε στιγμή της).
“Why did Ι watch this movie it’s so good and so bad at the same time, Ι love it.” (Γιατί παρακολούθησα αυτήν την ταινία είναι τόσο καλή και τόσο άσχημη την ίδια στιγμή, τη λατρεύω).
“This movie has a cool idea. Ridiculous and low budget, yes, but cool.” (Αυτή η ταινία έχει μια ωραία ιδέα. Γελοία και με χαμηλό προϋπολογισμό, ναι, αλλά cool).
Το προηγούμενα είναι αυθεντικά σχόλια θεατών στην πλατφόρμα του YouTube σχετικά με μία ταινία του 2015, η οποία ελεύθερα διατίθεται στο διαδίκτυο. Χθες το βράδυ μόλις ολοκληρώθηκε ένα ντοκιμαντέρ, το οποίο παρακολουθούσα, αυτόματα ξεκίνησε να παίζει μία ταινία επιστημονικής φαντασίας. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε πως επρόκειτο περί τεράστιας μ@λ@κίας! Με συγχωρείτε για την έκφραση, ήθελα να την αποφύγω, αλλά δεν μπόρεσα να εντοπίσω λέξη, η οποία να την εκφράζει καλύτερα.
Μα τόοοοοοοοοσο μεγάλη μ@λ@κία! Δεν μπορούσες να “πιαστείς” από πουθενά… Σενάριο, ηθοποιία, σκηνοθεσία γενικώς τίποτα… Όμως ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα… Το αποτέλεσμα; Την παρακολούθησα ολόκληρη μέχρι τέλους! Κάθε στιγμή με άφηνε κατάπληκτο με την ηλιθιότητά της και ενώ πίστευα πως μέχρι εκείνη τη στιγμή θα φθάναμε στον πυθμένα, συνέχιζε με εξαιρετική συνέπεια να αυξαίνει το μέγεθος (της βλακείας) και να σε εκπλήσσει με τη σκέψη “δεν είναι δυνατόν”! Μα όμως ήταν!
Η ταινία ολοκληρώθηκε, ήθελα να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο ενώ ταυτοχρόνως γελούσα, αλλά το μυαλό μου περιστρεφόταν ακριβώς στην προηγούμενη σκέψη: “δεν είναι δυνατόν τόσο μεγάλη μ..” Κι όμως έχει 10 εκ. προβολές από τον Ιούλιο του 2020, μαζί με 9,7 χιλιάδες περίπου σχόλια! 3 εκ των προηγουμένων είναι αυτά, τα οποία αντέγραψα.
Γιατί τόση… επιτυχία;
Πραγματικά και άλλοι έγραφαν ανάλογα και άλλοι ακόμα χειρότερα, αλλά όλοι την είδαν. Γιατί; Δεν είναι ότι είναι σκουπίδι, είναι το γεγονός πως ήταν τόσο σκουπίδι και με τόση συνέπεια, ώστε αρχίζεις να την λατρεύεις. Εν τω μεταξύ επειδή η εφευρετικότητα στην παροχή σκουπιδιών ήταν μοναδική δεν σε άφηνε να πάρεις ανάσα. Από τη μία βλακεία στην επόμενη, η οποία (επόμενη) ήταν ακόμα μεγαλύτερη από την προηγούμενη. Αυτή η σε αναβαθμούς ανέλιξη της βλακείας είχε μία ακατανίκητη γοητεία!
Ποιο όμως το συμπέρασμα και γιατί αφιέρωσα και τόσο πολύτιμο χρόνο και προσπάθεια για να σχολιάσω μία ανάξια λόγου ταινία; Προσέξτε το παρακάτω:
Για τη δημιουργία της απαιτήθηκαν 42 βασικοί συντελεστές και 59 για την επεξεργασία της. Σύνολο προσωπικού 42+59=101 (!) άτομα. Υπήρχαν 29 κύριοι ηθοποιοί και 16 βοηθητικοί (29+16=45) και συμμετοχή 19 εταιριών κάθε είδους!
Η εταιρεία ωστόσο παραγωγής δεν είναι και τόσο… αθώα! Οι ταινίες της, οι οποίες παράγονται στα studios της με τον ρυθμό διάδοσης του Covid-19 είναι εκ του πονηρού. Στοχεύουν στη δημοσιότητα μίας γνωστής ταινίας, προκειμένου να εξαπατήσουν τους θεατές. Ως εκ τούτου χρησιμοποιούν υπόθεση και τίτλους παρόμοιους με τις “κανονικές” ταινίες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και αρκετές δικαστικές διαμάχες (τις οποίες… χάνουν). Αλλά όπως δήλωσε ο πρόεδρος της συγκεκριμένης εταιρείας παραγωγής μέσα σε τρεις μήνες αποσβένουν το κόστος! Τώρα βεβαίως, εάν… αποσβένουν και τους λογαριασμούς κάποιου ελαφρόμυαλου επενδυτή πείθοντας τον πως πρόκειται περί αριστουργήματος είναι ένα θέμα. Το τελευταίο δεν μπορώ να το γνωρίζω.
Ωστόσο όμως με αυτή την μέθοδο όχι μόνο δημιουργούν περιουσίες, αλλά (απρόσμενα) και πιστό… κοινό! Είναι συνεπείς σε αυτό, το οποίο κάνουν! Διότι ΚΑΙ η εξαπάτηση τελικά έχει το… κοινό της! Και οι συγκεκριμένες πλέον ταινίες θα αποτελέσουν αυτό, το οποίο ονομάζεται… cult κουλτούρα!
Τα προηγούμενα ισχύουν όχι μόνον για τον χώρο των θεαμάτων… Ισχύουν ΚΑΙ για την πολιτική. Το τελευταίο όμως ΔΕΝ είναι διασκέδαση!
