Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Η (Αντίστροφη) Μέρα της Μαρμότας

Κάθε ημέρα ξυπνάμε και στην συντριπτική μας πλειοψηφία πράττουμε ακριβώς τα ίδια. Πηγαίνουμε τα παιδιά στο σχολείο (όσοι έχουν), πηγαίνουμε στις εργασίες μας (όσοι έχουν), δεν πηγαίνουμε στις εργασίες μας (όσοι δεν έχουν), βλέπουμε σχεδόν πάντα τους ίδιους ανθρώπους, συζητάμε περίπου τα ίδια και ενδεχομένως περιμένουμε το Σαββατοκύριακο για κάτι διαφορετικό. Αλλά και το Σαββατοκύριακο εξελίσσεται κατά τον ίδιο μονότονο τρόπο ανά εβδομάδα.

Και τελικά καταλήγουμε να θεωρούμε (και είμαστε) αυτό, το οποίο θα ονομάζαμε εγκλωβισμένοι στον χρόνο. Μία ζωή, η οποία φαίνεται να επαναλαμβάνεται αενάως (συνεχώς) και να μην οδηγεί παρά στο πουθενά και την έλλειψη κάθε ενδιαφέροντος.

Ζούμε την μέρα της μαρμότας.

Σε αυτήν την θαυμάσια αμερικανική κινηματογραφική ταινία, ο μισάνθρωπος ήρωας “εγκλωβίζεται”κατά έναν περίεργο τρόπο σε μία συγκεκριμένη ημέρα. Η ημέρα αυτή είναι η 2α Φεβρουαρίου, ημέρα της γιορτής της μαρμότας. Και ενώ αρχικά αυτό είναι ένα μοναδικό πλεονέκτημα, διότι γνωρίζει εκ των προτέρων τι πρόκειται να συμβεί, αφού η ημέρα επαναλαμβάνεται ίδια και απαράλλακτη, σύντομα καταλήγει σε ένα αφόρητο μαρτύριο.

Ο πρωταγωνιστής της ταινίας μαθαίνει τα πάντα για την ζωή των κατοίκων και το εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο (για τον ίδιο) τρόπο. Χρησιμοποιεί τους ανθρώπους κάνει ό,τι θέλει ώσπου κάποια στιγμή η ημέρα δεν έχει κανένα ενδιαφέρον πλέον. Ούτε μέσω της αυτοκτονίας μπορεί να απεμπλακεί.

Το μαρτύριο του συνεχίζεται έως ότου αποφασίζει να αλλάξει και αντί να κοροϊδεύει τους άλλους ανθρώπους αρχίζει να τους βοηθά, αφού γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια την εξέλιξη των γεγονότων.

Τότε η ζωή του αρχίζει να αποκτά νόημα και αφού διέλθει από μία πορεία η ημέρα ξεκλειδώνει και ο χρόνος συνεχίζεται!

Μία καταπληκτική ιδέα, μία θαυμάσια ταινία.

Ο εγκλωβισμός της ημέρας προέρχεται από το γεγονός πως αντί να εστιάζουμε σε κάτι καλό χρησιμοποιούμε τα άσχημα ή έστω αδιάφορα δεδομένα της προηγουμένης προκειμένου να “καταναλώσουμε” την σημερινή. Και τότε εκτός από μονότονη, η ημέρα καθίσταται και ανυπόφορη. Και το χειρότερο οδηγεί στο χειρότερο…

Μία κίνηση κάθε ημέρα, όπου μία δραστηριότητά ή ακόμα καλύτερα μία/έναν (διαλέξτε όποιαν ή όποιον θέλετε) δεν θα την/τον θεωρήσετε εμπόδιο για τα σχέδια σας, αλλά αντιθέτως γέφυρα για να διασχίσετε ένα ποτάμι και τότε θα αρχίσει αυτόματα να ομαλοποιείται αυτή η στρέβλωση του χρόνου.

Και το μονότονο, καταθλιπτικό επαναλαμβανόμενο τοπίο κάθε ημέρας της μαρμότας θα μεταβάλλεται σε κάτι διαφορετικό και απρόσμενο. Διότι ενώ γνωρίζετε την αντίδραση ενός “εμποδίου” δεν είστε καθόλου βέβαιοι για την αντίδραση μιάς “γέφυρας”. Και μαζί με σας θα ξεκλειδώνετε και τις ημέρες της μαρμότας και πολλών άλλων.

Εάν μάλιστα είστε πολύ συνεπείς σε αυτή την στάση ζωής θα ανακαλύψετε πως ενώ μεγαλώνετε το μυαλό και η διάθεσή σας θα γυρίζουν πίσω στον χρόνο και θα γίνεστε νεώτεροι αλλά με τις ικανότητες και την εμπειρία της πραγματικής ζωής σας.

Τότε θα ζείτε πλέον την αντίστροφη ημέρα της μαρμότας.

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)