Ορισμός της αδράνειας στη Φυσική, ονομάζεται η χαρακτηριστική ιδιότητα των σωμάτων να αντιστέκονται στην οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης. Στην πολιτική είναι περίπου το ίδιο. Ιδίως στη διεθνή κατάσταση.
Θυμηθείτε τον περιβόητο οκταετή πόλεμο μεταξύ Ιράν – Ιράκ. Ένας ακατανόητος από πολλούς πόλεμος, ο οποίος αφού έστειλε στον άλλο Κόσμο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και κατέστρεψε και τα δύο κράτη δεν επέφερε καμία αλλαγή σε τίποτα. Αλλά ήταν… “χρήσιμος” να διεξάγεται και τελικά εξυπηρετούσε και τον δικτάτορα Σαντάμ Χουσεΐν αλλά και το Ιρανικό, νεόκοπο τότε, θρησκευτικό καθεστώς.
Ήταν ένας.. αδρανειακός πόλεμος.
Η εισβολή όμως στο Κουβέιτ από τις Ιρακινές δυνάμεις δεν ήταν καθόλου αδρανειακή! Το Κουβέιτ… πλήρωνε και έπρεπε οι σεΐχηδες να αναλάβουν και πάλι τα πλούτη τους.
Ο πόλεμος τώρα Ρωσσίας – Ουκρανίας δείχνει ή τείνει να είναι ή να μετατρέπεται σε έναν άλλον… αδρανειακό πόλεμο. Και να σημειώσω πως ανεξαρτήτως του τρόπου έναρξης ή του δικαίου -και αυτό ισχύει για πολλές περιπτώσεις- ένας πόλεμος τελικά ενδέχεται να εξυπηρετεί στην πορεία και τις δύο πλευρές και αναφέρομαι στους κατέχοντες εξουσία και όχι στα δεινά των υπολοίπων.
Η κυριαρχία του Προέδρου της Γείτονος είναι αδρανειακή και όχι τόσο παράξενη. Μην ξεχνάτε πως οι Σουλτάνοι ήταν ισόβιοι και δεν εκλέγονταν. Τηρούνται οι παραδόσεις!
Γιατί γράφω αυτό το άρθρο;
Διότι προκαλεί ερωτηματικά η αντικατάσταση τριών άκρως προβεβλημένων υπουργών αμέσως μετά τις εκλογές. Πολιτικοί (ή στρατιωτικοί), οι οποίοι πολλές φορές εξεφράσθησαν με επιθετικούς όρους εναντίον της Ελλάδος. Τι άλλαξε λοιπόν; Η πολιτική της Τουρκίας έναντι της Ελλάδος;
Όχι!
Για την επόμενη πενταετία δεν έχει νόημα οτιδήποτε θα διαταράσσει την αδρανειακή συνέχεια της εξουσίας του Τ. Προέδρου. Όταν πλησιάζει η λήξη της, τότε θα δούμε. Και η Ελλάδα αποτελεί πιθανή αδρανειακή… ανωμαλία, κάτι, το οποίο στην παρούσα φάση δεν είναι καθόλου επιθυμητό από την πλευρά της Γείτονος (εννοώ του Προέδρου της).
Δεν έχω καμία γνώση για τα νέα πρόσωπα, ούτε και για τα προηγούμενα, ούτε κατ΄ ελάχιστον διαθέτω την εμπειρία της Ελληνικής Διπλωματίας, η οποία σίγουρα γνωρίζει πολύ περισσότερα και ίσως κρίνει διαφορετικά.
Απλά η άποψή μου για πολλά διεθνή ζητήματα αντικατοπτρίζεται θαυμάσια με τη ρήση του Αρχιμήδη:
“Μη μου τους κύκλους τάραττε” και… άσε τους άλλους να… αναρωτιούνται (όπως κάποτε λεγόταν σε μία τηλεοπτική διαφήμιση).
