Κάποτε άκουσα αυτήν την παροιμία (δεν την θυμάμαι επακριβώς):
“Άλλος ο πόνος της μάνας του νεκρού κι άλλος του δολοφόνου.”
Στην πολεοδομική νομοθεσία επιτρέπεται η διάσπαση του κτιρίου σε επιμέρους κτίσματα επί οικοπέδου εκτός σχεδίου κατόπιν έγκρισης της επιτροπής αρχιτεκτονικού ελέγχου.
Η νομοθεσία δηλαδή σου λέει πως “ωραία σου επιτρέπω να διασπάσεις ένα κτίριο σε μικρότερα σε ένα οικόπεδο εκτός σχεδίου, αλλά ας πάρω και μία γνώμη από την αρχιτεκτονική επιτροπή, η οποία αποτελείται και από κάποιους άλλους μηχανικούς”. Τούτο, διότι η νομοθεσία ορθώς απαγορεύει την κατάτμηση των ακινήτων εκτός σχεδίου (εκτός των αγροτικών) και θεωρεί πως δεν είναι σώφρων να χτίσεις αντί για 200 τμ ενιαία, 20 μικρά των 10 τμ, διότι υποθέτει πως θέλεις να προβείς σε κατάτμηση.
Δεν έχει σημασία τι θα κάνει η αρχιτεκτονική επιτροπή, αλλά η πολιτεία θέτει μία δικλείδα ασφαλείας μεταξύ εσού του αδηφάγου ή ανόητου εκμεταλλευτή γης και της υλοποίησης.
Και ζητά άδεια από την φυλακή ο δολοφόνος του παιδιού σου. Ή του πατέρα σου ή του αδελφού σου ή του συζύγου σου. Και ο νόμος, επειδή δεν είναι εκδικητική η δημοκρατία την επιτρέπει. Αλλά όπως και προηγουμένως την άδεια διάσπασης του όγκου πρέπει να την εγκρίνουν κάποιοι σχετικοί άνθρωποι κυρίως ουσιαστικά αρχιτέκτονες.
Την άδεια του δολοφόνου του κάτι από τα παραπάνω ποιος θα πρέπει να την εγκρίνει;
Μα μία ή ένας, ο οποίος έχει υποστεί τις ολέθριες συνέπειες της πράξης του. Μα δεν είναι όλες οι δολοφονίες ίδιες. Συμφωνώ! Ο δολοφόνος του Χίτλερ ή του Στάλιν (από άπειρα ανθρωποειδή ανάλογου τύπου) θα ήταν το χέρι της κάθαρσης μάλλον παρά κάτι άλλο.
Εάν λοιπόν είχε ήθος ο (υποτίθεται) μελισσοκόμος και οι απόγονοί του θα έπρεπε να ρωτήσουν:
“Σκότωσα από τραγικό λάθος τον γιό σας. Άλλον ήθελα. Θα ήθελα τώρα να αιτηθώ μία άδεια από εσάς την μητέρα του νεκρού για να δω το δικό μου παιδί. Μπορώ να την έχω;”
Και ο γιός:
“Ο πατέρας μου δολοφόνησε τον πατέρα σου διότι πίστευε πως ήταν… Εγώ όμως είμαι το παιδί του και θα ήθελα να τον δω. Μου το επιτρέπεις αυτό αν και γνωρίζω πως σε εσένα δεν το επέτρεψε;”
Και εάν οι προηγούμενοι συμφωνούσαν, ποιος θα τολμούσε να θεωρήσει πως η δημοκρατία παραβιάζεται.
Και αν αρνιόντουσαν ποιος θα είχε το δικαίωμα να τους κατακρίνει;
