Αυτό το άρθρο ίσως δεν έπρεπε να το δημοσιεύσω, αλλά θα ήθελα να σχολιάσω την πολιτική της γείτονος και εάν είναι “ορθή”.
Να καταστήσω σαφές, πως γράφω με τη λογική του “τι θα έπρεπε να πράξει η Τουρκία” ως εάν ήμουν… Τούρκος πολιτικός (για όνομα του Θ…) , ώστε να το αντιπαραβάλλω με το “τι πράττει” και να αποδείξω, πόσο εσφαλμένη είναι η πολιτική της και πως τελικά θα έχει τα αντίστροφα αποτελέσματα.
Η διπλωματία της Τουρκίας, η οποία ακόμα και επί των άξεστων Σουλτάνων (επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) ήταν εξαιρετικά επιτυχής και αποτελεσματική αυτή τη στιγμή πάσχει από έναν και μόνο έναν παράγοντα. Είναι όπως το… “Μετέωρο Βήμα του Πελαργού” (για να χρησιμοποιήσω έναν κινηματογραφικό όρο) από την ομώνυμη ταινία του Θόδ. Αγγελόπουλου:
Μετέωρη!
Η Τουρκία έπρεπε (εάν είχε πολιτική της προκοπής) να χαράξει μία γραμμή στη μέση του Αιγαίου και να διακηρύξει ευθαρσώς πως έχει δικαιώματα εκεί, να πράξει το ίδιο από μόνη της με τις ΑΟΖ και την απαίτηση συνεκμετάλλευσης, χωρίς το τεράστιο σφάλμα της συμφωνίας με την κυβέρνηση (ή ό,τι άλλο είναι αυτό το πράγμα) της Λιβύης και, χωρίς να θέσει casus belli (αιτία πολέμου), να δηλώσει πως αυτά είναι τα δικαιώματά της (χωρίς αναφορές σε διεθνές δίκαιο κλπ). Τότε θα έφερνε την Ελλάδα και την Κύπρο σε πολύ δύσκολη θέση και το μετέωρο βήμα του πελαργού θα το επωμιζόταν η δική μας πλευρά.
“Δηλώνω πως αυτές είναι οι απαιτήσεις μου, δεν απειλώ, αλλά δεν αποκαλύπτω και τι θα πράξω, εάν δεν εισακουσθώ”. (Θα ήταν το μήνυμα).
Αυτή θα έπρεπε κατά τη γνώμη να ήταν η πολιτική της. Αυτά τα ανόητα με τις δηλώσεις εμπρός από χάρτες και συμφωνίες με Λιβύη τείνουν στο επίπεδο της γελοιότητας. Δεδομένου πως έχει εκτεθεί με άστοχες ενέργειες και στο Συριακό και μη κατανοώντας το σκεπτικό του Προέδρου των Η.Π.Α. υποπίπτει από το ένα σφάλμα στο άλλο.
Η Ελληνική διπλωματία κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να τηρήσει την ναπολεόντεια ρήση:
“Ποτέ μην διακόπτετε τον εχθρό σας όταν κάνει λάθος”.
-Ναπολέων Βοναπάρτης
Αυτή είναι η άποψις μου.
