Στις συμφωνίες λέγεται πως άλλο η υπογραφή και άλλο η εφαρμογή. Το να υπογραφεί μία συμφωνία δε σημαίνει και πως θα εφαρμοστεί. Αυτό κατά κάποιον τρόπο ταιριάζει με την επέκταση των χωρικών υδάτων.
Δεν είναι θέμα εάν λάβεις την απόφαση να τα επεκτείνεις. Το θέμα είναι εάν μπορείς να την υποστηρίξεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εάν αποφασίσουν να επεκτείνουν τα χωρικά τους ύδατα σε ολόκληρο τον Ειρηνικό ή τον Ατλαντικό δε νομίζω πως πέραν των λεκτικών αντιδράσεων θα τολμήσει κάποιος να τα παραβιάσει· εκτός βεβαίως εάν επιθυμεί να κάνει…. βυθομετρήσεις.
Υπάρχουν όμως και ειδικές περιπτώσεις, όπου οι γεωγραφικές συνθήκες δημιουργούν περισσότερο περίπλοκες καταστάσεις. Και όταν ο ένας εκ των ενδιαφερομένων έχει μία έμφυτη τάση προς τις… περιπλοκές και όχι και τόσο καλή μνήμη προκύπτουν θαυμάσιοι γρίφοι προς επίλυση. Το ιδανικό θα ήταν μία κοινή και αμοιβαία επωφελής συμφωνία (για να χρησιμοποιήσω διπλωματική γλώσσα). Δεν υπάρχει όμως ιδανικό εδώ. Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. από την Ελλάδα δημιουργεί μία περίκλειστη θάλασσα. Ένα Αιγαίο… λίμνη παρά πέλαγος. Κάτι, το οποίο ενοχλεί ιδιαιτέρως τη γείτονα. Στον Εύξεινο Πόντο και τα νότια παράλια της Τουρκίας δεν τίθεται θέμα. Στο Αιγαίο;
Η ζωή όμως είναι σκληρή. Η Τουρκία υπέγραψε μία συνθήκη ως ηττημένη. Έχασε! Έχασε όμως και η Ελλάδα για πρώτη φορά από την αρχαιότητα τα παράλια της Ιωνίας. Μεγάλος πόνος και αυτός. Και το Αιγαίο με τη συγκεκριμένη διασπορά νησιών και βραχονησίδων δεν είναι… Ελληνικής κατασκευής. Η φύση το όρισε. Αλλά οι φρούδες… αναμνήσεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν αφήνουν περιθώρια για άλλες συνετότερες σκέψεις στην ηγεσία της γείτονος. Τι πρέπει να κάνει λοιπόν η Ελλάδα; Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή (προσοχή εδώ, τονίζω ΑΥΤΗ τη στιγμή) κατά τη γνώμη μου ΔΕΝ πρέπει να κάνει καμία κίνηση. Και ακόμα χειρότερα να το πράξει σε εντοπισμένη γεωγραφικά ακτογραμμή, όπως στο Ιόνιο. Η πράξη της επέκτασης πρέπει να είναι ολική και να μην επιδέχεται απολύτως καμία αμφισβήτηση ως προς τις προθέσεις εφαρμογής της.
Αλλά όταν βλέπεις πως η γείτων, διότι εκεί είναι το ζήτημα και καταλαβαίνετε, φροντίζει από μόνη της να σου το κάνει “δώρο” δε βλέπω κανέναν λόγο να ρίξεις λάδι στη φωτιά, τη στιγμή όπου δεν έχεις σκοπό να τηγανίσεις. Διότι η Ελλάδα δεν έχει τα περιθώρια να… τηγανίσει στην παρούσα φάση.
Συνιστώ λοιπόν ψυχραιμία, καμία σπασμωδική κίνηση, η οποία βεβαιωμένα θα λειτουργήσει αντίστροφα, πειθαρχία και υπομονή. Και ατσάλινα νεύρα…
