Πώς γίνεται κάθε φορά κατά την οποίαν συμβαίνει ένα έγκλημα συγκεκριμένου είδους σε σύντομο χρονικό διάστημα επακολουθούν παρόμοια; Αυτή την περίοδο βιώνουμε τις τρομακτικές δολοφονίες – γυναικοκτονίες, αλλά στην παρούσα φάση κυριαρχεί αυτό το “μοτίβο” εγκλήματος.
Όταν στην Πάτρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το μέτρο της απρόσκοπτης κυκλοφορίας σε μία λωρίδα, δηλαδή να μην επιτρέπεται ούτε η απλή στάση ώστε να διακόπτεται η κυκλοφορία, αρχικά και για κάποιο διάστημα τηρήθηκε. Στην πορεία κάποια ή κάποιος σταμάτησε “για πέντε λεπτά μόνο” και πολύ σύντομα το μέτρο αχρηστεύτηκε, διότι ακολούθησαν και άλλοι.
Δύο φαινομενικά άσχετα παραδείγματα, αλλά και τόσο σχετικά διότι διέπονται και τα δύο από τον ίδιο μηχανισμό. Κάποιος κάνει την αρχή και ενεργοποιεί και τους “σχεδόν” έτοιμους για να διαπράξουν μία δολοφονία ή να σταθμεύσουν “για λίγο”. Αναλόγως της σοβαρότητας του αντικειμένου μπορείτε να παρατηρήσετε διάφορες συμπεριφορές σε κάθε κοινωνική πτυχή. Όλα εν τω μεταξύ βασίζονται και σε κάποια “θεωρία”. Η πατριαρχεία (και ο άντρας αφέντης) είναι μία πηγή γυναικοκτονικών. Η αδιαφορία για τους άλλους (για να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερες εκφράσεις) και η αγνόηση προκλητικά των νόμων είναι η αιτία της στάθμευσης και της εμπλοκής και ταλαιπωρίας για πάρα πολλούς.
Όταν θέλεις να εξοντώσεις λοιπόν μία κοινωνία προβάλεις καταλλήλως μία “θεωρία” (έχω πάρα πολλές να σας αναφέρω, αλλά δεν θα το κάνω τώρα) και κατόπιν εντοπίζεις τους πρόθυμους να την ακολουθήσουν, μάλλον… εμφανίζονται μόνοι τους αφού το στρεβλό το μετασχηματίσεις σε δήθεν ίσιο. Τι κερδίζεις; Κοινό με στοχευμένα χαρακτηριστικά και άρα εύκολα προσβάσιμο και κατευθυνόμενο. Αυτό δεν ισχύει μόνο για θέματα μεγάλης εμβέλειας, αλλά και καθημερινά. Δείτε τα σκουπίδια-πρότυπα, τα οποία προβάλλονται από τα μέσα ενημέρωσης και με τι ασχολούνται. Δημιουργείται μία “θεωρία” και ακολουθούν μετά τα άτομα χωρίς ισχυρούς πυλώνες και αξίες…
Και η κοινωνία αποδομείται αφού το χειρότερο μετασχηματίζεται σε κανονικό και αυτονόητο. Και όλο και πιο κάτω και πιο κάτω… Τα προηγούμενα εφαρμόζονται στην πολιτική, την οικονομία, τις τάσεις της αγοράς και τελειωμό δεν έχουν.
Και κάτι τελευταίο. Πώς τις… ξεχωρίζουμε; Είναι πολύ απλό. Οτιδήποτε σε κάνει χειρότερο και δυστυχέστερο άνθρωπο και σου προβάλει μόνο την αρνητική πλευρά των πραγμάτων ενώ ενισχύει τα ποταπά συναισθήματα. Βλέπετε το “κακό” ευνοείται άκρως από τα προηγούμενα. Προσοχή όμως, διότι πάμπολλες φορές εμφανίζεται με τη μάσκα του καλού ενώ κρύβει το ακριβώς αντίθετο.
Το επιτυγχάνει τελικά; Ναι μεν, αλλά… Το “κακό” υπάρχει γύρω μας, αλλά δεν επικρατεί. Τεράστια θλίψη και πόνο προκαλεί αλλά μυστηριωδώς ΔΕΝ τα καταφέρνει. Θύματα υπάρχουν και να μην εφησυχάζουμε, ωστόσο να γνωρίζουμε το αποτέλεσμα.
Αυτό εκτιμώ.
