Ο πόλεμος στην Ουκρανία δημιούργησε μία παγκόσμια συναισθηματική φόρτιση και αυτό οδήγησε σε μία άκριτη –κατά τη γνώμη μου- υιοθέτηση διαφόρων θέσεων, οι οποίες μπορεί τώρα να φαίνονται “λογικές” στην πραγματικότητα όμως δημιουργούν περίεργες παρενέργειες και θα δημιουργήσουν ακόμα περισσότερες στο μέλλον σε ανάλογα συμβάντα. Χρειάζεται πολύ προσοχή ειδικά στο διπλωματικό πεδίο.
Δεν έχω σπουδάσει νομικά ούτε διεθνές δίκαιο και ως εκ τούτου ο προβληματισμός μου είναι καθαρά υποκειμενικός αλλά δεν στερείται πολιτικής χροιάς.
Η Εισβολή
Η Ρωσσία εισέβαλε σε ένα ανεξάρτητο κράτος. Ανεξαρτήτως των ισχυρισμών της περί ασφαλείας, ανεξαρτήτως των χειρισμών της Ουκρανίας να αποτρέψει την εισβολή, αυτή δεν παύει να είναι μία επιθετική πολεμική ενέργεια. Μετά από αρκετές δεκαετίες η Ρωσσία θύμισε στον Κόσμο πως τελικά τα όπλα έχουν μεγαλύτερη ισχύ απ΄ οτιδήποτε άλλο (υλικό) και αυτό ανεξαρτήτως έκβασης του πολέμου. Ωστόσο η Ρωσσία προέρχεται από την Σοβιετική Ένωση, η οποία δεν το είχε και τόσο… “αγενές” να εισβάλει εκεί όπου δεν της άρεσε: στην Ουγγαρία, στην Τσεχοσλοβακία στο Αφγανιστάν, να μην αναφέρω και την κατοχή της Ανατολικής Γερμανίας. Ισχύει στην περίπτωσή της η θαυμάσια παροιμία “πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του”.
Αυτό, το οποίο ωστόσο είναι εντυπωσιακό είναι πως εκεί όπου ήλεγχε τις καταστάσεις (στα πρώην κράτη του Ανατολικού συνασπισμού) δεν φαίνεται να ήταν και τόσο αγαπητή. Και το επιχείρημα, το οποίο διαβάζω περί επέκτασης του ΝΑΤΟ θα έπρεπε επίσης να εξεταστεί και αντιστρόφως: ΓΙΑΤΙ όλες αυτές οι χώρες πρώην σύμμαχοι της Ε.Σ.Σ.Δ. επιθυμούν την ένταξή τους στον πρώην εχθρικό συνασπισμό; Τι… γνωρίζουν άραγε καλύτερα από εμάς;
Το ενοχλητικό ερώτημα: η Ελλάδα έχει βάσεις των Η.Π.Α. στο έδαφός της. Άρα δεν είναι ακριβώς αυτό, το οποίο θα θεωρούσαμε μία εντελώς ανεξάρτητη χώρα. Είναι φυσικά με τη θέλησή της, όπως και οι αντίστοιχες στην Ιταλία ή οι τεράστιας έκτασης Αγγλικές βάσεις στην Κύπρο (χωρίς τη θέλησή της). Άρα δεν είσαι και τόσο “ανεξάρτητος” ώστε να κόπτεσαι περί της ανεξαρτησίας μιας άλλης χώρας. Δες και λίγο τα δικά σου.
Ουκρανία – Ουγγαρία
Η Ουκρανία δεν είναι (ή ήταν) μία χώρα με κάποια σταθερότητα. Δεν είναι όμως και η μόνη. Τυγχάνει όμως να συνορεύει με τη Ρωσσία και να έχει στενούς δεσμούς (καλούς και κακούς) μαζί της. Όπως και να έχει το ζήτημα η εισβολή είναι εισβολή και από το ψήφισμα του Ο.Η.Ε. φάνηκε πως η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών είναι με το μέρος της.
Η Ουγγαρία από την άλλη πλευρά έχει πάρει τον κακό το δρόμο. Πολύ κακό μάλιστα. Μία δράκα ολιγαρχών με την βοήθεια μίας άκρως διεφθαρμένης κυβέρνησης συσσωρεύει τεράστιο πλούτο, προφανώς από την εθνική περιουσία. Η Ουγγαρία είναι μέλος της Ε.Ε. και συνορεύει με την Ουκρανία.
Το ενοχλητικό ερώτημα: εάν αύριο για κάποιον λόγο η Ρωσσία εισβάλλει κατά τη γνωστή συνήθειά της και στην Ουγγαρία, αφού έχει θεωρητικά κατακτήσει την Ουκρανία, ποια θα είναι η στάση της διεθνούς κοινότητας; Θα υποστηρίξουν τον περιβόητο και ανεκδιήγητο πρωθυπουργό της;
Οι Διεθνείς Κυρώσεις
Ας υποθέσουμε πως η Κίνα εισβάλει στην Ταιβάν (πρώην Φορμόζα). Ήδη προχθές ένα Αμερικανικό πολεμικό πλοίο διέσχισε το στενό μεταξύ ηπειρωτικής Κίνας και Ταιβάν και η πρώτη ενοχλήθηκε ιδιαιτέρως. Ας πούμε ότι όντως η Κίνα εισβάλει, έχει και τη δύναμη και ανεξαρτήτως κόστους μπορεί να καταλάβει το νησί.
Το ενοχλητικό ερώτημα: Η Ελλάδα θα δημεύσει το… Κινεζικό λιμάνι του Πειραιά; Τι θα συμβεί, εάν τα Ελληνικά εμπορικά πλοία δημευθούν σε αντίποινα στα λιμάνια της Κίνας;
Οι Ολιγάρχες
Η γνώμη μου για τους Ρώσσους ολιγάρχες είναι γνωστή: η… χειρότερη στον κύβο. Είναι η μετεξέλιξη των αριστοκρατών της Τσαρικής Ρωσσίας. Είπαμε το… χούι. Η ρητορική ωστόσο για τη δήμευση των θαλαμηγών τους εμπεριείχε και τη φράση “χρήματα προερχόμενα από το Ρωσσικό λαό, τα οποία καταχράστηκαν” ή κάπως έτσι.
Το ενοχλητικό ερώτημα: οι Σεΐχηδες των πετρελαιοφόρων κρατών της Μέσης Ανατολής ανήκουν στην κατηγορία των ολιγαρχών; Έχουν και αυτοί ωραιότατες θαλαμηγούς και επισκέπτονται και τα νησιά μας! Αυτά τα πετρο-δολάρια από πού προέρχονται;
Ο Σουλτάνος του Μπρουνέι με την απίστευτα πολυτελή ζωή του είναι ολιγάρχης ή όχι;
Κυνική συνέπεια: εάν θέλουμε να… εξοντώσουμε τους Έλληνες ολιγάρχες (υπάρχουν και εδώ και τους γνωρίζετε) έχουμε τώρα τη λύση. Εισβολή κάπου, οπουδήποτε… για να τους δημεύσουν τις περιουσίες τους και να ξεμπερδεύουμε μια και καλή από αυτούς! Προτείνω ως στόχο τη… Μάλτα, είχε ιππότες και είναι και μικρού μεγέθους, χα!
Η Υπερδύναμη Πέραν του Ατλαντικού
Μήπως έχει αρχίσει και… ξεφεύγει ελαφρώς; Διακρίνω μία έπαρση στη ρητορική της, η οποία νομίζω δε συνάδει με τη δημοκρατική της ιστορία. Ειδικά σήμερα με την ηγεμονική στάση της Ρωσσίας, η οποία δεν φαίνεται να στέκει και πολύ καλά αυτό πρέπει να την προβληματίσει.
Ελλάδα – Τουρκία και η Ασφάλεια
Τα ενοχλητικά ερωτήματα τώρα:
Α. Η Τουρκία έχει δηλώσει πως επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδος στα 12 μίλια ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου. Εάν η Ελλάδα το πράξει και δεχθεί επίθεση από την Τουρκία με τίνος το μέρος θα ταχθεί η διεθνής κοινότητα;
Β. Η Ελλάδα επεξέτεινε τα χωρικά της ύδατα στο Ιόνιο εκεί όπου δεν υπάρχει η ενοχλητική Τουρκία ενώ η επεκτατική Ιταλία είναι αρκετά μακριά. Αλλά εάν ένα Τουρκικό ερευνητικό σκάφος με συνοδεία πολεμικών πλοίων αποφασίσει να πραγματοποιήσει έρευνες 7 μίλια έξω από την Κυλλήνη τι θα συμβεί; Και εάν η Ελλάδα αντιδράσει βυθίζοντας το σκάφος και ξεσπάσει σύρραξη με τίνος το μέρος θα ταχθεί η διεθνής κοινότητα;
Όλα τα προηγούμενα είναι ερωτήματα, τα οποία κάποια στιγμή στο μέλλον ή με κάποιον τρόπο θα εγερθούν και πρέπει να μας προβληματίσουν. Και οι τότε θέσεις θα πρέπει να έχουν μία συνέπεια με τις τωρινές.
