Με ενδιαφέρον παρακολούθησα στο Φεστιβάλ της Βενετίας πως το πρώτο βραβείο απονεμήθηκε σε μία ταινία τεκμηρίωσης (ντοκυμανταίρ και τη λέξη τη γράφω με υ και αι για αισθητικούς λόγους). Είναι η δεύτερη φορά κατά την οποίαν συμβαίνει αυτό. Το 2013 για πρώτη φορά απονεμήθηκε το Χρυσό Λιοντάρι σε ταινία ντοκυμανταίρ.
Να υπενθυμίσω πως το είδος αυτό του φιλμ είναι μία δημιουργική αντιμετώπιση της πραγματικότητας, αλλά όπως την αντιλαμβάνεται ο παραγωγός του! Στο τελευταίο να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή, διότι η λέξη “ντομυμανταίρ” παραπέμπει συνειρμικά σε μία αντικειμενική παρουσίαση, κάτι, το οποίο ΔΕΝ ισχύει. Ο παραγωγός/σκηνοθέτης προβάλει τις ιδιαίτερες απόψεις του στο υπό διαπραγμάτευση θέμα.
Υπάρχει φυσικά και η έννοια της καταγραφής των γεγονότων, αλλά και πάλι μην ξεχνάτε πως η επιλογή του τι θα κινηματογραφηθεί είναι επίσης του δημιουργού του.
Τα αναφέρω όλα αυτά με αφορμή το συγκεκριμένο βραβείο στο Φεστιβάλ της Βενετίας.
Προσωπικά το αντιλαμβάνομαι όπως ένα άρθρο, το οποίο έχει οπτικοποιηθεί. Και εδώ βασίζεται και η εννοιολογική κινηματογραφία (conceptual cinematography), η οποία στοχεύει στην έκφραση ιδεών και εννοιών μέσα από την εικόνα και προέρχεται από την εννοιολογική τέχνη. Σε κάθε περίπτωση η ιδέα είναι πρωταρχικής σημασίας στη διαδικασία της δημιουργίας.
Υπάρχουν όμως και κάποια ακόμα, τα οποία προτιμώ να μην τα γράψω με λόγια, αλλά να τα αξιολογήσετε, μόλις παρακολουθήσετε τις τελικές καλλιτεχνικές δημιουργίες.
Αυτό το καλοκαίρι έκρινα πως τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα είναι σημαντικότερα από τη μυθοπλασία και προτεραιότητα δόθηκε σε αυτόν τον τομέα. Ήδη ένας αριθμός ταινιών ευρίσκεται σε εξέλιξη.
Να σημειώσω πως παρ’ όλη την εκτίμησή μου στις μικρού μήκους ταινίες προτιμώ τις μεγάλης διάρκειας. Δεν συμφωνώ με αυτή την τάση του ενός λεπτού ή το πολύ δέκα λεπτών, χρόνοι, οι οποίοι τείνουν να καθιερωθούν, διότι θεωρούν πως ο θεατής δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Ο θεατής σαφέστατα και μπορεί να συγκεντρωθεί, όταν όμως το περιεχόμενο έχει ενδιαφέρον! Και μπορεί να παρακολουθήσει άνετα 90 ή περισσότερα λεπτά ταινίας. Όταν όμως δεν έχεις να εκφράσεις κάτι, προφανώς τα 60 δευτερόλεπτα είναι… τεράστιος χρόνος!
Το (μεταφυσικής προσέγγισης) Ζάλογγο, διαρκείας 20 λεπτών περίπου είναι στην τελική του φάση ενώ τα άλλα δύο μεγάλης διάρκειας έχουν ετοιμαστεί όσον αφορά τη δομή τους. Δεν μου ήταν εύκολο έργο αυτό, το ομολογώ. Τον Οκτώβριο έχει προγραμματιστεί το ένα εκ των δύο και στην συνέχεια το επόμενο. Δεν σας αποκαλύπτω για την ώρα τους τίτλους τους και δεν ανήκουν σε αυτά, τα οποία είχαν ήδη στο παρελθόν ανακοινωθεί.
Είναι επίσης έτοιμα άλλα τέσσερα στη σειρά διαφορετικής διάρκειας. Θα τα δούμε, διότι δεν εμποδίζει η υλοποίηση του ενός το άλλο.
Όσον αφορά τώρα τη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας αποφάσισα πως το καλοκαίρι δεν ήταν ευνοϊκό για να την κινηματογραφήσουμε αλλά οι προετοιμασίες έχουν ήδη προχωρήσει. Για λόγους όμως εκπαίδευσης των ηθοποιών στο ενδιάμεσο υλοποιούνται και κάποια ενδιαφέροντα -κατά τη γνώμη μου- σενάρια, τα οποία εμπνέονται από το κοινωνικό γίγνεσθαι. Δεν θα αναφέρω περισσότερα αυτή τη στιγμή.
Η επιθυμία να εκφράσεις και να μοιραστείς αυτό, το οποίο έχεις μέσα σου είναι ακατανίκητη και δεν τιθασεύεται από καμία εξωτερική δύναμη ή εμπόδια.
Σημ. 1: Καθιερώνω από σήμερα μία πρώτη ενημέρωση, την οποίαν θα συνεχίσουμε, ώστε να υπάρχει και διαδραστικότητα. Είμαστε όλοι μας μέλη μίας κοινωνίας, οφείλουμε να επιθυμούμε τη βελτίωσή της και ακόμα και οι προσωπικές ιδέες και στόχοι είναι όμορφο να εκφράζονται και να προακλούν ερεθίσματα.
Σημ. 2 : Επίσης σκέφτομαι να δημιουργήσω κάποια ελεύθερα διαδικτυακά σεμινάρια προς τους ενδιαφερόμενους να συμμετάσχουν στο καλλιτεχνικό μας έργο, ώστε να διευκολυνθεί η διαδικασία (και η ταχύτητα) και να εξοικειωθούν με τις προσωπικές μου μεθόδους. Το πρόβλημά μου είναι μόνο ο χρόνος. Θα το δούμε και αυτό.
