Πάντα έγραφα και θα συνεχίσω να γράφω, πόσο σημαντικό είναι να ξεστρατίζει κάποια/οιος με την πρώτη ευκαιρία από τον “κύριο δρόμο”. Αυτό γίνεται με δύο τρόπους:
Με τον τυχηματικό, όπου ακολουθείς, όποιον δρόμο λάχει στο διάβα σου και με τον υπολογισμένο τρόπο.
Και οι δύο έχουν πολύ ενδιαφέρον και είναι κατάλληλοι για τον ταξιδιώτη και της ζωής αλλά και της περιπέτειας.
Ωστόσο είναι πολύ χρήσιμο να γνωρίζεις τα σημεία ενδιαφέροντος από πριν. Για ελάχιστα μέτρα μπορεί να προσπεράσεις και να χάσεις ένα σπουδαίο μνημείο, μία Βυζαντινή εκκλησία, ένα πέτρινο γεφυράκι, ένα μοναδικό τοπίο. Πέρυσι εάν θυμόσαστε είχα επισκεφθεί το χωριό “Χριστιάνοι”, όπου υπάρχει μία σπουδαία από αρχιτεκτονικής απόψεως Βυζαντινή εκκλησία (Αγίας Σωτήρας του 12ου αιώνα)• είναι σχεδόν αδύνατον να περάσει από το μυαλό σου, ότι σε ένα άγνωστο ουσιαστικά χωριό στέκεται ένα μνημείο αυτής της εμβέλειας (παρεμπιπτόντως τα αρχεία όλα ήταν στον αμαρτωλό σκληρό δίσκο, συνεπώς πρέπει να επισκεφθώ πάλι την περιοχή).
Μου έρχεται στο μυαλό τώρα και το Γεράκι Λακωνίας. Τον Μυστρά, την Μονεμβασία σίγουρα όλες/οι τα γνωρίζετε. Πόσοι όμως το Γεράκι; Το οποίο έχει σημαντικότερα ίσως μνημεία από του Μυστρά.
Αλλά είπαμε, πρώτα μελετάς και μετά ξεστρατίζεις.
Τον παραδοσιακό οικισμό των Άνω Ταξιαρχών τον είχα από καιρό εντοπίσει. Χθες στην επιστροφή μου από το έργο της Κυπαρισσίας “ξεστράτισα” (προσοχή δεν… παραστράτησα!) και το επισκέφθηκα. Όχι όμως από την ομαλή διαδρομή, αλλά από τον “άλλο” δρόμο, ο οποίος είναι από τους ωραιότερους φυσικούς δρόμους. Είναι πρακτικά εγκαταλελειμμένος και πολύ στενός και ως εκ τούτου χρειάζεται μεγάλη προσοχή και… τύχη! Αλλά μετά από 12 περίπου χιλιόμετρα στροφών νάσου στους Άνω Ταξιάρχες.
Το χωριό είναι πανέμορφο με πληθώρα πέτρινων κτισμάτων. Κατά την άποψή μου “εκ των ουκ άνευ” εάν σκέφτεστε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του πέτρινου επί Πελοποννησιακού εδάφους. Είναι τόσα πολλά και συγκεντρωμένα και πολλά δυστυχώς εγκαταλελειμμένα, αλλά αυτό επιτρέπει στο έμπειρο μάτι να διακρίνει τον τρόπο κατασκευής του δομικού σκελετού• βλέπετε όπως και με τα χαμένα αρχεία, όλα τα δυσάρεστα έχουν κα την θετική τους όψη –και αντίστροφα-.
Δυστυχώς οι κεντρικοί του δρόμοι πλακοστρώθηκαν (με πέτρα) με τόσο κακότεχνο τρόπο, ώστε κι εγώ (υποτίθεται συνηθισμένος στα δύσβατα) κινδύνεψα τουλάχιστον δύο φορές να πέσω αφού εξείχαν οι γωνίες τους δημιουργώντας παγίδες. Όταν φωτογραφίζεις δεν έχεις και τον νου σου και εκεί όπου περπατάς.
Δεν λείπει και το… παράταιρο και άκρως κακόγουστο σπίτι της δεκαετίας του 80, όπου σε κάνει για άλλη μία φορά να αναρωτιέσαι πως γίνεται μέσα σε έναν οικισμό αυτής εμβέλειας (και χαρακτηρισμένο) παραδοσιακό να μπορεί κάποιος να σκέφτηκε να χτίσει κάτι ανάλογο και φυσικά αυτό να εγκριθεί από τις υπηρεσίες.
Τι να σχολιάσω εδώ;
Συνάντησα και… δύο (!) ανθρώπους, ο ένας μάλιστα μεγάλος παππούς μου έδειξε ολόκληρο το χωριό και μου έδωσε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τα κτίρια και τον τόπο, όσον αφορά την κοινωνική παράμετρο.
Δεν μπορώ να μην επισημάνω πόσο θαυμάσια μέρη υπάρχουν στην Ελλάδα, τα οποία συνδυάζουν βουνό και σε ελάχιστη απόσταση θάλασσα (και ΤΙ θάλασσα)! Θυμάμαι στο Πήλιο πριν από δύο χρόνια κάποιοι έκαναν σκι στο χιονοδρομικό και κάποιοι μπάνιο στο Αιγαίο. Ξυπνάς το πρωί πηγαίνεις στην πίστα για σκι και το μεσημέρι κάνεις και το μπάνιο σου.
Λόγω της γεωμορφολογίας της χώρας αυτό ισχύει σε πάρα πολλά σημεία. Βουνά τα οποία καταλήγουν σε παραλίες.
Δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα, τα γνωρίζετε όλα αυτά εξ’ άλλου καλύτερα από εμένα. Απλώς να τονίσω πόσο όμορφο είναι να σκεφτείτε και να αγοράσετε είτε ένα έτοιμο παραδοσιακό πέτρινο σπίτι είτε να κατασκευάσετε ένα. Χθες από το έργο και από όσα είδα “κέρδισα” 10 χρόνια ζωής ακόμα (άρα δεν γλυτώνετε).
Αυτό είναι το νόημα του σπιτιού και της κατασκευής. Όχι το ίδιο το σπίτι, το οποίο ωστόσο μένει για πάντα, όσο το κέρδος στη ζωή μας από την… διαδικασία!
Το τελευταίο κρατείστε το!
Σημ. Σε μία φωτογραφία προσέξτε ένα πολύ καλά διατηρημένο αλώνι σε περίοπτη θέση, με θέα την θάλασσα. Ακόμα και η τροφή θα έπρεπε να είχε αισθητική διάσταση.
Ελληνικοί Παραδοσιακοί ΟικισμοίΠάντα έγραφα και θα συνεχίσω να γράφω, πόσο σημαντικό είναι να ξεστρατίζει κάποια/οιος …
Δημοσιεύτηκε από Τεύκρος Σακελλαρόπουλος στις Σάββατο, 9 Απριλίου 2016