Να γίνω Νίκος Φώσκολος! Η Ελληνική κοινωνία έχει εξαιρετικά συστατικά. Είναι από τις κοινωνίες στις οποίες σε μεγάλο βαθμό θα μπορέσεις να εύρεις μία χείρα βοηθείας σε δύσκολες συνθήκες. Δεν είναι το ίδιο παντού. Ωστόσο μετασχηματίζεται και ενώ αυτό το πλεονέκτημα υπάρχει, τόσο περισσότερο βυθίζεται στα άδυτα της ψυχής. Και πλέον αρχίζει και γίνεται κάτι άλλο, το οποίο ούτως ή άλλως δεν της ταιριάζει. Και οι εσωτερικές συγκρούσεις πληθαίνουν.
Τρία νομίζω είναι τα σημεία από τα οποία θα εξαρτηθεί η πορεία της:
- Η αρχή της συνάφειας. Καθ΄ ένας φαίνεται να παίρνει το δρόμο του. Και ενώ αυτό καθ΄ εαυτό δεν είναι κάτι κακό, αντιθέτως μετατρέπεται σε κακό όταν αυτός ο δρόμος είναι ο δρόμος αντιπαλότητας με τους υπολοίπους (και αδιαφορίας).
- Η αρχή της συνυπευθυνότητας. Διαχωρίζονται οι πράξεις και ο ένας μετατρέπεται σε εχθρό για τον άλλον. Και κοράκι ο ένας ως προς τον άλλον. Ακόμα και η οικονομική κατάπτωση σε αυτό οφείλεται.
- Η αρχή της κοινωνικής συνοχής. Όταν αντιμετωπίζεται η κατάσταση του καθ΄ ενός μέλους ατομικά και όχι ως σύμπτωμα της κοινωνίας, τότε αργά ή γρήγορα θα γίνει και κατάσταση της κοινωνίας.
Εάν συνυπολογισθούν και τα θέματα της έλλειψης παιδείας και μόρφωσης , τα οποία όμως είναι ελάσσονα σε σχέση με τα προηγούμενα, τότε πλησιάζουμε στην ώρα μηδέν της σύγκρουσης. Δεν είναι κινδυνολογία. Ρεαλιστική περιγραφή είναι με τα δικά μου μάτια.
Μπορεί να είμαι υπερβολικός ή να κάνω λάθος. Αυτά βλέπω.
