Είναι εντυπωσιακός ο αριθμός των τοπωνυμίων στην Ελλάδα με πρώτο συνθετικό τη λέξη νεράιδα: Νεραιδοχώρι, νεραιδοσπηλιά, νεραιδοβούνι, νεραιδοπλαγιά, και πάει λέγοντας Αντίστοιχα και με τους δράκους: Δρακοσπηλιά, Δρακοβούνι να αναφέρω δύο χαρακτηριστικά. Πρέπει να μας προβληματίσει αυτό το γεγονός και η εντρύφηση με τη λαογραφία είναι μία πολύ σημαντική επιστήμη-δραστηριότητα.
Αλλά για τα προηγούμενα μπορείτε να διαβάσετε σε διάφορα βιβλία και μελέτες, ένα εκ των οποίων έχει γράψει και ο πατέρας μου και πολλές συζητήσεις είχαν τότε γίνει σχετικά με τις χαρακτηριστικές ονομασίες (και ακόμα με τρόμο θυμάμαι το ότι με έβαζε να του τα διαβάζω για να τα διορθώνει)!
Ας μαντέψουμε όμως ποιες θα είναι οι πιθανές ονομασίες κάποιων περιοχών το 2221, 200 χρόνια δηλαδή μετά, ώστε να έχουν εμπεδωθεί στη λαϊκή σοφία. Ας τις δούμε:
Φαιβτζοχώρι (από τις κεραίες του δικτύου 5G)
Μπεμβεδούπολη (από τις πολλές BMW των κατοίκων)
Κάγιανη (από τις Καγιέν με παραφθορά του ε σε α για πιο εύηχη λέξη)
Άγιος Μερσέντιος (δεν χρειάζεται εξήγηση)
Άνω Επιδοτίτσα και Κάτω Επιδοτίστα (από τις επιδοτήσεις)
Ανεμογεννητριοπλαγιά (εύκολο αυτό)
Τραπεζούπολη (εδώ όλα τα σπίτια τα πήραν οι τράπεζες)
Καμενίτσα (κλασσικό τοπωνύμιο, υπάρχει και σήμερα, διότι φωτιές πάντα υπήρχαν)
Μπεριεφπλαγιά (εδώ ήταν όλοι οι κάτοικοι από την πρώην Σοβιετική Ένωση και προς τιμήν του πυροσβεστικού αεροσκάφους, το οποίο έριχνε τόνους νερό στην πλαγιά το μετονόμασαν ανάλογα – προφέρεται όμως δύσκολα)
Σουσσοχώρι (έτρωγαν πολύ… σούσσι – και εδώ το ι παραεφθάρη σε ο)
Σαμσούνγκντα (από τη συγκεκριμένη μάρκα κινητών τηλεφώνων)
Αππλομηλιά (εδώ ήταν όλοι της Apple και συνδύασαν Ελληνική και Αγγλική ορολογία)
Τέλος οι καλύτερες παραλίες είχαν το αρκετά κοινό τοπωνύμιο:
Λαμογιάλι (έχτιζαν αυθαίρετες βίλες καταπατώντας την παραλία τα λαμόγια)
Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, αν και είναι γνωστό πως είναι τεράστια η γλωσσική παραγωγική ικανότητα του Ελληνικού λαού και μόνον ενδεικτικά εκτίμησα τα πιθανά τοπωνύμια του μέλλοντος.
