Πόσο χαίρομαι όταν η ίδια η ζωή δημιουργεί τα δικά της σενάρια και επιβεβαιώνει τα όσα γράφονται εδώ, τα οποία φυσικά τα …”υποθέτω”…
Η αρχική ήττα (συντριβή) από την Κολομβία τελικά ήταν μία θετική(;) εξέλιξη της ζωής (έως τώρα), διότι από την δεύτερη θέση ο επόμενος αντίπαλος της εθνικής είναι “ψυχολογικά” περισσότερο προσπελάσιμος (φυσικά και αυτό θεωρητικό είναι) και έως τον …τελικό ποιος γνωρίζει…
Πρακτικά δεν έχει κανένα νόημα να ασχολείσαι κρίνοντας τα γεγονότα του παρελθόντος. Απλά “κάνεις”… Ακόμα και εάν το ανύπαρκτο πέναλτι της πρόκρισης ήταν δώρο… Προφανώς (;) στην Ακτή Ελεφαντοστού σήμερα θα βρίθει η συνωμοσιολογία και η αίσθηση ότι όλοι θέλουν να την εξαφανίσουν, διότι τους “ζηλεύουν”, μαζί με άλλες εκατοντάδες ανοησίες, όπως ακριβώς θα συνέβαινε στην Ελλάδα εάν το ίδιο πέναλτι είχε δοθεί στην πολύπαθη Ακτή Ελεφαντοστού… (αλήθεια δεν γνωρίζω πως θα σκέφτονται σήμερα εκεί, σίγουρα όμως θα αισθάνονται μία πικρία)…
Δεν περιμένω ένα γεγονός να αλλάξει βαθύτατα ριζωμένες νοοτροπίες… Απλώς να τονίσω το χιλιοειπωμένο:
“Κάνε εσύ αυτό, το οποίο πιστεύεις και εμπιστεύσου τη ζωή και τις διαδικασίες”…
Όλο και κάποιος θα βρεθεί να σου καταλογίσει ένα ανύπαρκτο πέναλτι στο 92’ και να κερδίσεις… ή μπορεί και να …μην βρεθεί!
Από την πλευρά της Ακτής Ελεφαντοστού βέβαια θα έλεγα:
“Ποτέ δεν γνωρίζεις από τι χειρότερο σε έσωσε η κακή σου τύχη”…
Σημ. 1: Μην παραβλέπουμε επίσης πως τα αισθήματα “δικαιοσύνης” κάπου ξεχνιούνται όταν πρόκειται για θετικές (υπέρ ημών) εξελίξεις… και όταν η άλλη πλευρά είναι μία ταλαίπωρη χώρα (άνθρωπος)…
Σημ. 2: Ποτέ παραίτηση λοιπόν… Τίποτα δεν έχει τελειώσει εάν δεν έχει τελειώσει…
Σημ. 3: Άκουσα σήμερα το πρωί όπως ερχόμουν στο γραφείο ότι “θα …βάζαμε 5 εάν μας πήγαινε!” –Φοβερό!- …
Είμαι περίεργος στο Βραζιλία vs Ελλάδα (0-3) του τελικού με δύο ανύπαρκτα πέναλτι υπέρ της Ελλάδος και σκανδαλώδη εύνοια της διαιτησίας υπέρ ημών τι θα γραφτεί…
