Οι εκτιμήσεις μου, όπως πάντα δεν βασίζονται στη… λογική. Μου είναι άλλωστε εντελώς ξένη έννοια αυτή. Ο εκτιμήσεις βασίζονται στην ψυχοσύνθεση εκείνου (ατόμου ή ομάδας ατόμων), οι οποίοι έχουν την ισχυρότερη εξουσία. Στην λεγόμενη άρχουσα τάξη. Και κάθε άρχουσα τάξη έχει και ένα προεξέχων μέλος της, το οποίο καθορίζει τις τάσεις και τους στόχους. Σε χώρες με ισχυρή μονοπρόσωπη εξουσία, όπως η Ελλάδα ή η Γαλλία ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος είναι αυτοί, οι οποίοι ουσιαστικά αποφασίζουν. Στην Τουρκία είναι ο σημερινός πρόεδρος, ο οποίος βεβαίως ασκεί πλέον την εξουσία με έναν ημι-δικτατορικό τρόπο (εκτίμηση αυτό, διότι δεν έχω επισκεφθεί ποτέ μου την Τουρκία, εκ των ενδείξεων κρίνω).
Και ακριβώς εκεί θα εστιάσουμε και στην περίπτωσή μας, η οποία αυτή τη στιγμή είναι η Τουρκία και στον Σουλτάνο της (πρόεδρο).
Η Εισβολή στη Συρία
Ίσως η σωστότερη κίνηση της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια μετά την Κύπρο (επίσης σωστή και αυτή, από την πλευρά της Τουρκίας προφανώς). Θα ήταν βέλτιστη εάν έφθανε μέχρι τη Δαμασκό. Διότι το πρόβλημα στη Συρία έχει και όνομα και επώνυμο: Μπασάρ Αλ Άσσαντ. Κανείς δεν εστιάζει στην ουσία και όλοι ασχολούνται με τα περιφερειακά ζητήματα.
Η Τουρκία δεν πρόκειται όμως να το πράξει αυτό (να εκθρονίσει τον δικτάτορα) αλλά η κίνηση ανεξαρτήτως προθέσεων (άλλο θέμα αυτό, δεν το εξετάζω εδώ) είναι ορθή. Όσον αφορά τους αμάχους όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει Τουρκικός στρατός και μαύρο φίδι που τους έφαγε.
Οι Γεωτρήσεις
Όταν δεις το πρώτο αίμα θέλεις να δεις και άλλο. Και η Τουρκία αυτή τη στιγμή βλέπει αίμα. Είναι σε πόλεμο. Άλλο εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στα σύνορα, άλλο εισβολή. Όταν κάνεις το πρώτο βήμα και το δεύτερο είναι πολύ κοντά. Η Τουρκία έχει ήδη κερδίσει τον άτυπο πόλεμο των γεωτρήσεων (κατά τη γνώμη μου) και δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει και στρατιωτική βία ακόμα και εναντίον πλοίων Ευρωπαϊκής δύναμης. Με τις Η.Π.Α. δεν πρόκειται να αντιταχθεί σε αυτό το επίπεδο, αλλά ούτε κι οι Αμερικανοί πρόκειται να ωθήσουν τα πράγματα εκεί.
Αυτή τη στιγμή θεωρώ πως ούτε η Ελλάδα ούτε η Κύπρος μπορούν να κάνουν κάτι. Όπου φτωχός κι η μοίρα του, όπου χρεωκοπημένος και ξεπουλημένος λαός και κράτος επίσης κι η μοίρα του. Και μη συγκρίνετε την Τουρκία με τα δυτικά κράτη. Το ίδιο ξυπόλυτοι και παν βρώμικοι ήταν οι Οθωμανοί, αλλά έφθασαν έξω από τη Βιέννη. Και τώρα, το ίδιο είναι.
Το Αιγαίο
Όσο ασχολείται η Τουρκία με τη Συρία το Αιγαίο ατονεί. Αλλά και η εισβολή θα τελειώσει. Η πολιτική της Τουρκίας βασίζεται στο:
“Μην τολμήσεις και πατήσεις στο… οικόπεδό ΣΟΥ και σε έσφαξα”.
Αλλά δεν πατάει ούτε και αυτή. Είναι μία ιδιότυπη ομηρεία στην οποίαν έχει εμπεριέλθει η Ελλάδα και η Κύπρος (και στις γεωτρήσεις). Και επειδή και οι δύο είναι εντελώς αδύναμες δέχονται με σκυφτό το κεφάλι τις απειλές της Τουρκίας. Η Τουρκία δεν θα εμπλακεί σε πόλεμο με την Ελλάδα. Θα εντοπίσει κάποιο σημείο (έχει εντοπίσει πολλά νομίζω) και με την πρώτη ευκαιρία θα δράσει. Της είναι αρκετό. Εάν νοιώσει δυνατή όμως –όπως επιθυμεί- θα ήθελε σίγουρα την ημισέληνο επάνω στην Ακρόπολη. Ο λύκος κι αν εγέρασε…
… Και η Ελλάδα;
Η Ελλάδα είναι τυχερή. Διότι ο γείτων είναι ψυχοπαθής και δειλός μαζί. Και είναι τυχερή διότι στην κατάστασή της θα ήταν πολύ δύσκολη οποιαδήποτε αντιμετώπιση της Τουρκίας εάν είχε άλλου είδους ηγεσία. Δυστυχώς η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να επιδιώκει να είναι ισχυρή από κάθε άποψη και σε όλους τους τομείς. Δεν βλέπω άλλο τρόπο αντιμετώπισης. Αλλά δεν το βλέπω και να γίνεται.
Και όπως έχω γράψει και στο παρελθόν όταν είσαι σχετικά μικρός και γύρω σου η απειλή είναι πολλαπλάσια τότε τα όπλα ολικής καταστροφής είναι μία επιλογή, την οποίαν θα πρέπει να εξετάσεις. Και δεν εννοώ κατ΄ ανάγκην τα πυρηνικά. Υπάρχουν και “άλλα” όπλα, όπως ένα αχρησιμοποίητο με το όνομα “μυαλό”. Με το προηγούμενο και με μία σφενδόνη κερδίζεις έναν Γολιάθ. Αλλά πρέπει προηγουμένως να το σκεφτείς.
