Σήμερα είδα συμπτωματικά μία διαφημιστική καταχώρηση του πολύ γνωστού Αγγλικού περιοδικού Economist. Προτείνει συνδρομή 12 εβδομάδων με 20.00 ευρώ δίνοντας όμως τρεις επιλογές:
1. Internet-only subscription for €20.00 (διαδικτυακή)
2. Print-only subscription for €20.00 (έντυπη)
3. Print-and-Internet subscription for €20.00 (έντυπη και διαδικτυακή)
Χμ… Κάτι φαίνεται να ΜΗΝ πηγαίνει καλά. Οι κορυφαίοι συντάκτες του επίσης κορυφαίου Economist μάλλον δεν υπολόγισαν σωστά και… χάνουν! Διότι γιατί να μην επιλέξεις μόνο την τρίτη επιλογή, η οποία είναι και η δυσμενέστερη αντί των φαινομενικά ευνοϊκότερων (για αυτούς) 1 και 2; Και γιατί η έντυπη έκδοση, η οποία σαφώς τους κοστίζει περισσότερο έχει την ίδια συνδρομή με την διαδικτυακή μόνο; Διαβάζω Economist για να είμαι άριστα πληροφορημένος στα οικονομικά, ενώ οι ίδιοι δεν γνωρίζουν πώς να πουλήσουν το προϊόν τους; Είναι δυνατόν;
Χα! Το ΑΚΡΙΒΩΣ αντίθετο! Γνωρίζουν θαυμάσια πώς να πουλήσουν ΑΥΤΟ, το οποίο ΑΥΤΟΙ θέλουν, αλλά με τέτοιον τρόπο, ώστε να αισθάνεστε πως τους… κοροϊδέψατε!
Ο γνωστός Ισραηλινός καθηγητής του περίφημου SLOAN (Sloan School of Management) του M.I.T. Dan Ariely, το πρόσεξε πολύ νωρίτερα φυσικά από εμένα και επειδή μπορούσε και να εξακριβώσει το προηγούμενο σκεπτικό με την αφρόκρεμα 100 φοιτητών του και μάλιστα της οικονομικής κατεύθυνσης, διεξήγαγε ένα πείραμα με την ΤΟΤΕ διαφήμιση του ιδίου περιοδικού. Οι επιλογές ήταν κάπως διαφορετικές:
1. Internet-only subscription for $59.
2. Print-only subscription for $125.
3. Print-and-Internet subscription for $125.
Οι φοιτητές του λοιπόν επέλεξαν ως ακολούθως: 16 την πρώτη εκδοχή, 84 την τρίτη και κανένας την δεύτερη. Μάλλον οι 16 πρώτοι πρέπει να ήσαν οι τεμπέληδες, οι οποίοι θα βαριούνταν να πετούν τα περιοδικά από τα δωμάτιά τους. Διότι κανένας άλλος λόγος δεν υπήρχε στο να μην επιλέξει κάποιος ΚΑΙ την έντυπη αλλά ΚΑΙ την δικτυακή έκδοση, αφού κόστιζαν ακριβώς το ίδιο.
Όταν όμως τους αφαίρεσε την δεύτερη επιλογή,
1. Internet-only subscription for $59.
2. Print-only subscription for $125.
3. Print-and-Internet subscription for $125.
τότε 68 (αντί 16) φοιτητές επέλεξαν την πρώτη εκδοχή και 32 (αντί 84) την τρίτη. Οι ευφυέστατοι Άγγλοι συντάκτες λοιπόν προσθέτοντας μία εκδοχή (την 2 ως δόλωμα) φαινομενικά ανόητη, επέτυχαν να κατευθύνουν τους υποψηφίους συνδρομητές στην ακριβότερη και πλέον κερδοφόρα (για το περιοδικό) επιλογή! Μόνο λοιπόν ανόητοι δεν ήσαν· (και βεβαίως ποτέ δεν ήσαν ανόητοι οι Άγγλοι, δεν δημιούργησαν αυτοκρατορία τυχαία και πάντα είναι το ίδιο έτοιμοι και επικίνδυνοι).
Επειδή κατάλαβαν πως τους… μυρίστηκαν εξέλιξαν την διαφήμισή τους και προτείνουν και τις τρεις συνδρομές με το ίδιο ακριβώς αντίτιμο. Είναι προφανές όμως πώς ΗΔΗ με 20.00 ευρώ πρέπει να κερδίζουν τα μέγιστα και αντί να προτείνουν:
Internet-only subscription for €2.00
Print-only subscription for €10.00
Print-and-Internet subscription for €20.00
τα ομογενοποιούν όλα στα 20.00 ευρώ και επιτυγχάνουν πάλι το ίδιο επιθυμητό (για αυτούς) αποτέλεσμα!
Και ας προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα του σκεπτικού μας αντικαθιστώντας τις συνδρομές του Economist με τα… κόμματα των εκλογών στην Ελλάδα!
Πώς επηρεάζει τις αποφάσεις των ψηφοφόρων το τρίτο κόμμα; Και ίσως αμυδρά να αρχίζουμε να διακρίνουμε τον λόγο της απομάκρυνσης κορυφαίου στελέχους και σφοδρού επικριτού του πρωθυπουργού από το νυν τρίτο. Και ίσως μία κρυφή συμμαχία ενός δεύτερου και τρίτου. Είναι πονηρή η 7η Ιουλίου 2019!
Σημείωση: Ουδεμία σχέση έχω προφανώς με το εν λόγω περιοδικό!
