Αυτό το άρθρο ισχύει για όλες τις πόλεις αλλά γράφεται με αφορμή τα διάφορα, τα οποία δημοσιεύονται αυτές τις ημέρες σχετικά με το κατά πόσον η Πάτρα είναι μία φιλική πόλη για τους πεζούς.
Διαβάζω μία ανάρτηση, η οποία δεν μου φαίνεται ρεαλιστική όπου η Πάτρα χαρακτηρίζεται ως η… 2η χειρότερη πόλη στον κόσμο (!) όσον αφορά το περπάτημα! Πρώτο είναι το Γιοχάνεσμπουργκ ενώ τρίτο και τέταρτο το Ντάλας και το Χιούστον! Πέμπτη η Μανίλα, σύμφωνα με αυτόν τον πίνακα, τον οποίον ωστόσο δεν μπόρεσα να εντοπίσω πουθενά.
Εμένα προσωπικά μου φαίνεται γελοίο να συγκρίνεται η Πάτρα με το… Ντάλας! Εάν υπήρχε γύρω μας ο J.R. (Τζέϊ Άρ), για όσους θυμούνται την τηλεοπτική σειρά “Ντάλας” με πετρέλαια και ίντριγκες υψηλής στάθμης θα συμφωνούσα. Α και με μία… Τζόαν Κόλινς σκέτη αμαρτία! Παρεμπιπτόντως είναι 90 ετών έχοντας επιβιώσει από πέντε γάμους, 3 παιδιά, 3 εγγόνια, έναν βιασμό, έναν τρομακτικό πόλεμο και μια καριέρα 70 ετών, όπως περιγράφει το WomanToc.
Ωστόσο τίποτα από τα προηγούμενα δεν διαθέτει η Πάτρα. Ακόμα και ο νυν Δήμαρχός της κατάγεται από την… Κοζάνη (ουδέν μεπτόν)!
Άλλη τώρα μελέτη την κατατάσσει κάπου μέσα στις 20 καλύτερες στον κόσμο πόλεις για να περπατήσεις, μετά από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Τελικά τι είναι αλήθεια, τι ψέμματα και τέλος πάντων πότε μία πόλη χαρακτηρίζεται walkable (περπατήσιμη);
Επειδή είμαι από αυτούς, οι οποίοι αρέσκονται στο περπάτημα και είναι κατά τη γνώμη μου και ο μόνος τρόπος να καταλάβεις μία πόλη ενώ ταυτοχρόνως έχω περπατήσει σε πολλές πόλεις κάθε είδους και γεωγραφικής περιοχής θα ήθελα να σημειώσω μερικά πράγματα.
Η Πάτρα είναι μία πολύ εύκολη πόλη για έναν περιπατητή. Οι αποστάσεις είναι ανθρώπινες, όσον αφορά το κέντρο της, οι υπηρεσίες παρομοίως ενώ υπάρχουν αρκετές εναλλαγές τοπίου και εννοώ ενδιαφέροντα κτίρια ή σημεία. Επίσης πολλές πλατείες σε στρατηγικά σημεία. Ουσιαστικά μπορείς να κάνεις σχεδόν τα πάντα μέσα σε αυτό το λεγόμενο ιστορικό κέντρο και να μην χρειαστείς καθόλου αυτοκίνητο· και με τις στοές, όπου υπάρχουν, μπορείς να τη διασχίσεις από άκρου σε άκρο χωρίς σταγόνα στο κεφάλι σου (όταν βρέχει).
Βέβαια οι Πατρινοί δεν έχουν την ίδια άποψη (ΔΕΝ έχω καταγωγή από την Πάτρα) και χρησιμοποιούν το αυτοκίνητο περισσότερο από τα πόδια τους. Αποτέλεσμα η Πάτρα να έχει από τις χειρότερες κυκλοφοριακές συνθήκες σε Ελληνική πόλη. Μην την κατηγορείτε μονομερώς, διότι στη Θεσσαλονίκη παρατήρησα πως πολλοί οδηγοί αγνοούν τον… κόκκινο σηματοδότη! Αδύνατον να διασχίσεις κάποιους δρόμους της.
Εάν τώρα είσαι με μικρό παιδί σε καροτσάκι ή άτομο με ειδικές ανάγκες σε αναπηρικό αμαξίδιο τα πράγματα αλλάζουν άρδην! Αδιάβατα πεζοδρόμια σε πολλά σημεία, αυτοκίνητα και μηχανάκια παντού ακόμα και στις ειδικές ράμπες. Δεν είναι εύκολη πόλη εδώ.
Επειδή μάλιστα υπάρχει και σημαντική υψομετρική διαφορά Άνω και Κάτω πόλης, πολύ όμορφη και υγιεινή μορφολογία για έναν πεζό, τα πράγματα δυσχεραίνονται εάν είσαι μεγάλης ηλικίας και επιπλέον έχεις καροτσάκι με παιδί ή είσαι σε αναπηρικό αμαξίδιο. Δύσκολα.
Οι πεζοδρομήσεις στο κέντρο πολλών πόλεων είναι μία πολύ καλή επιλογή εφόσον όμως… καταφέρεις να φτάσεις εκεί. Διότι οι πόλεις (και η Πάτρα προφανώς) εκτείνονται σε μεγάλο εύρος και χρειάζεται κάποιος αυτοκίνητο να φτάσει στο πεζοδρομημένο κέντρο τους (διαθέτει και η Πάτρα). Συνεπώς το ζήτημα είναι η στάθμευση. Στο χώρο του λιμανιού υπάρχει ένα πολύ μεγάλο ελεύθερο πάρκινγκ με λεωφορείο, νομίζω δωρεάν, για το κέντρο. Εάν θέλεις να περπατήσεις όμως από εκεί δεν είναι κοντά.
Η Πάτρα δεν διαθέτει κεντρικά έναν μεγάλο χώρο πάρκινγκ. Υπάρχουν ωστόσο ικανοποιητικές αστικές συγκοινωνίες, απ΄ ότι βλέπω και ακούω αλλά δεν μπορώ να γράψω περισσότερα, διότι δεν τις χρησιμοποιώ. Δεν είμαι δα και συγκοινωνιολόγος.
Υπάρχουν πολλές παράμετροι, οι οποίες θα πρέπει να εξετάζονται και όχι να γράφονται ανακρίβειες χωρίς τεκμηρίωση.
Τα προηγούμενα δεν είναι παρά μία απλή προσέγγιση ενός ανθρώπου, ο οποίος ζει στην Πάτρα και την βιώνει καθημερινά με τις ΔΙΚΕΣ του όμως συνθήκες. Για κάποιον άλλον θα είναι διαφορετικά.
Και προφανώς το άρθρο δεν ενέχει θέση επιστημονικής πραγματείας ούτε καλύπτει όλες τις εκδοχές αλλά είναι ενδεικτικό του πώς μπορεί να αξιολογηθεί μία πόλη εάν είναι φιλική για έναν περπατητή ή όχι.
Η Αθήνα πάντως (αναφέρομαι μόνο στο κέντρο), όπου και εκεί προτιμώ να περπατώ είναι πολύ δυσκολότερη λόγω αποστάσεων. Αλλά για το κέντρο τουλάχιστον υπάρχει το μετρό και ένας συνδυασμός είναι εξυπηρετικός. Η Πάτρα ωστόσο, αλλά και ανάλογου μεγέθους πόλεις, όπως για παράδειγμα η Λάρισα είναι σαφώς περισσότερο ανθρώπινες.
Και το κυριότερο, για εμένα τουλάχιστον, είναι πως μέσα σε ένα δύο χιλιόμετρα περπατήματος θα συναντήσω και καμιά… δεκαριά, εικοσαριά γνωστούς μου να συζητήσουμε έστω για ένα ή δύο λεπτά. Αλλά να μην ξεχνάμε και όλα όσα συνέγραψα.
Σημ.: Στη φωτογραφία στο φόντο η Πάτρα ενώ σε πρώτο πλάνο το γεωδαιτικό σημείο του Κάστρου της Πάτρας.
