Θυμήθηκα την σκέψη του Έρβιν Πανόφσκυ, ο οποίος λέει κάτι πολύ σωστό (κατά την άποψή μου εννοείται):
“Ενώ είναι αλήθεια πως η “εμπορική” τέχνη διατρέχει πάντοτε τον κίνδυνο να τελειώσει τις μέρες της σαν μια πόρνη, είναι εξ΄ίσου αλήθεια πως και η “ποιοτική” τέχνη κινδυνεύει να πεθάνει σαν γεροντοκόρη”…
Αυτό με αφορμή περισπούδαστες αναλύσεις “υψηλού επιπέδου” ή στον αντίποδα ευτελείς προσεγγίσεις “επιπέδου σκουπιδιών” σε κάθε τομέα τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας (όπου η λέξη “τέχνη” μπορεί να αντικατασταθεί με οποιαδήποτε άλλη).