Λοιπόν, αυτό το έχω ακούσει από επιχειρηματίες, τους οποίους ούτε καν μπορείτε να διανοηθείτε… Ίσως και να τους “ζηλεύετε”, αλλά αγαπητοί μου φίλες και φίλοι αναγνώστες, η πείρα της ζωής μου, με έχει διδάξει να μην “ανοίγω” ποτέ το στόμα μου… Όσες φορές ζήλεψα άνθρωπο, έμαθα και κάτι για το οποίο δεν θα αντάλλασσα με τίποτα τη ζωή μου…
Γνωρίζετε ότι ο πόνος του καθ΄ ενός από εμάς είναι μη “μεταβιβάσιμος”. Ο πόνος είναι καθαρά προσωπικός και κανένας άλλος δεν μπορεί να τον βιώσει όπως εκείνος, ο οποίος τον έχει…
Βέβαια η σελίδα αυτή δεν είναι ψυχολογικής υποστήριξης ακριβώς, αλλά όλα στη ζωή είναι αλληλένδετα και εάν δεν υπάρχει ισορροπία πολύ φοβάμαι πως δεν υπάρχει και χαρά…
Τι να το κάνετε τα όμορφο πέτρινο σπίτι ή το ακριβό αυτοκίνητο εάν δεν μπορείτε να το χαρείτε πραγματικά; (Γι΄ αυτό γράφω εγώ τώρα –εκ του πονηρού- χτίστε ένα για να …χαρείτε)!
Αυτή την περίοδο των μεταβολών αντιμετωπίζουμε όλοι μας (σχεδόν) μεγάλα οικονομικά προβλήματα, χρέη στην εφορία, ανεξόφλητες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και μία σειρά συναφών ζητημάτων…
Εγκλωβισμένοι σε μία επιχείρηση, η οποία δεν αποδίδει… Από την άλλη εγκατάλειψη της ισοδυναμεί λίγο πολύ μία μορφή επαγγελματικής αυτοκτονίας… Διότι το σύνηθες είναι να διαθέτουμε την επιχείρηση και να λειτουργούμε υπό ζημία (το γνωρίζω προσωπικά και μην με ερωτήσετε περισσότερα)… και φυσικά δεν είναι και η πιο εύφορη περίοδος για νέες αναζητήσεις ενώ όλα τα έξοδα “τρέχουν” ιλιγγιωδώς…
Τι κάνεις όμως σε αυτήν την περίπτωση;
Θα είμαι –ως συνήθως- απολύτως σαφής και ξεκάθαρος:
- Εάν σου αρέσει πραγματικά το αντικείμενο ενασχόλησής σου συνεχίζεις επενδύοντας περισσότερα και περισσότερα και με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, ανεξαρτήτως των σημερινών οικονομικών αποτελεσμάτων…
- Εάν δεν σου αρέσει, φεύγεις και ξεκινάς να κάνεις αυτό, το οποίο σου αρέσει πραγματικά, ανεξαρτήτως οικονομικών συνθηκών. Μάλιστα δεν υπάρχει και καλύτερη δικαιολογία αυτήν την περίοδο και κανείς δεν θα σε κατηγορήσει ότι απέτυχες ή εγκατέλειψες… Ενώ όταν τα πράγματι είναι καλά τότε… Τώρα είναι η ευκαιρία της ζωής σου…
Τόσο απλό… Ναι είναι πραγματικά τόσο απλό και μόνο στο μυαλό μας υπάρχουν οι αγκυλώσεις…
Το ερώτημα είναι το “πως”…
Πολλά μπορώ να γράψω σε αυτό αλλά μόνο για την πρώτη περίπτωση. Στην δεύτερη περίπτωση απαιτείται μόνο θάρρος και τόλμη… και αυτή δυστυχώς δεν είναι τόσο εύκολα μεταβιβάσιμη (αν και είναι σαφώς μεταδοτική)…
Εάν νομίζετε πως είναι “θεωρητικό” το άρθρο αυτό απατάσθε. Είναι τόσο θεωρητικό, όσο τα πραγματικά κτίρια, τα οποία τώρα στέκονται και τα οποία βλέπετε στις φωτογραφίες της σελίδας και τα οποία προτού ..σταθούν υπήρχαν μόνο ως ένα ωραίο όνειρο…
Πολύ ευχαρίστως θα ανταποκριθώ στο ερώτημά σας με την προϋπόθεση να μην είστε “δικηγόροι του διαβόλου” ειδικά στην δεύτερη περίπτωση και με αυτό εννοώ να μην προσπαθήσετε να με πείσετε ότι είναι ανέφικτη η αλλαγή στην επαγγελματική ζωή σας… ή ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα (αυτό για την πρώτη περίπτωση)…
Εστιάζουμε στο “πως” και όλα τα άλλα τα αφήνουμε στο παρελθόν…
Εντελώς απαραίτητη σημείωση: Ούτε να διανοηθείτε πως σας κάνω τον έξυπνο και πως δήθεν τα γνωρίζω όλα ή έχω “μαγικές” μεθόδους και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Κάθε άλλο! Ο πρώτος είμαι εγώ, ο οποίος χρειάζομαι την …συμβουλή μου!
Αλλά… αλλά…
Γνωρίζω όμως πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα στην ζωή…
