Αναρωτιέμαι ποιες θα ήταν οι αντιδράσεις εάν ας υποθέσουμε πριν από μερικές δεκαετίες η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε –προσέξτε αυτό- στην Αυστρία. Γιατί επιλέγω την Αυστρία; Διότι δεν ήταν/είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Η εντελώς φανταστική υπόθεση με κάποια εξ΄ ίσου φανταστική απάντηση θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει πάρα πολύ στην εύρεση τρόπου τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία.
Η Δύση έχει αστοχήσει πλήρως να κατανοήσει άλλους τρόπους σκέψης και δεν εννοώ πως οι άλλοι τρόποι είναι κατ΄ ανάγκην καλύτεροι ή ηθικοί. Δεν είναι αυτό το ζήτημα, του ανταγωνισμού των τρόπων. Αλλά σκεφτείτε, ποιός γνωρίζει κάτι περισσότερο για την, ας πούμε Ινδία; Ή τη Νιγηρία, ένα άλλο παράδειγμα. Κανείς δεν γνωρίζει τίποτα, γενικά φυσικά αναφέρομαι, διότι όντως υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζουν.
Στην Ελλάδα δεν ευρέθη ούτε ένας επίσημος μεταφραστής της Ουκρανικής γλώσσας να μεταφράσει σε άμεσο χρόνο την αυριανή ομιλία του ΠτΟυκ στην Ε.Β. Πώς λοιπόν μπορούμε να κατανοήσουμε τον πολιτισμό μίας άλλης χώρας ή τη φιλοσοφία ενός άλλου κράτους; Πώς σκέφτονται άραγε οι Ούγγροι και ψηφίζουν έναν… (ας μην σχολιάσω) ή οι Βραζιλιάνοι έναν… συνάδελφό μου (είναι και αυτός Πολιτικός Μηχανικός, ειδικευμένος όμως στην κατεδάφιση αξιών).
Πείτε μου, πόσοι από εμάς γνωρίζουν Τουρκικά; Θα έπρεπε; Όχι, αλλά όλοι μας (συμπεριλαμβανομένου και εμού) εκφράζουμε διάφορες γνώμες και απόψεις για την Τουρκία. Ρωσσικά γνωρίζουν αρκετοί για καθαρά εμπορικούς λόγους. Αλλά γνωρίζουν την ιστορία της Ρωσσίας και φυσικά και της Ουκρανίας, ώστε να κατανοήσουν σε βάθος τις καταστάσεις;
Μάλλον όχι ή… μάλλον σίγουρα όχι.
Διότι με αυτούς τους τρόπους όχι μόνο δεν βλέπω τερματισμό του πολέμου σύντομα, όπως προέβλεπαν, αλλά μία σύρραξη ετών.
Διάβαζα ένα βιβλίο ενός Βιετναμέζου, ο οποίος ανέλυε πως ένας πολιτισμός χιλιετιών διεφθάρη και καταστράφηκε μέσα σε λίγες δεκαετίες από τους αποικιοκράτες άπληστους Δυτικούς. Δεν είναι το θέμα μου να κατηγορήσω τη Δύση και καμία πρόθεση δεν έχω. Ούτε να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα. Πού είναι όμως αυτή η χαμένη κατανόηση της διαφορετικότητας, την οποίαν τονίζω δεν θέλω να ασπαστώ; Πριν ήταν η τρομοκρατία του Ισλάμ. Δεν θα γίνεις μουσουλμάνος να την αντιμετωπίσεις, αλλά θα πρέπει να γνωρίζεις αρκετά καλά πώς σκέφτεται ένας μουσουλμάνος, ποιες είναι οι αξίες του, ποια τα πιστεύω του. Να εισχωρήσεις στο μυαλό του.
Εδώ το μόνο, το οποίο διαβάζουμε είναι τι κάνει ο κάθε μεγιστάνας του πλούτου, ποια οδοντόκρεμα προτιμά, τι πίνει και τι συμβαίνει με τις μετοχές, τον πληθωρισμό και την πορεία του ευρώ. Τι γνωρίζουμε όμως για το Πακιστάν; Μόνο τους εργάτες φράουλας στην Ηλεία και τα Πακιστανικά καρτοκινητά. Πολύ ωραία!
Μόνο πως το Πακιστάν, του οποίου την ηγεσία ούτε έχουμε ποτέ ακούσει διαθέτει πυρηνικό οπλοστάσιο, το οποίο πολύ πρόθυμα θα διαθέσει στη σύμμαχό του Τουρκία (το έχει δηλώσει), εάν αυτή απειληθεί, ας υποθέσουμε από την Ελλάδα. Και όλοι οι εξοπλισμοί και αγορές μας θα πάνε… περίπατο, επειδή δεν κατανοούμε αυτό, το οποίο υποτιμούμε: τους Πακιστανούς! Και όταν (ποτέ να μη συμβεί) μία πυρηνική βόμβα Made in Pakistan μας έλθει στο κεφάλι, τότε θα “ψάχνουμε” και θα αναρωτιόμαστε τι έγινε. Δεν τα έβαλα ξαφνικά με την μακρινή αυτή χώρα, ούτε έχω και κάτι μαζί της (αυτό έλλειπε). Απλώς θέλω να καταδείξω πόσο μακριά είμαστε νυχτωμένοι σε πάρα πολλά διεθνή θέματα και δεν διανοούμαστε να κάνουμε έστω τον ελάχιστο κόπο να μάθουμε.
Τα γράφω αυτά, διότι οι αστοχίες είναι συνεχείς και… θανατηφόρες και εν τέλει οδηγούν με άλματα όπισθεν την ανθρωπότητα.
Πολιτική πραγματική σημαίνει αποτέλεσμα και πριν ξεσπάσει το κακό. Αλλά για ποια πολιτική μιλάμε; Την είδατε πουθενά να μου την συστήσετε;
