Πολλά έχω διαβάσει αυτές τις ημέρες σχετικά με την γνωστή συνάντηση μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπίλ Κλίντον…
Για πολλοστή φορά διαπίστωσα πως οι αναλύσεις και τα όποια σχόλια από την Ελληνική πλευρά κινούνται στο ίδιο… Ελληνικό μήκος κύματος και για ακόμα μία φορά αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο είναι να δούμε τον Κόσμο με τα μάτια των άλλων. Ποιών “άλλων”; Των Κενυατών; Όχι! Των Αμερικάνων στην προκειμένη περίπτωση…
Λοιπόν ας τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας στη θέση ενός Αμερικάνου επενδυτή και μάλιστα ας υποθέσουμε ότι πρόκειται για έναν “φυσιολογικό” επιχειρηματία με την καθαρή Αμερικάνικη νοοτροπία και παιδεία…
Παρακολουθείστε τις σκέψεις μου:
“Αααα! Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος! Ποιό παιδάκι είναι αυτό; Νέος, συμπαθητικός μου φαίνεται. Χωρίς γραβάτα…. Καλά στην Ελλάδα είναι απλοί άνθρωποι όπως έμαθα από τους φιλοσόφους τους όταν σπούδαζα στο Χάρβαρντ…
Για να δούμε λοιπόν…
Εμένα η Ελλάδα βέβαια μου θυμίζει Ανδρέα Παπανδρέου και τρομοκρατία, τώρα οικονομική κρίση αλλά σίγουρα από ήλιο και θάλασσα πρέπει να είναι πολύ καλά. Δεν έχω επισκεφθεί βέβαια τη χώρα, αλλά στην Ιταλία πρόπερσι ήταν υπέροχα. Καλύτερα και από το Μαλιμπού.”
(Στο μυαλό του φίλου μας αντηχούν ακόμα οι αντι-Αμερικανικές κορώνες του Ανδρέα Παπανδρέου και οι λέξεις τρομοκρατία. Δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά εκεί ούτε και στα οικονομικά… Κρίση, αναταραχή, αλλά ας δούμε ίσως κάποια καλή ευκαιρία να κρύβεται)…
Εντάξει τα Αγγλικά του και οι κινήσεις του δεν είναι και οι καλύτερες. Μου θυμίζει τότε περνώντας από το Κάνσας, τα χωριατόπαιδα. Καλύτερα πάντως τα Αγγλικά του από όσα άκουσα στην Ουιτσιτά (είναι η πρωτεύουσα του Κάνσας, των γελαδάρηδων κοινώς). Προσπαθεί και αυτό μου αρέσει. Λαϊκός τύπος φαίνεται, αλλά καλό παιδί.
(Φυσικά ο Αμερικάνος μας δεν έχει καμία ιδέα ούτε από προγράμματα Θεσσαλονίκης, ούτε από δημοψηφίσματα, ούτε από την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, ούτε καν γνωρίζει το όνομα του κόμματος, ούτε και του πρωθυπουργού. Απλά βλέπει τον Έλληνα πρωθυπουργό της σημερινής ημερομηνίας, τίποτα άλλο).
“Έχει τελικά και χιούμορ το παιδί, I like him (μου αρέσει)! Αλλά ρε παιδί μου εκεί στην Ελλάδα καλά τα κάνουν τελικά. Εάν είχε διερμηνέα θα χάναμε πολύ χρόνο και έχω και την άλλη συνάντηση μετά. Ωραία!
Μα ποιά είναι εκείνη με τα κίτρινα; Κομψή (Αμερικάνος είναι ο άνθρωπος) και γοητευτική και ρωτά τον διπλανό του, ο οποίος είναι περισσότερο ενήμερος. Του απαντά και του μισο-εξηγεί με τα όσα γνωρίζει….
Ααααα! Μάλιστα! Τώρα κατάλαβα! (Αμερικάνος επιχειρηματίας είναι δεν είναι ηλίθιος)…
Μόλις τελειώσει η συζήτηση να της μιλήσω. Η υπόθεση αποκτά ενδιαφέρον. Το παιδί βολικό φαίνεται αλλά αυτή χρειάζεται προσοχή. Ωστόσο νομίζω ότι θα συνεννοηθούμε.
Έχω ακούσει ότι είναι λίγο ακατάστατοι εκεί στην Ελλάδα, αλλά τώρα βλέπω ότι υπάρχουν οι άκρες… Εξ΄ άλλου ακούω κάτι για Μύκονο, καλή ζωή γκρίκ σάλαντ, σουβλάκι, ούζο, φέτα και όντως οι τύποι έχουν ωραία φαγητά κι εδώ στην Νέα Υόρκη τα καλύτερα εστιατόρια.
Είναι και Ευρώπη και τώρα τελευταία πολύ αέρα έχουν πάρει οι Φριτζ (ο πατέρας του ήταν πεζοναύτης στην απόβαση στην Νορμανδία και δεν ακούει και πολύ καλά τη λέξη Ντώυτσλαντ= Γερμανία)….
Let’s do it. Πάμε…”
Τέλος των σκέψεων.
Ακριβώς αυτό ήταν το μήνυμα της εκδήλωσης. Με αυτόν τον τρόπο σκέφτεται ένας Αμερικάνος και ακόμα περισσότερο, οποιοσδήποτε επιχειρηματίας στον Κόσμο και αυτό, εκείνο, το οποίο αντελήφθη…
Σημειώσεις:
- Δεν γνωρίζω εάν όλα τα προηγούμενα πόσο ήταν αντιληπτά και από ποιους και ποιο ήταν το σκεπτικό των πρωταγονιστών ή οι υπόγειες σκέψεις τους. Ποσώς με αφορά. Σας έγραψα αυτό, το οποίο εγώ προσωπικά (και με την γνώση μου όσον αφορά τις Η.Π.Α. θα σκεπτόμουν και θα εισέπραττα, ως Αμερικάνος· κυρίως ως επιχειρηματίας).
- Διερμηνείς έχουμε ΠΑΝΤΟΤΕ όταν πρόκειται για διαπραγματεύσεις, ώστε να έχουμε χρόνο να σκεφτούμε πριν απαντήσουμε και να καλύψουμε ενδεχόμενα λάθη μας υπό τη σκέπη της παρερμηνείας από τον διερμηνέα. Εδώ όμως δεν επρόκειτο περί διαπραγμάτευσης, αλλά περί promotion (προώθησης) της χώρας μας.
- ‘Όταν ο σπουδαίος δημοσιογράφος Γουίλιαμ Σίρερ ζήτησε από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ μία συνέντευξη εν καιρώ μεγάλης κρίσης (αναφέρομαι για λίγο πριν τον Β΄ΠΠ, εκείνος του ζήτησε… 500 δολάρια)! Η εκδήλωση αυτή πληρώθηκε αδρά και υποθέτω από την Κυρία με τα κίτρινα. Δεν με απασχολεί καθόλου. Ας έλθουν χρήματα στην χώρα μας, άλλωστε ας πλήρωνε άλλη Κυρία με τα κόκκινα…
- Εάν υπεισέλθουμε σε λογικές με τι όρους θα δεχθεί ο Αμερικάνος επενδυτής να επενδύσει και όλα τα σχετικά ή όταν (θεωρητικά) έλθει εδώ εάν θα αρχίσουν διαδηλώσεις εναντίον του ή όχι είναι άλλο θέμα, το οποίο πλέον αφορά τη συνολική νοοτροπία της χώρας και των πολιτών της. Ούτε θα ήθελα να αρχίσω το γιατί αυτή, γιατί αυτός κλπ… Έγινε κάτι και από κάποια, η οποία μπορεί να σταθεί στο διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον…
- Γνωρίζετε πολύ καλά το σκεπτικό μου και δεν έχω κανένα ενδοιασμό να γράψω αυτό, το οποίο σκέπτομαι ανεξαρτήτως προσωπικής μου άποψης. Θα κλείσω με την στιχομυθία μεταξύ του πλουσιότερου Ρώσου πριν την επανάσταση και του μεγαλύτερου του αντιπάλου:-“’Εχω αρκετά λεφτά, για να πληρών την πολυτέλεια να συντηρώ ακόμα και τους εχθρούς μου” διατείνεται ο Μορόζοφ, ο οποίος χρηματοδοτούσε την εφημερίδα του Λένιν… Ίσκρα!”
Απαντά ο Λένιν:
-“Θα έπαιρνα λεφτά ακόμα κι από το διάβολο, εάν αυτό χρειαζόταν, για να υπηρετήσω την επανάσταση”
(Η Ίσκρα-Σπίθα προπαγάνδιζε την απεργία στους εργάτες των κλωστηρίων του Μορόζοφ, του χρηματοδότη της!)Κυνισμός απέναντι στον κυνισμό, αλλά το αποτέλεσμα μετράει και γνωρίζουμε τελικά ποιός κέρδισε…
