Εάν εξαντλείτε τον εαυτόν σας εμπρός από μία κάμερα τότε κάτι γίνεται λάθος. Η κινηματογραφική υποκριτική είναι χαλάρωση.
Εάν ένας ρόλος ωστόσο απαιτεί να είσαστε σε μεγάλη ένταση τότε και πάλι θα πρέπει να είσαστε χαλαροί. Προσέξτε όμως τη λεπτή διαφορά:
Στην πραγματική ζωή η ένταση επιβάλλεται από τις συνθήκες και… εντείνεστε. Στον κινηματογράφο η ένταση προέρχεται από τον ρόλο, τον οποίον υποδύεστε. Το να υποδύεσαι όμως έναν ρόλο σημαίνει πως ΕΙΣΑΙ εσύ ο ρόλος. Άρα η ένταση θα προέλθει εκ του ρόλου και όχι των πραγματικών συνθηκών. Τίποτα τότε δεν σε εμποδίζει να είσαι πραγματικά χαλαρός μέσα στην ένταση του ρόλου.
Αναλογιστείτε λίγο τα προηγούμενα.
Και επειδή οι περισσότεροι προέρχεστε από τον θεατρικό χώρο σκεφτείτε μία ακόμα διαφορά στην υποκριτική.
Η υποκριτική στο θέατρο είναι όπως μία επέμβαση με νυστέρι. Και επειδή οι καλλιτεχνικές επεμβάσεις υλοποιούνται ΧΩΡΙΣ αναισθητικό… πονάει!
Η υποκριτική στον κινηματογράφο είναι μία επέμβαση με λέιζερ.
