Α. Η Τουρκική Λίρα
Την Τουρκία δεν την έχω επισκεφθεί και συνεπώς η εικόνα μου είναι περιορισμένη. Από τους (παραπλανητικούς σε έναν βαθμό) οικονομικούς δείκτες της ωστόσο η οικονομία της είναι σαφώς καλύτερη της Ελληνικής στο σύνολό της. Θα περιοριστώ σε μερικούς μόνο: Το χρέος κατά κεφαλήν της Τουρκίας είναι 2,402€ έναντι… 30,912€ της Ελλάδος, ο δείκτης αυτοκτονιών είναι επίσης καλύτερος 3.35 έναντι 4.75, (λιγότερα χρέη, λιγότερες αυτοκτονίες) εκεί όμως όπου υστερεί είναι στις ανθρωποκτονίες (3,216 ανά 100 χιλιάδες έναντι των 82 στην Ελλάδα).
Αλλά στόχος μου δεν είναι να αναλύσω και να συγκρίνω τα δύο κράτη. Η ουσιαστική διαφορά είναι στο ζήτημα της χρεοκοπίας. Η Ελλάδα και όλα τα κράτη του ευρώ δύνανται να χρεοκοπήσουν, η Τουρκία όμως όχι. Η Τουρκία επειδή έχει δικό της νόμισμα θα τυπώσει πληθωριστικό μεν χρήμα, αλλά σε καθεστώς χρεοκοπίας ΔΕΝ μπορεί εκ των πραγμάτων να φθάσει.
Ας μην “ανησυχούμε” λοιπόν τόσο για την Τουρκική λίρα, διότι το στραγγαλισμό της Ελληνικής οικονομίας και τον παραλογισμό, ο οποίος τον ακολουθεί από του να επιμένει κάποιος να εισπράξει 100 ευρώ, ενώ στην οικονομία του υπάρχουν 30, η Τουρκία ΔΕΝ τον βιώνει.
Β. Το Άνοιγμα των Βαρωσίων
Με εκπλήσσει το γεγονός πως η Ελληνοκυπριακή πλευρά αντιδρά στο άνοιγμα των Βαρωσίων σε κατάφωρη παραβίαση (όπως αναφέρει) των προηγούμενων ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. (Τυπικά οφείλει να το πράξει, αλλά οι πολλές… τυπικότητες τείνουν προς το γελοίο).
Η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε με ΠΟΛΕΜΟ αυτά τα εδάφη. Και ως γνωστόν ό,τι καταλαμβάνεται με πόλεμο (εκτός σπανίων περιπτώσεων) μόνο με πόλεμο αποδίδεται στους αρχικούς κατόχους. Και εν τέλει δικά της είναι τα εδάφη πλέον, όπως και τα παράλια της Ιωνίας (και η μισή Κύπρος) και μπορεί να πράξει όπως αυτή επιθυμεί. Αρέσει δεν αρέσει.
