(και μερικά ενδιαφέροντα επώνυμα στο τέλος)!
Δόγης σημαίνει Δούκας. Στο νου μας συνήθως έρχεται ο δόγης της Βενετίας. Αλλά ο αντίστοιχος τίτλος υφίστατο και στην Γένουα. Το θέμα είναι πως ήταν μία πολύ επικίνδυνη θέση. Ξέρετε, στην Ελληνική αντίληψη αλλά και ιστορική γνώση, οι Ενετοί και οι Γενουάτες, δεν έχουν ισχυρή επίδραση. Είναι κάτι ξένο, ας πούμε, με την Ελληνική κουλτούρα και ως εκ τούτου υπάρχει ένα κενό γνώσεων αλλά και χαμένων διδαγμάτων.
Είναι χαρακτηριστικό πως η Βενετία, μία πόλη 270 χιλιάδων κατοίκων ήταν υπερδύναμη στην εποχή της. Και η “εποχή” της ήταν αντίστοιχη με την Βυζαντινή σε διάρκεια και ανώτερη σε πλούτο.
Οι Ενετοί την περίοδο της ακμής τους διέθεταν στόλο, ο οποίος ανήρχετο (κρατηθείτε) σε… 3,700 σκάφη με πληρώματα άνω των 40,000 χιλιάδων! Αυτά τα πλοία μπορούσαν να μετατραπούν και σε πολεμικά και σε μεταγωγικά.
Το βασικό τους όπλο ήταν η διπλωματία και η λογική τους ήταν το μέγιστο όφελος με τις λιγότερες ανθρώπινες απώλειες, διότι προφανώς δεν υπήρχαν εκ των πραγμάτων μάχιμοι άνδρες σε ποσότητα. Στην καλύτερη περίπτωση συγκεντρώνονταν μόλις 30,000.
Κι όμως οι Ενετοί με τόσο μικρούς αριθμούς κατάφεραν να κυριαρχούν ανά τους αιώνες. Το ίδιο ισχύει και με άλλους λαούς, όπως τους Ολλανδούς και τους Δανούς, αλλά τόση δύναμη από μία μόνο πόλη μάλλον δεν έχει προηγούμενο (και αναφέρομαι από την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και εντεύθεν).
Ο δόγης λοιπόν, επειδή οι υπήκοοι του ήταν πολύ ισχυροί και λίγοι, δεν είχε και πολλά περιθώρια να αυθαιρετεί. Όχι πως δεν συνέβαινε αυτό, διότι ο άνθρωπος παραμένει άνθρωπος, αλλά οι Ενετοί είχαν μία φοβερή απέχθεια στην έννοια της βασιλείας. Γι’ αυτό ονομαζόταν από τότε Γαληνοτάτη δημοκρατία. Βέβαια με την πάροδο των αιώνων μετατράπηκε και αυτό το αξίωμα σε έναν βαθμό κληρονομικό. Γι’ αυτό τα επώνυμα των τελευταίων δογών απαντώνται συχνότερα.
Εάν κάποιος δόγης αποτύγχανε ή η συμπεριφορά του δεν ήταν αυτή, την οποία ανέμεναν κατέληγε να έχει πολύ άσχημο τέλος.
Εδώ έχουμε το πρώτο σημείο, στο οποίο θα ήθελα να αναφερθώ: ο ηγέτης είναι υπηρέτης ενός λαού ή μίας εθνότητας. Εάν δεν υπακούει στις προσταγές των υπηκόων του δεν υπάρχει έλεος. Αλλά οι υπήκοοι πρέπει να είναι ισχυροί, όπως συνέβαινε στην Βενετία και να έχουν την δύναμη να τον “στείλουν”.
Υπήρχαν μάλιστα περιπτώσεις, όπου κανείς δεν ήθελε να αναλάβει το αξίωμα!
Συμπέρασμα γιά ηγέτες – απατεώνες: μετέτρεψε τους υπηκόους σου σε ηλίθιους και φτωχούς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.
Το άλλο σημείο, το οποίο θα ήθελα να αναφέρω, αφορά τον Ερρίκο Δάνδολο. Αυτός ήταν ο δόγης, ο οποίος κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη το 1204, μαζί με… 10,000 λίτρες χρυσού και 50,000 λίτρες αργύρου, καθώς και όλους τους κατοίκους της! Έχει πολύ ενδιαφέρον το ιστορικό της κατάληψης, διότι στην ουσία η Κωνσταντινούπολη παραδόθηκε και χωρίς να υπάρχει πρόθεση από τους Ενετούς τελικά κατέληξε στα χέρια της!
Ο Δάνδαλος δεν δίστασε καθόλου, ήταν ο αρχηγός της αποστολής και σκεφτείτε σε πολεμικό πλοίο της εποχής με ό,τι συνεπάγεται από ανέσεις, προφανώς όχι και με τα αγιότερα άτομα γύρω του αλλά…
Αλλά το πιο ωραίο; Ο Δάνδολος ήταν… 94 ετών! Και διέθετε και τις ικανότητες και την καθαρή σκέψη και… πέτυχε!
Δεν γράφω λεπτομέρειες, αλλά για εμένα τουλάχιστον στα 54 έτη μου (και υποθέτω και ελπίζω για τους συνομηλίκους μου συν 10-15 έτη), το γεγονός αυτό μου δίνει αισιοδοξία και δύναμη τουλάχιστον 40 ετών ακόμα ενεργούς δραστηριότητας (στην ψυχολογία μου). Μία νέα ζωή, την οποία παρομοιάζω με τον ελαφρύ μεσημεριανό ύπνο: ζείς δύο ημέρες την ημέρα!
Η με το ποδόσφαιρο: το δεύτερο ημίχρονο της ζωής σου (και υπάρχουν και παρατάσεις)! Αρα για σκεφθείτε τι χάνετε εάν τον νου σας τον έχετε στην απόσυρση! Ο Ερρίκος με τα 94 σας ξετινάζει!
Το τρίτο σχετικά με το θέμα μας είναι κάπως διαφορετικό και αφορά τα… ονόματα (επώνυμα) των δόγηδων! Έχω πολλούς φίλους και γνωστούς με τα ίδια επώνυμα. Σας συνιστώ λοιπόν να ψάξετε το οικογενειακό σας δένδρο, μήπως εντοπίσετε κάποια ενδιαφέρουσα σχέση και ενδεχομένως και κληρονομιά και μην ξεχάσετε τον φίλο σας! Η Βενετία έχει εξ’ άλλου σπουδαία ακίνητα!
Παραθέτω μερικά επώνυμα δογών, τα οποία υπάρχουν σήμερα στην Ελληνική κοινωνία (ίσως και με κάποιες παραλλαγές): Μέμμος, Κονταρίνης, Φαλιέρος, Φαλιέρης, Τζιάνης, Ζένος, Τζώρτζης, Κορνάρος, Βενιέρος, Στενός, Μαρκέλλος, Βαρβαρήγος, Γριμάνης.
Gentlemen, start your engines!
