Μερικές καθαρά υποκειμενικές (το τονίζω αυτό) επισημάνσεις σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας και τις επενδυτικές τακτικές μας. Μετά από ένδεκα έτη μακράς κοινωνικής (κυρίως) καταβαράθρωσης (η λεγόμενη “κρίση” έχει την απαρχή της στον Φεβρουάριο του 2008) συντελέσθηκε σε μεγάλο βαθμό ο μετασχηματισμός της Ελληνικής κοινωνίας σε μία οικονομία 2 και 1/3 (δύο και ενός τρίτου) Κόσμου ! Δεν πρόλαβε να γίνει καθαρά τρίτου Κόσμου, κάπου μισο-σώθηκε. Η ενδεκαετία αυτή νομίζω πως είναι αντίστοιχη με την περίοδο του μετασχηματισμού της Ελληνικής Οικονομίας και Κοινωνίας από γεωργική σε αστική την δεκαετία του ’60. Η ενδεκαετία της κρίσης και των πειραμάτων οδήγησαν στον μετασχηματισμό της οικονομίας των μετόχων.
Δεν έχω τίποτα με τους μετόχους, μια ιδέα είναι εξ΄άλλου άλλωστε. Μία ιδέα όμως με πολύ συγκεκριμένα πρακτικά αποτελέσματα και συνέπειες για την καθημερινότητα του καθ΄ενός. Έχει επέλθει ΚΑΙ στη συνείδηση των περισσοτέρων πως μόνο εάν είσαι ενταγμένος σε κάποιο επενδυτικό σχήμα (εταιρεία, οργανισμό, κυβέρνηση) μπορείς να επιβιώσεις (ή να λαμβάνεις έστω… επιδόματα). Είτε εντός Ελλάδος είτε εκτός. Ο “μικρός” είναι σε πολύ δύσκολη μοίρα ενώ όλοι οι υπόλοιποι σε φοβερές πιέσεις. Από ποιους; Μα απ΄τους… μετόχους!
Καταλήξαμε να διαχωρίσουμε την παραγωγή από τους έχοντες τα κεφάλαια και το brand name. Αλήθεια! Έχετε ποτέ σκεφτεί την εικόνα ενός μηχανικού, ο οποίος τρέχει σε πολεοδομίες (έστω και μισο-ηλεκτρονικά), υπηρεσίες, εργατο-τεχνικό προσωπικό, να σχεδιάζει, να επιβλέπει και όλα τα σχετικά) και να…. πλουτίζει; Πλάκα μου κάνετε! Και βεβαίως οι άνθρωποι, οι οποίοι τον εμπιστεύονται με πολύ κόπο έχουν συγκεντρώσει κάποιες οικονομίες για το όνειρό τους και όχι απεριόριστα κεφάλαια.
Και νομίζετε επίσης πως ο μηχανικός, ο οποίος εργάζεται σε μία εταιρεία με ένα σαφώς καλύτερο εισόδημα μπορεί να συγκεντρώσει αρκετό κεφάλαιο να κάνει κάτι από μόνος του; Πλάκα κι εδώ μου κάνετε.
Ο ιδιοκτήτης όμως μίας κατασκευαστικής μπορεί να βλέπει το σχέδιο περίπου ως Μίκυ Μάους και να έχει γνώση του οπλισμένου σκυροδέματος, όπως βλέπει τα Κινέζικα ιδεογράμματα, αλλά κατέχει τις μετοχές! Και παραχωρώντας έναν υψηλό μισθό σε κάποιον επίσης μηχανικό με την ιδιότητα του Διευθύνοντα Συμβούλου απολαμβάνει τα κέρδη για τα οποία πιέζει αφόρητα όλους τους υπολοίπους. Και ενώ ο Διευθύνων Σύμβουλος θεωρείται πως απολαμβάνει υψηλότατα εισοδήματα στην πραγματικότητα λαμβάνει ένα ασήμαντο κλάσμα των κερδών, τα οποία καταφέρνει να προσφέρει (με την ψυχική του υγεία και τον κόπο του) στην εταιρεία.
Και ο έχων την εταιρία (κύριος μέτοχος) τα κέρδη του προσπαθεί να τα εμπιστευθεί (για να τα πολλαπλασιάσει) σε ειδικευμένες χρηματιστηριακές – επενδυτικές προσωπικές (προσοχή και εδώ) εταιρείες με ικανότατα άτομα, τα οποία επίσης δεν γνωρίζουν τίποτα από την πραγματική παραγωγή, αλλά αυγατίζουν τεχνηέντως (και επιτυχώς) τα κεφάλαια.
Αυτό είναι!
Η γνήσια μορφή του συστήματος των Ηνωμένων Πολιτειών και εάν είχε επιτύχει και το πείραμα του υπαρκτού (να μην γράψω πρωί-πρωί κακές… λέξεις) κάτι αντίστοιχο θα συνέβαινε, με τη φτώχεια όμως των πολλών να σπάει κόκαλα. Τουλάχιστον στη Δύση έχεις την ψευδαίσθηση κάποιας ευμάρειας.
Η περίοδος λοιπόν των επονομαζόμενων μνημονίων και “κρίσης” μετασχημάτισε τις δομές πλήρως. Πλέον η δικτατορία των μετόχων και του κεφαλαίου είναι δεδομένη. Εξ΄ου και τα παρακαλετά για επενδύσεις από οπουδήποτε! Αλλά… αλλά!
Όπως πάντα σε κάθε κατάσταση φυτρώνουν και οι κατάλληλοι σπόροι. Μέσα σε αυτήν την οικονομία, όπου η συντριπτική πλειοψηφία εργάζεται υπό αφόρητη πίεση να επιβιώσει ή έστω να νομίζει πως περνά ικανοποιητικά και μία μειοψηφία επενδύει και ορίζει τις τύχες ολονών αναδύεται και η εικόνα του brand name (όπως προανέφερα). Πλέον είναι ο τομέας της βαθιάς γνώσης σε κάποιο αντικείμενο και η βεβαιότητα πως αυτό θα υλοποιηθεί. Το brand name μπορεί να αφορά άνθρωπο, μπορεί και προσωπική εταιρία ή επώνυμο οργανισμό, ο ποίος όμως θα βασίζεται στη γνώση πάλι ενός ανθρώπου.
Εάν έχετε σοβαρό πρόβλημα υγείας στον καλύτερο γιατρό θα απευθυνθείτε. Αυτός είναι το brand name και εάν αποφασίσει να δημιουργήσει κλινική με το όνομά του, μπορεί να τον δείτε μια φορά (και εάν), αλλά θα γνωρίζετε πώς η γνώση του έχει μεταφερθεί στους υπολοίπους (σε έναν αρκετά καλό βαθμό). Το προηγούμενο μπορεί να ισχύει σε οποιονδήποτε τομέα. Αρκεί να είστε κορυφαίοι αλλά και να έχετε την αίσθηση της αγοράς, ώστε να δημιουργήσετε το ΔΙΚΟ ΣΑΣ brand name.
Και πάλι κατά τη γνώμη μου η δικτατορία των μετόχων με όλη την υπέρτατη εξουσία των κεφαλαίων και της ισχύος και των εντολών της χρειάζεται “κάτι”, το οποίο δεν μπορεί να αγοράσει αλλά ούτε και να προσλάβει. Χρειάζεται τον ενδιάμεσο κρίκο, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει τα κέρδη της, τα οποία οι “άλλοι” με τόσο κόπο και πιέσεις δημιουργούν με την εργασία τους.
Brand names είναι ΚΑΙ οι πολιτικοί (πλέον). Δε χρειάζεται να το σκεφτείτε. Οι “έξυπνοι” (χα!) “πολιτικοί” επένδυσαν σε αυτό και τους εμπιστεύονται οι “μέτοχοι”. Είναι οι συνδετικοί κρίκοι κάθε κοινωνίας. Σε κάθε τομέα είναι μερικά ονόματα brand names , τα οποία ξεχωρίζουν και λειτουργούν αναλόγως.
Χαρείτε τη νέα πραγματικότητα και γίνετε οι καλύτεροι εκεί, όπου σας αρέσει και πιστεύετε ακράδαντα! Δεν τελείωσαν όλα ακόμα…
Αντιθέτως! Ίσως ένα νέο Ελδοράδο ανατέλλει γιά όσες/ους τολμούν να κοιτάξουν τον Ήλιο στα μάτια (και να μην τυφλωθούν)! Τα κορυφαία γυαλιά ηλίου είναι το brand name, το οποίο θα σας χρειαστεί!
