Μόλις οι ρόδες του αεροσκάφους ακούμπησαν στο διάδρομο κατάλαβα τη διαφορά. Ο ήλιος έκαιγε, γύρω πεταμένα βαρέλια καυσίμων, σκόνη από τους έλικες και ανοίγει η πόρτα… Ούτε λόγος για φυσούνες. Μία σκάλα της κακής ώρας, τα πράγματα στα χέρια και περπάτημα μέχρι το παράπηγμα του υποτίθεται κτιρίου του αεροδρομίου.
Να μην περιγράψω περισσότερα. Μπορεί να μην γεννήθηκα ο ίδιος σε Ευρωπαϊκό έδαφος, αλλά η παιδεία μου είναι σε κάποιο βαθμό Ευρωπαϊκή. Μεταξύ των θετικών της όμως απέκτησα και ένα άλλο χαρακτηριστικό: την υπεροψία της!
Συναντώ εκείνον με τον οποίον είχα ραντεβού, ο οποίος ήταν κάτοικος του συγκεκριμένου κράτους (τρόπος του λέγειν) στην Κεντρική Αφρική.
Μετά τις πρώτες συστάσεις η έπαρση μου δεν με αφήνει σε ησυχία. Γνωρίζω ήδη πάρα πολλά για το συγκεκριμένο τόπο και το αυταρχικό καθεστώς του φύλαρχου ηγεμόνα του. Ο συνομιλητής μου με ακούει προσεκτικά. Στα αγγλικά η συζήτηση. Αφού κατακεραυνώνω τα κακώς κείμενα της Αφρικής και όλων των εκεί καταστάσεων το μόνο, το οποίο μου λείπει είναι το στέμμα της Ευρωπαϊκής μου ανωτερότητας και… αθωότητας!
Ο συνομιλητής μου, έως τη στιγμή εκείνη δεν έχει βγάλει λέξη. Απλά ακούει. Είναι όμως πολύ μορφωμένος και άριστος γνώστης της ιστορίας.
Είσαι μου απευθύνεται από την Ελλάδα, σωστά; Σωστά του αποκρίνομαι, η οποία συνεχίζει, είχε δικτατορία επτά ετών. Ε, καλά συμβαίνουν και αυτά. Όπως και η για δεκαετίες απομονωμένη Αλβανία και οι υπόλοιπες γειτονικές χώρες. Βαλκάνια του αντιλέγω, τι να κάνουμε το έχουν το κουσούρι αυτό.
Και εάν θυμάμαι σωστά, συνεχίζει και η Ισπανία με τον Φράνκο 40 χρόνια μετά από σκληρό εμφύλιο ενώ η Πορτογαλία με τον Σαλαζάρ άλλα 50 χρόνια. Ε, Ιβηρική χερσόνησος εκεί, τους χτυπάει ο αέρας του ωκεανού.
Ναι και η Ιταλία με τους φασίστες του Μουσσολίνι και κυρίως και πάνω απ΄ όλα η Γερμανία με τους ναζί. Χμ γκουχ, γκουχ… αρχίζω να ξεροβήχω, οι οποίες είναι στην καρδιά της Ευρώπης και αιματοκύλισαν τον Κόσμο όχι μία αλλά δύο φορές, διαπράττοντας μάλιστα και φριχτά εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας.
Ναι, δηλαδή ήταν μία πολύ τραγική στιγμή προσπαθώ να δικαιολογηθώ, κοκκινίζοντας και ιδρώνοντας επικίνδυνα. Συνεχίζει ο συνομιλητής μου: και για περίπου 70 χρόνια το σιδηρούν παραπέτασμα ενός στυγνού ολοκληρωτισμού, ο οποίος ελάχιστη σχέση είχε με την ιδέα της Ρωσικής Επανάστασης του 1917…
Ας αλλάξουμε θέμα του απευθύνομαι. Όλα καλά εδώ; Τα διαμάντια, οι μάγοι θεραπευτές, τα άγρια ζώα;
Όλα καλά μου λέει! Όσα βέβαια ζώα απέμειναν από το κυνήγι των λευκών, αλλά ευτυχώς οι Ευρωπαίοι αποικιοκράτες, οι οποίοι κατείχαν σχεδόν ολόκληρη την Αφρική και τη λυμαίνονταν μας δίδαξαν πολιτισμό και πώς να σεβόμαστε την άγρια φύση. Μας εκπολίτισαν εν τω μεταξύ μεταφέροντας και Αφρικανούς στις νεαρές Πολιτείες στην άλλη όχθη του Ατλαντικού!
Τι ώρα παρακαλώ φεύγει το επόμενο αεροπλάνο για την Ευρώπη γιατί δεν αντέχω άλλο τόσο άγριο τοπίο και απολίτιστους εδώ; Έχει και έντομα, τα οποία τσιμπάνε!
Σημ. Αυτό με αφορμή το περιστατικό της κυβερνητικής-κρατικής αεροπειρατείας και πόσο… εκπλαγήκαμε. Α πα πα,πα, ανήκουστα πράγματα αυτά για την Ευρώπη!
