“Υλοποιεί,
όποιος λάσπη και σκ… πατεί!”
Θα το γράψω ωμά και χωρίς περιστροφές…. Προέρχομαι από μία οικογένεια “υψηλής” διανόησης. Σκεφτείτε ότι θέλετε αλλά ένα σπίτι με 4,000 βιβλία μεγάλης λογοτεχνικής αξίας, 3 Εγκυκλοπαίδειες και ότι άλλο φανταστείτε δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί διαφορετικά…
Ωστόσο όχι αναλόγου “οικονομικής” εμβέλειας… Με τόσο… διάβασμα και συγγραφή, πότε να προλάβει ο πατέρας μου να κερδίσει χρήματα;
Τέλος πάντων… Ότι αφορούσε βιβλία, χαρτιά, γραφομηχανές (τότε), είδη γραφής και τις αντίστοιχες συζητήσεις ήταν η καθημερινότητα…
Κάποια στιγμή αποφάσισα (δεν γνωρίζω ακόμα το γιατί), να σπουδάσω… Πολιτικός Μηχανικός. Ο πατέρας μου βέβαια μου το πρότεινε, αλλά μου είχε πως η δημοσιογραφία είναι το στοιχείο μου, ωστόσο έπρεπε κάπως να… σπάσει ο κύκλος της εσωστρέφειας της διανόησης…
Τι ωραία, τι καλά στο πολυτεχνείο κι εκεί λίγο πολύ το ίδιο πνεύμα του σπιτιού και σφαίρα για… ακαδημαϊκή καριέρα. Εμ έλα ντε όμως που ξανά μία απ’ τα ίδια! Και όχι μόνον αυτό! Κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Ο φιλόλογος ασχολείται με γραπτά, εκδίδει βιβλία και όλα είναι ωραία. Ο δικηγόρος όμως πρέπει να παραστεί σε δίκες, ο ιατρός πρέπει να διεξάγει εγχειρήσεις και ο μηχανικός να… κατασκευάζει!
Αυτό το σκέφτηκα για πρώτη φορά στην Αμερική, όταν ήμουν μεταπτυχιακός φοιτητής και με το βλέμμα μου στραμμένο στο καθηγητιλίκι (να το γράψω λαϊκά). Ναι, αλλά τις ωραίες κατασκευές, τις οποίες έβλεπα και με συνάρπαζαν, ως θαύματα μηχανικής (ουρανοξύστες, γέφυρες κλπ) δεν τα έφτιαχναν οι καθηγητές Πανεπιστημίου, αλλά οι μηχανικοί της πράξης…
Ωπ! Εδώ πρόβλημα!
Τι κάνω εγώ τότε; Τι κάθομαι:
Αυτό ήταν!
Τέρμα οι μεταπτυχιακές, τέρμα όλα! Στρατός στην Ελλάδα και βουτιά στα βαθειά!
Βέβαια τα βαθειά, παρά ήταν βαθειά!
Εμείς σαν οικογένεια δεν είχαμε απολύτως καμία σχέση με τα του πολιτικού μηχανικού και της αγοράς!
Το πρώτο ΣΟΚ!
Δεν έπιανα μία! Ας ήμουν πρώτος στο Πολυτεχνείο, ας γνώριζα πως στέκεται το Empire State Building και από την ανάποδη ακόμα, στην Πάτρα ούτε… κοτέτσι δεν μου ανέθετε κανείς…
Όταν μετά από πολλά (και από λύπηση) κάποιος καλός άνθρωπος μου ανέθεσε να συντάξω ένα τοπογραφικό, το οποίο έπρεπε να θεωρήσω στο ευαγές ίδρυμα της πολεοδομίας, εισέπραξα μία κατσάδα άνευ προηγουμένου από έναν “ευγενέστατο” υπάλληλο, ο οποίος μου θύμισε εικόνες από “συζητήσεις” στο Dachau σε light έκδοση…
Αυτό ήταν!
Έβλεπα εν τω μεταξύ και κάποιους εντελώς άσχετους με το χώρο από την κατηγορία των εργολάβων με μία ασύλληπτη οικονομική άνεση και με αισθητική και μυαλό βούρλου κι εγώ καθόμουν να “κλαίω” (τρόπος του λέγειν) τη μοίρα μου…
Τότε αποφάσισα να γίνω… διαφημιστής!
Μετά λοιπόν από μία σκληρή περίοδο πέντε ετών πλήρους απενταρίας και ανεργίας, (διότι τα βιβλία, ως γνωστόν δεν τρώγονται και ο πατέρας αυτά είχε σε αφθονία), προέκυψε να μου αναθέσουν ένα έργο. Συγγενικό μου πρόσωπο μεσολάβησε και μου εμπιστεύθηκε ένας πολύ καλός αστυνομικός να του κατασκευάσω την πρώτη του (και μοναδική!) και πρώτη μου μονοκατοικία!
Παρέλειψα να αναφέρω ότι στο ενδιάμεσο πήγαινα (όσο μπορούσα από πλευράς εξόδων βενζίνης) και σε δημοπρασίες… Δημοσίων έργων! Εντάξει εδώ γελάστε ελεύθερα!
Βέβαια η πλάκα ήταν πως υπήρχαν και αρκετά έργα, τα οποία ήταν τόσο δύσκολα, τόσο μακριά και κακοπληρωμένα και δεν τα ήθελε κανένας (οι άνθρωποι δεν ήταν χαζοί)! Κάποια από αυτά μου “κάθησαν”, διότι ήμουν ο… μοναδικός εμφανισθείς και… κελεπούρι emoticon smile το κορόιδο) για τους τότε κοινοτάρχες!
Κρύος ιδρώτας με έπιασε τότε και μάλιστα double ιδρώτας, διότι είχα αναλάβει ταυτόχρονα ένα δημόσιο έργο (άρα εγγυητικές και συμφωνητικό εκτέλεσης με το Ελληνικό δημόσιο, όχι πλάκα), αλλά και την έκδοση της προηγούμενης αδείας από την Πολεοδομία!
Φοβερό!!!
Τώρα τι κάνουμε; Τέλος τα αστεία!
Και το έργο κατασκευάστηκε, με πολλές δυσκολίες και χωρίς μία και η οικοδομική άδεια εκδόθηκε και η μονοκατοικία χτίστηκε, γιατί δεν υπήρχε επιλογή προς τα πίσω… Τέλος!
Αυτό ήταν…
Από τούδε και εις το εξής ξεκίνησε η… πρακτική εφαρμογή της… διανόησης! Φυσικά και μίας οικονομικής ευμάρειας, όχι τόσο εντυπωσιακής, αλλά σίγουρα πολύ διαφορετικής από το πριν…
Τότε βίωσα το σημαίνει να έχεις να διοικήσεις και να μπορέσεις να εκτελέσεις κερδοφόρα έργα πολιτικού μηχανικού… Το πώς μπορείς να “στήσεις” ένα εργοτάξιο και στου Devil’s mam!
Φυσικά η “υψηλή” διανόηση μέσα στις σκόνες, τις λάσπες και τα χώματα πήγε… περίπατο και ένας νέος άγνωστος, έως τότε Κόσμος άνοιξε μπροστά μου! Τότε όμως γνώρισα και εξαίρετους απλούς ανθρώπους, οι οποίοι ομολογώ πως με βοήθησαν σε απίστευτο βαθμό για να υλοποιήσω τα έργα… Υπήρξαν και μερικές κακές περιπτώσεις, από άλλης ποιότητας ανθρώπους, αλλά ήταν τόσο λίγες οι φορές, ώστε έχουν χαθεί στην πορεία μου. Η συντριπτική πλειονοψηφία ήταν και είναι δίπλα μου…
Ακόμα και οι υπηρεσίες έχουν τον τρόπο τους… Δεν μπορώ να πω πως δεν έχω περάσει κάμποσα… “εγκεφαλικά”, και μερικές φορές ταλαιπωρίες, έως… πολύ, μα πολύ μεγάλες… αλλά ένα έχω να πω:
Το έργο γινόταν ΠΑΝΤΑ! Τέλος!
Οτιδήποτε κάτω από οιεσδήποτε συνθήκες μέσω από οποιεσδήποτε υπηρεσίες The Job was ALWAYS DONE!
Τότε ήμουν Μηχανικός και όχι διανοούμενος!
Η διανόηση, ωστόσο παρέμεινε ένα μοναδικό εφόδιο… σε συνδυασμό όμως με την πράξη απέκτησε τον χαρακτήρα της. Τώρα μπορώ να γράφω και να λέω ότι θέλω, αλλά όμως ήδη:
The Job was DONE!
Ωπ!
Γιατί έγραψα όλη την ιστορία της ζωής μου; Να σας πω γιατί;
Διότι το αποτέλεσμα είναι εκείνο, το οποίο μετράει… και δυστυχώς όσοι είναι της διανόησης δεν είναι βουτηγμένοι στα σκ… της ζούγκλας της αγοράς, ούτε του αθέμιτου και σκληρού ανταγωνισμού, ούτε των συνθηκών της πραγματικής ζωής… δεν είναι αποτελεσματικοί…
Αγαπάμε την διανόηση, ωραίες οι θεωρίες και θαυμάσιο το στυλ…
However the Job MUST BE DONE! (Ωστόσο, η δουλειά ΠΡΕΠΕΙ να γίνει)! και σωστά και με ουσιαστικό όφελος!
Τα λουστρίνια παπούτσια των 250 ευρώ και τα καλοσιδερωμένα κοστούμια δεν είναι για τους μηχανικούς του έργου (ή τους συντελεστές οποιουδήποτε “έργου”… Το λεξιλόγιο του εργοταξίου δεν περιλαμβάνει συζητήσεις σχετικά με το συμπόσιο του Πλάτωνα, ούτε σερβίτσια για το γεύμα την καθορισμένη ώρα γύρω από το τραπέζι…
Δεν παύει όμως να έχεις απέναντί σου ανθρώπους και πολλοί από αυτούς με μεγάλη (πολύ μεγάλη καρδιά), αλλά και ίσως πολύ φτωχούς, ίσως αμόρφωτους, αλλά σκληρά εργαζόμενους οικογενειάρχες και όχι μόνον…
Και πρέπει υπό δυσμενέστατες συνθήκες και χωρίς χρήματα πολλές φορές να τους δώσεις το κίνητρο να δημιουργήσουν το πανέμορφο έργο σου, στο οποίο παίρνεις εσύ μετά όλη την δόξα… και είσαι και υπερήφανος…
Ωστόσο κατάφερες και το υλοποίησες με όποιον τρόπο…
The Job was DONE! (Η δουλειά ΕΓΙΝΕ!)
Δείτε τώρα τους οργανισμούς, τους θεσμούς, τις επιτροπές, τις διάφορες κυβερνήσεις και αναλογισθείτε:
Πόσο μείγμα διανόησης (ήθος not included –δεν συμπεριλαμβάνεται- κατ’ ανάγκην) και πόσο μείγμα πράξης κρύβεται πίσω από όλα αυτά;
Φυσικά αυτά ισχύουν για οποιονδήποτε χώρο και όχι μόνον τον συγκεκριμένο… και στη θέση της λέξης “έργο”, τοποθετήστε οποιαδήποτε λέξη σκέφτεστε…
Μπορεί μόνο η διανόηση να υλοποιήσει;
Χμ… μη με ερωτήσετε! Διαβάστε το ξανά!
“Υλοποιεί,
όποιος λάσπη και σκ… πατεί!”
Αρχική δημοσίευση: 11 Μαρ. 2015
