Μόλις διάβασα για την απώλεια αυτού του ανθρώπου. Τον Κρεμαστινό, τον συνάντησα δύο ή τρεις φορές στο Ωνάσειο Ίδρυμα, όταν τον είχαμε επισκεφθεί με τον αδελφό μου, ο οποίος αντιμετώπιζε σοβαρότατο πρόβλημα με την καρδιά του. Δεν γνωρίζω τίποτα για τον ίδιο ως ανθρώπου. Αναφέρομαι μόνο στις συναντήσεις μας.
Ο αδελφός μου ήταν υπέρβαρος και είχε αποκτήσει τη νοοτροπία των φαρμάκων. Περίμενε δηλαδή πως ο Κρεμαστινός θα του χορηγήσει κάποιο παρασκεύασμα και κάποια μαγική δοσολογία και όλα θα συνεχίσουν, όπως πριν.
Όλες τις λίγες φορές, οπόταν και συναντηθήκαμε αφού τον εξέταζε απευθυνόταν μετά σ΄ εμένα και μου έλεγε: “Δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα, εάν δεν αποφασίσει ο ίδιος να χάσει βάρος. Μόνο εάν θέλει ο ίδιος θα ζήσει. Πείσε τον ΕΑΝ μπορείς.” Απευθυνόταν σε έμενα, διότι ο αδελφός μου απλά δεν… άκουγε. Του το έλεγε (ο Κρεμαστινός) και αμέσως ο αδελφός μου γύριζε την συζήτηση στα φάρμακα. Είχε κλείσει την δίοδο επικοινωνίας με την πραγματικότητα.
Την τελευταία φορά (δεν θυμάμαι εάν ήταν η δεύτερη ή η τρίτη ήταν απρόθυμος να ανανεώσει το ραντεβού. Ήταν ξεκάθαρος: “Δεν σώζεσαι εάν δεν θέλεις να σωθείς.”
Και επεκτείνοντας κάπως το σκεπτικό πάντα και σε κάθε περίπτωση υπάρχει ένα “εμπόδιο”, το οποίο θα πρέπει να περάσεις για να αποδείξεις ότι θέλεις κάτι πραγματικά. Στην περίπτωση του αδελφού ο όρος για να ζήσει ήταν να χάσει το επιπλέον βάρος. Ουσιαστικά να αναθεωρήσει τον τρόπο της ζωής του, διότι το βάρος δεν αποκτάται από μόνο του. Το ίδιο ισχύει ας πούμε και με τις εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο. Για την ιατρική το δύσκολο μάθημα (εμπόδιο) είναι η χημεία. Εάν απορρίπτεις την ιατρική γιατί δεν αντέχεις τη χημεία, δεν σου αρέσει πραγματικά αυτή η επιστήμη. Εάν θέλεις οπωσδήποτε να σπουδάσεις ιατρική και… Κινέζικα μαθαίνεις. Αυτό είναι το μυστικό των φαινομενικά παράλογων “εμποδίων”…
Σημ. Το βάρος ενός ανθρώπου δεν είναι κριτήριο υγείας. Είναι κριτήριο όμως, όταν υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα με την καρδιά.
