Επειδή γράφονται διάφορα και ίσως να μην υπάρχει κάποια σαφής ιδέα περί της κατάστασης στις Ηνωμένες Πολιτείες από πολιτικής απόψεως θα ήθελα να σημειώσω κάποιες σκέψεις. Προφανώς αντιπροσωπεύουν υποκειμενικές εκτιμήσεις.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το μοναδικό κράτος στο κόσμο, όπου ο εμφύλιος έγινε για την εξάλειψη μίας κοινωνικής αθλιότητας και όχι για την κατάληψη της εξουσίας: την κατάργηση της δουλείας!
Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το πρώτο, το οποίο θα πρέπει να έχει κάποιος στο μυαλό του αναλύοντας τες. Και θα πρέπει να μην ξεχνά επίσης πως ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν Ρεπουμπλικάνος και δολοφονήθηκε από έναν φανατικό υποστηρικτή των Νοτίων!
Γιατί εστιάζω εδώ; Διότι οι θεμελιώδεις πολιτικές αξίες στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κοινές μεταξύ των πολιτών της. Και εκτιμώ -και αυτό ισχύει σε κάθε περίπτωση και όχι μόνον για τις Η.Π.Α.- ανεξαρτήτως της προσωπικής του διάθεσης κανείς θα πρέπει να έχει όσο το δυνατόν καλύτερη και σφαιρικότερη αντίληψη. Ας γνωρίζει σε βάθος και ας αποφασίζει κατά το δοκούν (κατά την κρίση του).
Η Δημοκρατία, έστω και με τις παραλλαγές και τις ελλείψεις της είναι μέσα στη δομή της κοσμοθεωρίας ενός Αμερικανού μέσου πολίτη, ο οποίος είναι και η πλειοψηφία και ανεξαρτήτως προτίμησης κόμματος. Αυτός είναι και ο λόγος κατά τη γνώμη μου, όπου και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα ονομάζονται με τον ίδιο όρο, αλλά ο ένας προερχόμενος από την Ελληνική γλώσσα και ο άλλος από την Λατινική και… Γαλλική! Θα ήταν αδιανόητο να χρησιμοποιηθεί κάτι διαφορετικό.
Ως εκ τούτου, οι βασικές πεποιθήσεις είναι κοινές μεταξύ ΚΑΙ των δύο. Και εάν απομονώσω τα αρνητικά στοιχεία ο θαυμασμός στην υλική επιτυχία, τον πλούτο και τον εγωισμό δεν είναι διαφορετικός, ίσως με μικρές διαβαθμίσεις, αλλά δεν νομίζω πως είναι τόσο σημαντικές. Η οπτική εν κατακλείδι, όσον αφορά τη δομή του κοινωνικού και οικονομικού συστήματος δεν διαφοροποιείται ουσιωδώς. Τεχνικά ωστόσο υπάρχουν αποκλίνουσες από το mainstream (κυρίως ρεύμα) προσεγγίσεις. Θα αναφέρω χαρακτηριστικά τις βασικότερες, χωρίς όμως να αποτελούν απόλυτα χαρακτηριστικά του ενός ή του άλλου υποστηρικτή ενός κόμματος:
Η στάση έναντι των αμβλώσεων και του γάμου ανθρώπων ιδίου φύλου. Οι Δημοκρατικοί υποστηρίζουν και τα δύο ως νόμιμα σε αντίθεση με τους Ρεπουμπλικάνους.
Η μετανάστευση και το ζήτημα των παράνομων 11 εκ. μεταναστών. Οι Δημοκρατικοί επιθυμούν έναν τρόπο απόδοσης ιθαγένειας, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι απαιτούν την άμεση απέλαση. Το τείχος με το Μεξικό είναι τμήμα αυτής της διάστασης απόψεων.
Το θέμα της κλιματικής αλλαγής για το οποίο υπάρχει επίσης διαφωνία. Οι πρώτοι αποδέχονται την ύπαρξη του ως προβλήματος οι δεύτεροι όμως όχι.
Το ζήτημα της κοινωνικής μέριμνας και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι επίσης σημείο διαφωνίας. Οι Δημοκρατικοί τείνουν προς τα Ευρωπαϊκά… σοσιαλιστικά πρότυπα σε αντίθεση με τους Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι προκρίνουν την προσωπική επιλογή και την μη εμπλοκή του Δημοσίου.
Η φορολογία, όπου οι Ρεπουμπλικάνοι πιστοί στο αρχικό πνεύμα της ίδρυσης των Ηνωμένων Πολιτειών επιλέγουν έναν μοναδικό συντελεστή φορολογίας για όλους ανεξαρτήτως εισοδήματος και όχι κλιμακωτούς, όπως οι Δημοκρατικοί (και με μεγαλύτερη επιβάρυνση για τους πλουσίους).
Όσον αφορά τώρα τα θέμα του τρόπου λειτουργίας της οικονομίας οποιαδήποτε παρέμβαση, οποιοσδήποτε τύπου από την κυβέρνηση είναι άκρως ανεπιθύμητη για τους Ρεπουμπλικάνους. Η αγορά θεωρούν πως πρέπει να λειτουργεί εντελώς ελεύθερα και να αυτορυθμίζεται. Το αντίθετο υποστηρίζουν οι Δημοκρατικοί.
Τέλος υπάρχουν και διαφορετικές προσεγγίσεις στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Το Ιράν, η Κίνα, οι σχέσεις με την Ρωσσία και γενικώς ο τρόπος ανάληψης δράσης διαφέρει, αλλά όχι κατά τη γνώμη μου ουσιωδώς. Η εξωτερική πολιτική δεν αποτελεί το κυρίαρχο θέμα για την πλειονότητα των Αμερικανών, εκτός εάν πρέπει να συνδράμει με τα μέλη της. Θα ισχυριστώ πως είναι διαφορετική ανά περίπτωση η στάση της κοινωνίας και δεν αποτελεί αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης, όσο μίας γενικής τάσης στην οποίαν θα επικρατήσει μία άποψη ενδεχομένως και μέσω κοινωνικού διαλόγου (όπως συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν και συμβαίνει και τώρα).
Τα προηγούμενα δίνουν μία εικόνα συνοπτικά αλλά με ακρίβεια του κυρίαρχου σκεπτικού και των κατευθύνσεων της πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών.
