Σε αυτήν την “κρίση” των τελευταίων 6 ετών διεφάνει με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο η διαφορά στις επιχειρηματικές έννοιες των λέξεων:
Δημιουργία – Ανάπτυξη – Αντοχή
Θαυμάσαμε επιχειρήσεις, οι οποίες δημιουργήθηκαν με έναν εκπληκτικό τρόπο και γιγαντώθηκαν εξ’ ίσιου πολύ σύντομα… Είδαμε άλλες να αναπτύσσονται με ραγδαίους ρυθμούς, να κατακτούν νέες αγορές και ξαφνικά τις είδαμε να καταρρέουν, ως μηδέποτε εμφανισθείσες…
Είναι σοβαρό θέμα αυτό, διότι αποτυπώνει μία δυναμική μεγάλης ισχύος προκειμένου μία επιχείρηση να δημιουργηθεί και να αναπτυχθεί… και είναι ακόμα πιο λυπηρό, το ότι αυτή η δυναμική πάει, χάθηκε μη αφήνοντας ίχνος επιρροής μετά την εξαφάνισή της… Πράγμα, το οποίο ούτε λίγο, ούτε πολύ σημαίνει πως μία μεγάλη ευκαιρία τροποποίησης των συνθηκών χάθηκε…
Η σκληρή επιχειρηματική Φύση όμως αποδείχθηκε σύμμαχος της αντοχής… και όχι της δημιουργικότητας ή της αναπτυξιακής ικανότητας…
Δεν είναι μόνο η επιχειρηματική Φύση, αλλά η Φύση γενικώς… Προσέξτε το αυτό… Η επιλογή της Φύσης ήταν (και είναι!) σαφώς με το μέρος όσων κατορθώνουν να επιβιώνουν… Δε γνωρίζω ειλικρινά τι είναι αυτό, το οποίο αξιολογεί ως τόσο σημαντικό… Υποθέτω πως αυτό αφορά την διατήρηση της δυναμικής της ζωής… Η Φύση δεν εντυπωσιάζεται ούτε από πολύχρωμα “φτερά”, ούτε από βρυχηθμούς… Η Φύση σε θέλει μες’ τον παγετώνα και χωρίς τροφή και να βρεις τον τρόπο να επιβιώσεις. Αυτό θέλει…
Το πιο ωραίο; Δεν την απασχολεί το …κόστος… Μπορεί να αδυνατίσεις, μπορεί να πεινάσεις σε αφόρητο βαθμό, αλλά αφού καταφέρεις να αντέξεις τότε “δεν έχει πρόβλημα”…
Οι Τράπεζες, για να επανέλθω σε μία πιο πεζή πραγματικότητα αυτό το μήνυμα δεν το έλαβαν… Αφού κατάφεραν (ναι είναι αλήθεια αυτό) με όποιον θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο να επιβιώσουν της “κρίσης”, (αξιολογείστε το εσείς αυτό), εξακολουθούν να επιμένουν (;) σε κριτήρια, τα οποία αποδείχθηκαν εντελώς αναξιόπιστα και καθόλου επαρκή στην παρούσα φάση…
Μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι με fancy γραφεία και πανέμορφες γραμματείς και τρόπους (αλλά και υψηλότατες τραπεζικές καταθέσεις) τώρα είναι ανείσπρακτες οφειλές και ζημιές στους ισολογισμούς τους, οριστικά απολεσθείσες…
Ωστόσο ακόμα παρατηρώ πως αυτό στην τραπεζική νοοτροπία δεν έγινε αντιληπτό… Δεν αξιολογείται η αντοχή, αλλά πάλι αναζητούνται τα παλιότερα αποτυχημένα εν πολλοίς κριτήρια… Έτοιμες λοιπόν να διαπράξουν το ίδιο σφάλμα (και θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί), η επόμενη “κρίση” θα είναι πολύ λιγότερο επιεικής μαζί τους. Η τακτική επιβίωσης, η οποία επελέγει ήταν αυτή των συγχωνεύσεων και της γιγάντωσης… Δηλαδή οι μικροί δεινόσαυροι έγιναν …βροντόσαυροι… Ακριβώς τα ιδανικά θύματα του επόμενου …λιμού!
Τα προηγούμενα προς γνώση και δημιουργική ανάλυση, διότι στην ουσία μας δείχνουν έναν επενδυτικό δρόμο (μάλλον πολλούς επενδυτικούς δρόμους) και επιχειρηματικών κινήσεων…
Όποια τράπεζα αντιληφθεί σύντομα τα προηγούμενα και προσαρμόσει τα κριτήρια δανειοδότησης της ανάλογα θα είναι ο μελλοντικός κυρίαρχος, ως ότου έλθει και γι’ αυτήν η …ώρα της…
