Παρατηρώντας το πρωί αυτήν την εικόνα της φωτογραφίας σκεπτόμουν πως θα έπρεπε να γίνει μετά από κάποια χρόνια. Τότε συνειδητοποίησα πως δεν έβλεπα την πραγματικότητα αλλά οραματιζόμουν το μέλλον. Τα εγκαταλελειμμένα χαλάσματα μιας τραγικής στιγμής σε πρώτο πλάνο και πίσω ένα αρχοντικό, το ποίο είναι απλά διατηρητέο, άδειο από τη ζωή για την οποία χτίστηκε… Και η οροφή του φορτηγού του μικρο-πωλητή της λαϊκής…
Κάπως ανάλογα είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι κυριαρχούν στην εξουσία, την πολιτική, τον επιχειρηματικό κόσμο. Όλοι αυτοί οι δήθεν μεγαλόσχημοι με τα φώτα της στρεβλής πραγματικότητας επάνω τους δεν είναι παρά κάτι αντίστοιχο με τα κτίρια της φωτογραφίας.
Τίποτα δεν έχουν να προσφέρουν. Τίποτα να οραματιστούν.
Δεν είναι παρά δεσμοφύλακες ενός νεκρού –πεθαμένου- παρελθόντος, την αντήχηση του οποίου αναπαραγάγουν με τους τενεκεδένιους ήχους του παρόντος.
Διαγράψτε τους και εστιάστε ή γίνετε αγγελιοφόροι του μέλλοντος.
