Δεν γνωρίζω εάν πράγματι πίσω από έναν μεγάλο άνδρα κρύβεται μία σπουδαία γυναίκα, ίσως και σπουδαιότερη. Δεν γνωρίζω εάν ο τελευταίος ηγέτης της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης ήταν πράγματι ένας μεγάλος άνδρας. Δεν γνωρίζω εάν η επί δεκαετίες σύντροφός του ήταν σημαντικότερη από αυτόν.
Τι γνωρίζω;
Γνωρίζω όμως την τελευταία παράγραφο του αυτοβιογραφικού βιβλίου της Ραΐσα Γκορμπατσόβα, το οποίο εκδόθηκε το 1991, τη δυσκολότερη και τελευταία περίοδο της πολιτικής ζωής του συζύγου της και του τέλους της Σοβιετικής Ένωσης (ημ/νία διάλυσης Ε.Σ.Σ.Δ. 26 Δεκ. 1991). Την αντιγράφω μεταφρασμένη:
“Είχαμε τα πάντα στη ζωή μας – χαρά και λύπη, εξαιρετικά σκληρή δουλειά και κολοσσιαία νευρική πίεση, επιτυχίες και αποτυχίες, φτώχεια, πείνα και υλική ευημερία. Εκείνος και εγώ τα έχουμε περάσει όλα, διατηρώντας παράλληλα την αρχική βάση της σχέσης μας και την αφοσίωσή μας στις ιδέες και τα ιδανικά μας. Πιστεύω ότι η δύναμη του πνεύματος, το θάρρος και η σταθερότητα θα βοηθήσουν τον σύζυγό μου σήμερα να αντέξει τις πρωτοφανείς δοκιμασίες της πιο δύσκολης φάσης της ζωής μας. Ελπίζω”.
Η Ραΐσα Γκορμπατσόβα απεβίωσε στις 20 Σεπτεμβρίου 1999 και ήταν για ένα διάστημα και καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Μόσχας στο αντικείμενο της Μαρξιστικής –Λενινιστικής Φιλοσοφίας. Ο πατέρας της ήταν από την Ουκρανία ενώ η μητέρα της από τη Σιβηρία.
Δεν γνωρίζω τίποτα περισσότερο απ΄ όσα μπορώ να διαβάσω και να πληροφορηθώ… ούτε καν γνωρίζω εάν και πόσο τα λόγια της τελευταίας παραγράφου του βιβλίου της είναι αληθινά, αν και δεν βλέπω και κανέναν λόγο για το αντίθετο.
Γνωρίζω ωστόσο, -όπως είναι η τελευταία λέξη της αυτοβιογραφίας της και συνάμα ο τίτλος του βιβλίου της- ότι ΘΕΛΩ να ΕΛΠΙΖΩ.
“Ελπίζω”
“я надеюсь” – (Ya Nadeyus)
