Η Ελβετία εκτός από τράπεζες και κρυφούς λογαριασμούς δικτατόρων έχει και έναν ήρωα· έναν ήρωα, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός από τα χιουμοριστικά κόμικς, όπου τον δείχνουν να σημαδεύει ένα μήλο επάνω στο κεφάλι ενός παιδιού. Η πραγματική ιστορία όμως δεν είναι καθόλου χιουμοριστική, αντιθέτως είναι ιδιαιτέρως… αναρχο- επαναστατική!
Πολύ συνοπτικά έχει ως εξής:
Ο νεοδιορισμένος Αυστριακός διοικητής του Άλτντορφ, μόλις ανέλαβε έστησε έναν στύλο στην κεντρική πλατεία του χωριού με το… καπέλο του επάνω και απαίτησε όλοι όσοι περνούν να υποκλίνονται σε αυτό, προφανώς σε ένδειξη υποταγής. Όλοι; Χμ…
Ο Τέλλος ΔΕΝ υποκλίθηκε και συνελήφθη. Και ο Άλμπρεχτ Γκέσλερ (το όνομα του διοικητή), επειδή έμαθε πως αυτός ο χωρικός ήταν εξαιρετικός σκοπευτής στη βαλλίστρα σκέφτηκε το σαδιστικότερο, το οποίο μπορούσε. Θα χάριζε την ελευθερία στον Τέλλο, εάν σκόπευε σωστά ένα μήλο, τοποθετημένο επάνω στο κεφάλι του… παιδιού του! Ο Τέλλος έσκισε με το τόξο του το μήλο και ο Γκέσλερ του χάρισε την ελευθερία. Μόνο πως πρόσεξε πως είχε δύο βέλη στη βαλλίστρα και ερώτησε τον Τέλλο τον λόγο. Και αυτός απάντησε:
“Εάν αστοχούσα με το πρώτο, θα σκότωνα εσένα με το δεύτερο!” (Μπράβο Γουλιέλμε αναφωνώ)!
Φυσικά η… διοίκηση δεν μπορούσε να ανεχθεί ειλικρίνεια αυτού του επιπέδου και τον συνέλαβαν πάλι με ακόμα χειρότερες κατηγορίες. Η ιστορία συνεχίζεται σε μία λίμνη, όπου ο… κακός καιρός κόντεψε να βουλιάξει τη βάρκα με τον Τέλλο και τους φρουρούς του (οι οποίοι δείλιασαν) και εξ΄ αυτού ο πρώτος κατάφερε να δραπετεύσει πηδώντας από αυτήν.
Στο τέλος της ιστορίας ο Γ.Τ. εκδικήθηκε (μάλλον απέδωσε τα οφειλόμενα) τον Γκέσλερ τοξεύοντάς τον σε μία ενέδρα σε ένα στενό δρομάκι… και στέλνοντάς τον στο άλλο κόσμο να συναντήσει πολλές ακόμα μηλιές!
Ο Τέλλος πρέπει να ήταν σπουδαίο παλικάρι, διότι πνίγηκε όντας μεγάλης ηλικίας προσπαθώντας να σώσει ένα παιδί στον ποταμό Σόχενμπαχ του Ούρι (περιοχή της καταγωγής του)! Μέχρι το τέλος γνήσιος… Τέλλος!
Είτε πρόκειται περί θρύλου με υπερβολές είτε πραγματικών περιστατικών σε κάθε περίπτωση ο Γ.Τ. με τον τρόπο του διαμόρφωσε την Ελβετική ψυχοσύνθεση της ανεξαρτησίας (μαζί και κάποιων… λογαριασμών τραπεζών). Αλλά η ιστορία ή θρύλος (όπως προτιμάτε και δεν έχει καμία σημασία) διδάσκει πολλά, ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο.
Αυτό, το οποίο σε καταπιέζει μη λυπηθείς να το εξοντώσεις, εάν το μαρτύριο στο οποίο σε υποβάλλει αποτύχεις να το εκπληρώσεις· διότι περί στυγνού μαρτυρίου πρόκειται το να στοχεύσεις ένα μήλο στο κεφάλι του παιδιού σου. Ωστόσο ΑΥΤΟ συμβαίνει καθημερινά στη ζωή μας. Η κάθε λογής “εξουσία” αυτό ακριβώς σου επιβάλλει με τον τρόπο της. Και η αδυναμία της κοινωνίας (και των ανθρώπων) έγκειται στο ότι ΔΕΝ σκέφτονται ένα δεύτερο βέλος στη βαλλίστρα τους να εξοντώσουν τον τύραννο τους. Αντιθέτως υποκλίνονται στο… καπέλο του! Οπότε ο τελευταίος (και όχι το καπέλο) όλο και πιο μακριά θα τοποθετεί το παιδί σου με το μήλο στόχο, ώστε τόσο επαχθέστερο να γίνεται το μαρτύριο… (Ελπίζω κάτι να σας θυμίζουν όλα τα προηγούμενα).
Ο… κακός καιρός από την άλλη δεν είναι πάντα τόσο κακός! Διότι οι κάθε λογής “εξουσίες” είναι δειλές και στηρίζονται σε ακόμα πιο δειλά ασήμαντα τσιράκια (τους φρουρούς), τα οποία με την πρώτη καταιγίδα εγκαταλείπουν τα πάντα. Άρα να χαίρεστε όταν ο καιρός είναι… κακός και να σκέφτεστε διπλά προτού ξεστομίσετε τη γνωστή φράση “τον κακό σου τον καιρό!” Για ποιόν είναι τελικά… κακός;
Ο Γκέσλερ πλήρωσε το σαδισμό του με τη ζωή του. Και δεν ήταν λόγω κάποιας Θείας Δίκης, ήταν διότι ο Τέλλος είχε προβλέψει και ένα δεύτερο βέλος στην βαλλίστρα του!
