Ποτέ μου δεν κατανόησα τον λόγο αυτής της δεξίωσης. Και θα είχε νόημα (εννοώ για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα) εάν ΔΕΝ υπέστημεν μία τρομακτική πολεμική ήττα: την απώλεια της Κύπρου.
Δεν είναι δυνατόν να έχεις ταπεινωθεί – ηττηθεί για άλλη μία φορά από τη Γείτονα και να αγνοείς το γεγονός αυτό, επειδή είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της χούντας.
Και το γεγονός της εισβολής στην Κύπρο από τα Τουρκικά στρατεύματα έχει τις βάσεις του αφ΄ ενός μεν στις Συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, όπου υπογράψαμε και συμφωνήσαμε να αποδεχτούμε την Τουρκία ως… εγγυήτρια δύναμη (άρα είχε το δικαίωμα επέμβασης) και φυσικά δε το γεγονός πως η Ελληνική χούντα δεν προήλθε εξ ουρανού.
Έλληνες εξωμότες αξιωματικοί την προκάλεσαν και εμένα μηδενική σημασία έχει το γεγονός εάν βοήθησαν ξένες δυνάμεις ή όχι. Η χούντα ήταν Ελληνικό φαινόμενο και ποτέ κανένας εχθρός ή άλλη δύναμη δεν μπορεί να επιβάλλει τη θέλησή του όταν δεν ευρίσκει πρόσφορο έδαφος στο εσωτερικό μιας χώρας, κοινώς ο ορισμός της πέμπτης φάλαγγας.
Η Ελλάδα υφίσταται μετά το αδιανόητα καταστροφικό 1922 σειρά ταπεινώσεων από την Τουρκία: πογκρόμ της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης, εισβολή στην Κύπρο, Ίμια και ελπίζω (και ΠΡΕΠΕΙ) να σταματήσω εδώ.
Οι δεξιώσεις μας έλειπαν.
Σημ.: η δεξίωση εφέτος ακυρώθηκε λόγω των πυρκαγιών και θα ήθελα να ελπίζω πως είναι και το τέλος αυτής της απαράδεκτης και προκλητικής (δήθεν) εορτής.
