Μία μικρή επισήμανση. Όταν “επιστρέφεις” σε μία εποχή αυτό δεν σημαίνει πως επανέρχονται στο προσκήνιο και επικρατούν μόνο οι τότε δοξασίες και δεισιδαιμονίες. Το πακέτο είναι πλήρες! Επιστρέφουν -εάν αναφερόμαστε στο Μεσαίωνα- και οι φεουδάρχες και η δουλοπαροικία, καθώς και η πλήρης απώλεια ελέγχου της προσωπικής σου ζωής.
Και το αμείλικτο ερώτημα;
Γιατί να ΜΗΝ θέλεις να επιστρέψεις -εάν αυτό πρέπει οπωσδήποτε να συμβεί- στην… Αναγέννηση; Διότι εκεί φύσηξε ένας άνεμος δημιουργίας και ανάτασης του πνεύματος· μαζί με το σπόρο των επόμενων κατακτήσεων της ανθρωπότητας.
Καλό λοιπόν είναι να αναρωτηθείτε οι οπαδοί της επιστροφής σε κάποιο σημείο του παρελθόντος τι συμπεριλαμβάνεται στην…προσφορά. Και ποιος είναι και ο προσφέρων!
Ωστόσο, όπως έχω επανειλημμένως γράψει η σοφία δεν ευρίσκεται στο παρελθόν. Η σοφία ευρίσκεται στο μέλλον. Το μέλλον χρειάζεται σφυρηλάτηση για να σχηματισθεί και το αποτέλεσμα δεν είναι βέβαιον. Άρα οι προηγούμενοι προσφέροντες δεν στοχεύουν σε κάτι καλύτερο, αλλά μόνον στις βεβαιότητες του παρελθόντος, οι οποίες και τους εξυπηρετούν. Και σίγουρα ΔΕΝ εξυπηρετούν εσάς. Καθόλου, μα καθόλου!
