Το 2016 παρουσιάστηκε ένα από τα καλύτερα πολιτικά ντοκυμανταίρ, από όσα τουλάχιστον έχω παρακολουθήσει. Είναι μάλιστα πρόσφατο και αυτό το καθιστά ακόμα πιο ενδιαφέρον σε μία εποχή, όπου η ανοησία δίνει και παίρνει. Αναφέρεται στην περίπτωση του Άνθονι Γουίνερ ενός Αμερικανού πολιτικού, ο οποίος χωρίς να προέρχεται από μεγάλη οικογένεια, παρά από μία της μεσαίας τάξης, κατάφερε να έχει πολύ σημαντικές επιτυχίες στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης διατελώντας μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Αναγκάστηκε όμως να παραιτηθεί για τους λόγους, τους οποίους περιγράφω παρακάτω, αλλά επανάκαμψε και επανήλθε για τη διεκδίκηση μίας άλλης σπουδαίας θέσης: αυτής του δημάρχου της Νέας Υόρκης!
Μια όμως ανεξήγητη και σκοτεινή πλευρά του εαυτού του, τον οδηγούσε στο να στέλνει μηνύματα μαζί με γυμνές φωτογραφίες του σε άγνωστες διαδικτυακές του “φίλες”. Πόσες ήταν; Έξι απ΄ ό,τι φαίνεται μόνο πως η μία ήταν ανήλικη (17 ετών). Και αυτό μάλλον αποτελούσε ακατανίκητη έξη.
Το θέμα ήταν πως έπασχε και από ναρκισσισμό. Και το κατά κάποιον τρόπο ωραίο είναι πως ποτέ δεν συναντήθηκε με φυσική παρουσία με κάποια από τις γυναίκες με τις οποίες αντάλλασσε τα ερωτικά μηνύματα. Και το ακόμα ωραιότερο πως επέτρεψε να κινηματογραφηθεί η προσωπική και πολιτική ζωή του κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του για τις δημαρχιακές εκλογές του 2013! Μαζί και η γυναίκα του, η οποία κάθε άλλο παρά μία άβουλη προσωπικότητα ήταν. Αντιθέτως!
Ικανότατη και –δυστυχώς για άλλους, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων- η στενότερη σύμβουλος της υποψηφίας τότε για την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών Χίλλαρυ Κλίντον.
Όταν ο Γουίνερ πήρε την κάτω βόλτα και μόλις 4 κόμμα κάτι τοις εκατό στις εκλογές (καταδικάστηκε στη συνέχεια και εξέτισε και ποινή φυλάκισης) υπήρξαν υποψίες πως συνέχιζε το… βίτσιο του με μία 15χρονη κοπέλα. Επενέβη το FBI, κατάσχεσε τον φορητό υπολογιστή του και τότε ανακαλύφθηκαν κάποια –άσχετα με την υπόθεση- ηλεκτρονικά μηνύματα της Χίλλαρυ. Είναι τα γνωστά μέιλς, τα οποία κατά δήλωσή της, της κόστισαν την Προεδρία.
Ο κινηματογραφιστής- σκηνοθέτης είχε απίστευτο “μάτι” και η αξία του φιλμ είναι ακριβώς αυτή, πώς μπόρεσε και αποτύπωσε με απόλυτη ειλικρίνεια και διεισδυτικότητα τα συναισθήματα των ανθρώπων πρωτίστως και κατά δεύτερον τα γεγονότα. Και προσέξτε, πουθενά δεν “ειρωνεύεται” ή εξευτελίζει κινηματογραφικά τον Γουίνερ· απλώς “δείχνει”.
Κάποια στιγμή προς το τέλος του φιλμ και ενώ για μία ακόμα φορά ο ίδιος τα έχει θαλασσώσει, μονολογεί:
“I still have this virtually unlimited ability to f@ck up things day by day.”
(Διαθέτω ακόμα όπως φαίνεται αυτή την απεριόριστη ικανότητα, να τα γ@μάω όλα ημέρα με την ημέρα).
Και αμέσως μετά ο σκηνοθέτης-κινηματογραφιστής τον ερωτά:
“Why have you let me film this?”
(Γιατί με άφησες να το κινηματογραφήσω αυτό;)
Η στιγμή, όπου τολμώ να γράψω “συμπάθησα” τον Γουίνερ και θαύμασα τον σκηνοθέτη! Η Χίλλαρυ δε νομίζω να έχει την ίδια γνώμη.
Το Συμπέρασμα
Στο φιλμ επρόκειτο αρχικά να καταγραφεί η προεκλογική εκστρατεία του Γουίνερ, αλλά στην πορεία προέκυψε για δεύτερη φορά το σκάνδαλο. Και από μία απλή καταγραφή, λόγω της έπαρσης του Γουίνερ, εξελίχθηκε εντελώς συμπωματικά σε ένα σπουδαίο ντοκυμανταίρ. Η ικανότητα του Γουίνερ να τα γ@μάει όλα ήταν η “τύχη” του σκηνοθέτη.
Σκεφτείτε λοιπόν πόση “τύχη” διατίθεται και κυκλοφορεί στον αέρα, τώρα που γ@μ…νται όλα!
(Συγγνώμη για τις εκφράσεις)
