Γνωρίζετε ποια είναι η μεγαλύτερη –πρακτική-διαφορά μεταξύ ανθρώπων και ζώων;
-Όχι δεν είναι ούτε το μυαλό, ούτε η ομιλία ούτε τίποτα απ’ όσα σας έρχονται στο νου σας.
Είναι το γεγονός πως περπατώντας στον δρόμο δεν ζείτε με το “φοβερό στρες” να γίνετε το γεύμα κάποιου άλλου ζώου. Σκεφθείτε το καλά αυτό. Σας κυνηγά η εφορία τα ταμεία, η κυβέρνηση, οι τράπεζες, οι εισπρακτικές, οι φίλοι σας, οι φίλες σας και ότι άλλο σκέφτεστε, αλλά δεν κινδυνεύετε να μεταβληθείτε σε τροφή.
Προσέξτε το πολύ καλά αυτό.
Τα κατοικίδια ζώα αντάλλαξαν την εκδοχή του γεύματος της ζούγκλας με την ασφάλεια της συγκατοίκησης με τους ανθρώπους, άλλο εάν και αυτά στο τέλος μπορεί να καταλήγουν στο τραπέζι τους. Αλλά αυτό είναι εντελώς διαφορετικό.
Αλήθεια δοκιμάστε να περπατήσετε, όπως ένα ζώο της ζούγκλας, προσέχοντας μην στην επόμενη γωνία ή πίσω από ένα σιντριβάνι ή οπουδήποτε αλλού παραμονεύει ένα άλλο ζώο να σας κατασπαράξει… Μπρρρρ… Τρόμος!
Κι όμως με αυτόν τον τρόπο ζουν τα ζώα. Φυσικά αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους, αλλά όχι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, όπως το ζαρκαδάκι, το οποίο σχεδόν ζωντανό το καταπίνει ο πύθωνας… και νοιώθει την μετάβαση από την ζωή στο στομάχι του.
Ας μην συνεχίσω, αντιληφθήκατε το νόημα.
Γιατί τα γράφω αυτά;
Διότι κάθε ημέρα στην πραγματικότητα δίνουμε μία άγνωστης έκβασης μάχη ζωής. Ακόμα και το λιοντάρι ή η τίγρης θα πρέπει να επιλέξουν τον στόχο τους και εάν σήμερα επιτύχουν δεν έχουν καμία εγγύηση πως θα καταφέρουν το ίδιο και αύριο. Ούτε η προτέρα εμπειρία μπορεί να εξασφαλίσει κάποιο ουσιαστικό πλεονέκτημα.
Ακόμα εάν σήμερα μπορείτε ένα μεγάλο βουβάλι να το καταβάλετε, αύριο ακόμα και ως λέων με δέκα μαζί δεν θα μπορέσετε, ασχέτως εάν ένα – ένα θα ήταν δυνατόν να το καταφέρετε.
Αυτός είναι και ο σπουδαίος λόγος, όπου κάθε ημέρα είναι μία ξεχωριστή ημέρα και θα πρέπει να αντιμετωπισθεί ως κάτι νέο και άγνωστο και με αβέβαιο αποτέλεσμα.
Τώρα, όποια/οιος επιθυμεί να ζήσει χωρίς αυτό το άγχος μπορεί να επιλέξει το κλουβί του ζωολογικού κήπου. Με δεδομένη τροφή, χωρίς τον κίνδυνο να κατασπαραχτεί (εάν είναι γαζέλα) ή να κυνηγήσει (εάν είναι τίγρης) θα τρέφεται σταθερά και θα ζήσει σίγουρα και πολλά – πολλά χρόνια.
Ναι σύμφωνοι, μόνο δεν θα είναι ελεύθερη/ος.
Ζήσε στο κλουβί σου ήρεμος, λάβε και ένα κομμάτι ρίζα ή κρέας (ανάλογα) και δεν έχεις να σκεφθείς τίποτα άλλο. Θα γλείφεις μάλιστα, το χέρι του ανθρώπου, ο οποίος σε ταΐζει –και ενδεχομένως σε βασανίζει- με ευγνωμοσύνη.
ΔΕΝ είναι αυτή όμως η ζωή σου!
Αντιληπτόν;
Σημ. Αυτό είναι το δεύτερο συστατικό μετά τον φόβο για τη δημιουργία απολύτως ελεγχομένων ανθρώπων – μη ανθρώπων.
