(Τουρκία – COVID-19 – Οικονομία)
Α. Τουρκία
Αξίωμα: οι εκλεγμένοι δικτάτορες (το νέο “είδος” της εποχής μας) είναι εξαιρετικά δειλοί. Το μόνο πραγματικό τους κίνητρο είναι η διατήρησή τους στην εξουσία. Και σε αντίθεση με τους δικτάτορες, οι οποίοι κατέλαβαν πραξικοπηματικά (Πινοσέτ στη Χιλή) ή μέσω εμφυλίου (Φράνκο στην Ισπανία) την εξουσία ένα λάθος “εθνικής” εμβέλειας θα τους κοστίσει στην καλύτερη περίπτωση την απώλεια της και στην χειρότερη (και πιθανότερη) μία αγχόνη.
Η Ελλάδα πρέπει να δείξει μεγάλη ψυχραιμία και να μην παρασυρθεί (και ευτυχώς δεν βλέπω να το κάνει) από τις φωνές των εντοπίων δειλών πολεμοκαπήλων, οι οποίοι με την πρώτη τουφεκιά θα φύγουν τρέχοντας στα ασφαλή καταφύγια άλλων κρατών, όπου διατηρούν τις καταθέσεις τους.
Η Τουρκία δεν θα προβεί σε πολεμική ενέργεια. Εάν η Ελλάδα κάνει το πρώτο βήμα και χτυπήσει το Oruc Reis τότε οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Εάν αποφασιστεί ωστόσο με πλήρη επίγνωση, πως η κατάσταση με τη γείτονα έχει καταστεί ανυπόφορη, τότε με κοινό μυαλό ας πράξουμε. Αλλά οι εξελίξεις θα προκύψουν με δική μας πρωτοβουλία και όχι παρασυρόμενοι από επιλογές άλλων· και αποδεχόμενοι εκ των προτέρων όποιο τεράστιο κόστος προφανώς.
Β. COVID-19
Το παιγνίδι με τον COVID-19 ούτε έχει χαθεί μα ούτε έχει κερδηθεί. Και ο λόγος είναι απλός. Δεν πρόκειται για πόλεμο για να κερδίσεις ή να χάσεις. Ο corona-virus θα παραμείνει στο προσκήνιο περίπου έως το καλοκαίρι του 2022. Το έχω γράψει από την αρχή: 18-24 μήνες με ημερομηνία έναρξης το Μάρτιο του 2020. Αλλά και πάλι το ζητούμενο ΔΕΝ είναι ο COVID-19. Αυτό είναι το ελάχιστο. Είναι η αφορμή για να τροποποιήσουμε τις συνθήκες ενός στρεβλού κόσμου συμπεριφορών και περιβάλλοντος. Όσο αυτό δεν συμβαίνει, τόσο ο COVID-19 θα επιμένει.
Γ. Οικονομία
Ισχύει ότι και με τον COVID-19. Η οικονομία χρειάζεται εκ βάθρων ανασύσταση. Το παιγνίδι έχει χαθεί και όσο οι νοοτροπίες και οι πρακτικές του παρελθόντος επιμένουν, τόσο περισσότερο θα χάνεται. Τι άλλαξε; Ποιό αεράκι νέας πνοής φύσηξε, ώστε να δημιουργήσει κάποια δυναμική δράσης; Μόνο μιζέρια και κακομοιριά. Δεν οδηγεί πουθενά αυτό, εκτός από τη συνολική “υποδούλωση” σε μία στεγνή ζωή χωρίς κανένα κίνητρο.
Υπό αυτή την έννοια η Τουρκία και ο COVID-19 θα φαντάζουν ως… λύσεις! Το τελευταίο προσέξτε το!
