Πάντα με εντυπωσίαζε η προέλευση της δύναμης της εξουσίας. Τι εμποδίζει έναν άνθρωπο να την καταλύσει; Ή μάλλον ποια είναι η πηγή της και είναι τόσο δύσκολο για κάποιον να την ανατρέψει;
Οι Σουλτάνοι ήταν τρυφηλοί άνθρωποι, συνήθως άξεστοι και κατά κάποιον τρόπο εξαιρετικά ευάλωτοι. Κι όμως διατήρησαν την εξουσία με καθαρά κληρονομικά κριτήρια σχεδόν πεντακόσια χρόνια. Περιβάλλονταν από εξαιρετικών ικανοτήτων βεζίρηδες (είχαν αυτή την ευφυία) και πιστό στράτευμα. Γιατί όμως ήταν τόσο δύσκολο να εξοβελισθούν;
Διότι ο μακρινός τους πρόγονος ήταν αυτός, ο οποίος τους έδωσε τα… πάντα! Ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής κατέκτησε ένα από τα λαμπρότερα τρόπαια της εποχής του (την Κωνσταντινούπολη) και κατέλυσε μία (όση είχε απομείνει τέλος πάντων) Αυτοκρατορία χιλίων ετών. Εάν δεν το είχε επιτύχει αυτό, κανένας δεν θα ήταν στη θέση, την οποίαν κατείχε από τούδε και εις το εξής. Και επειδή οι Σουλτάνοι ήταν οι άμεσοι απόγονοί του, άρα αποδεδειγμένα είχαν σχέση με τον ιδρυτή της νέας Αυτοκρατορίας τους, οποιαδήποτε κίνηση ανατροπής τους θα έθετε τους ίδιους σε εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο. Διότι μπορεί ένα βεζίρης να ήταν πολύ ικανότερος του Σουλτάνου, αλλά δεν είχε τον Μωάμεθ τον Πορθητή πρόγονο ούτε είχε αποδείξει με κάποιον τρόπο πως θα μπορούσε να επιτύχει κάτι εξαιρετικό. Οπότε… όλοι σώπαιναν από τον τελευταίο Τούρκο χωρικό της Θεσσαλίας το 1880 έως και τους ισχυρότερους παράγοντες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Χωρίς τον Μωάμεθ θα έβοσκαν ακόμα άλογα στις στέπες της Μογγολίας και δεν θα είχαν τα δεδομένα προνόμια ενός κατακτητή.
Αυτό συνέβαινε και σε ανάλογο βαθμό και με τους άλλους αυτοκράτορες και βασιλείς. Και εάν ξεσκονίσετε λίγο τα ιστορικά αρχεία θα διαπιστώσετε πως οι ιδρυτές πολλών σπουδαίων αυτοκρατορικών οίκων δεν ήταν παρά λήσταρχοι ή τομάρια πρώτου βαθμού.
Υπάρχουν πολλές σπουδαίες οικογένειες παγκοσμίως με αυτό το χαρακτηριστικό: τον ικανότατο (με κάθε τρόπο ιδρυτή τους), σφετεριστή ή εγκληματία, αλλά επιτυχημένο όσον αφορά το στόχο.
Προσέξτε τώρα πώς αυτό μεταφράζεται στη σύγχρονη πολιτική σκηνή. Εάν δεν είναι κάποιος εγγονός του ιδρυτή της δυναστείας της Βόρειας Κορέας, οι υπόλοιποι αρχηγοί λίγο-πολύ έχουν με κάποιον τρόπο εκλεγεί. Άλλοι με την ουσιαστική συμβολή προγόνων τους (άρα αποδεδειγμένα διαθέτουν το γονίδιο της εξουσίας), άλλοι με οποιονδήποτε τρόπον, ο οποίος τους έφερε στην κορυφαία θέση εξουσίας ενός κράτους. Μην ξεχνάτε πως ο γιός ενός στρατηγού ΔΕΝ έχει κανένα εχέγγυο πως θα φτάσει και ο ίδιος στο βαθμό του πατέρα του. Υπάρχει ιεραρχία και δεν κληρονομείται η εξουσία. Αλλά τα παιδιά ενός πρώην ή νυν προέδρου ή πρωθυπουργού ναι…
Πάρα πολλοί εκ των στελεχών ή οπαδών τους δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το ποιόν του αρχηγού τους, διότι χωρίς αυτόν δεν θα μπορούσαν να αναλάβουν ούτε θέσεις, ούτε τίποτα. Και αφού ο αρχηγός τους απέδειξε πως μπορεί, τι σημασία έχουν όλα τα υπόλοιπα; Ας είναι και κατσικοκλέφτης! Ιδού η πηγή της εξουσίας των Σουλτάνων… και η τέλεια συνταγή κοινωνικής αποτυχίας!
