Ο τελευταίος τη τάξει λεγεωνάριος της Ρώμης ήταν “ανώτερος” από τον οποιονδήποτε βασιλιά ή φιλόσοφο ή προφήτη, οποιασδήποτε άλλης κατεχόμενης επαρχίας. Γιατί; Διότι ανήκε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ενώ οι άλλοι όχι. Όπερ σημαίνει πως αντλούσε τη δύναμη του από αυτό και μόνο το γεγονός.
Το αυτό ισχύει σε πάρα πολλές περιπτώσεις είτε καλά κατοχυρωμένες είτε όχι τόσο. Τα πρόσωπα, τα οποία απαρτίζουν τις κρατικές δομές αντλούν δύναμη όχι από τον εαυτόν τους (ανεξαρτήτως του είδους της προσωπικότητας τους) αλλά από τον οργανισμό στον οποίον ανήκουν. Σε ιδιωτικές εταιρείες ισχύουν ανάλογα. Θυμάμαι όταν συνταξιοδοτήθηκε ο πατέρας μου, έπιασε τη σφραγίδα με το όνομα και τον τότε τίτλο του μου την έδειξε και μου είπε:
“Χθες αυτή η σφραγίδα είχε δύναμη. Σήμερα δεν έχει καμία ισχύ, είναι ανάμνηση!”
Αυτό ποτέ μου δεν το ξέχασα. Και μάλιστα θυμάμαι και τις στιγμές μετά την αποφοίτηση, όπου πλέον οι καθηγητές μας, μας προσφωνούσαν από φοιτητές πριν σε “συναδέλφους”, αλλά και την ημέρα ΑΚΡΙΒΩΣ της λήψης του απολυτηρίου από τον Ελληνικό Στρατό, από τη μία στιγμή στην άλλη το “ρε στραβάδι” μετατρεπόταν σε “Κύριε Τάδε”.
Υπάρχει ή δημιουργείται λοιπόν μία ισχυρή δομή, γίνεσαι μέλος της και αποκτάς την ισχύ της δομής μέσω της συνάφειας. Και αναλόγως τη θέση σου στη δομή έχεις περισσότερη ή λιγότερη ισχύ.
Οι δομές όμως είναι και προσωπικές. Οικογενειακές σχέσεις προσδίδουν δύναμη στα μέλη τους όταν κάποιο από αυτά κατέχει μία θέση, όποια και εάν είναι αυτή. Οι… κατατρεγμένοι ωστόσο φαίνεται να μην διαθέτουν καμία ισχύ. Οι πρόσφυγες είναι μόνο πρόσφυγες, οι άνεργοι είναι… άνεργοι, οι άνευ οικονομικών δυνάμεων είναι παραπεταμένοι από το σύστημα.
Σε ακόμα περισσότερο προσωπικό επίπεδο άλλες και άλλοι αντλούν δύναμη από τους συντρόφους τους ή τους συζύγους τους. Είναι μία άποψη και αυτή.
But (για να γίνω Αγγλομαθής)…
Τι συμβαίνει όμως όταν “κάτι” χαθεί ή πάψει να ισχύει; Τότε μοιραία μένεις με την καθαρά ΔΙΚΗ σου δύναμη! Και τότε αρχίζουν τα δύσκολα ή μπορεί και τα εύκολα. Διότι εάν το πρώτο (τα δύσκολα) είναι προφανές το δεύτερο δεν είναι. Πολλές φορές όμως η προσωπική δύναμη σκιάζεται από μία άλλη, ισχυρότερη δομή και χάνεται ενώ υπάρχει και αποκαλύπτονται άνθρωποι εκεί, όπου υπήρχε μία σφραγίδα.
Σε κάθε περίπτωση όμως η δύναμις πρέπει να αντλείται από εσένα τον ίδιον. Είναι το ασφαλέστερο απάγκιο. Διότι τα υλικά χάνονται, οι θέσεις αλλάζουν, οι δομές καταργούνται, οι αυτοκρατορίες καταρρέουν. Και τότε είσαι αντιμέτωπος με τον εαυτόν σου. Και οι άλλοι επίσης…
