Μ΄ αρέσει η δύναμη αυτής της φωτογραφίας. Και δεν εννοώ την αισθητική της, αυτό εσείς θα το κρίνετε. Αλλά με ενθουσιάζει η υποκρυπτόμενη δυσκολία της. Σκέφτομαι το ίδιο τοπίο μέσα σε καταιγίδα (πρόκειται για ακρωτήριο) και να με καταδιώκουν. Και η κατάσταση είναι δεδομένη, χωρίς καμία δυνατότητα διαφυγής.
Εμπρός η φουρτουνιασμένη θάλασσα και πίσω σου οι κάθε λογής “διώκτες” σου (κακοί ή καλοί, ο λόγος δεν έχει σημασία). Είσαι ουσιαστικά σε ένα αδιέξοδο. Και τι κάνεις όταν ευρίσκεσαι σε αδιέξοδο;
Προχωράς!
Ε, αυτό το συναίσθημα μου προκαλεί όταν την παρατηρώ.
