Τεύκρος Σακελλαρόπουλος – Conceptual Cinematography

Απληστία: η Δύναμις της Προόδου

Η απληστία (η ανεξέλεγκτη επιθυμία για απόκτηση υλικών αγαθών ή εξουσίας) κατακρίνεται από όλα τα συστήματα και από όλες τις θρησκείες. Θεωρείται -και είναι- ένα από τα χειρότερα συναισθήματα, τα οποία μπορεί να κυριεύσουν την προσωπικότητα ενός ανθρώπου.

Αναλογιστείτε όμως εάν όλοι ήσαν εγκρατείς τι θα συνέβαινε. Οι άνθρωποι δεν αντιδρούν έντονα στις φυσιολογικές πιέσεις· γενικά διαθέτουν μεγάλη εγκαρτέρηση.  Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δέχεται καρτερικά τις καταστάσεις και το μόνο, το οποίο επιθυμεί είναι μία ήρεμη και ειρηνική ζωή. Γενικά τολμώ να ισχυριστώ πως όταν καλύπτονται οι βασικές ανάγκες ενός ανθρώπου, αυτός λειτουργεί χωρίς καμία διάθεση εναντίωσης.

Αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ υπάρχει και η απληστία! Και απληστία σημαίνει ή μάλλον ταυτίζεται με την έννοια “χωρίς όριο”. Οι άπληστοι κινδυνεύουν μόνο από αυτό: δεν μπορούν να σταματήσουν κάπου. Θέλουν πάντα περισσότερα· τα οποία δεν απαιτούν από τον εαυτόν τους, αλλά από τους άλλους. Αυτή η πίεση, την οποία ασκούν στους υπολοίπους εξαναγκάζει τους εγκρατείς να ξεπεράσουν τα όριά τους. Και τότε έρχονται σε μία όμορφη αντιπαράθεση!

Καμία επανάσταση δεν έγινε επειδή οι πολίτες περνούσαν σχετικά ικανοποιητικά. Αυτοκρατορίες καταστράφηκαν επειδή ήθελαν και άλλο από όπου μπορούσαν να λάβουν (αρπάξουν). Φυσικά το κόστος δεν το επωμίστηκαν μόνο οι άπληστοι, αλλά και οι εγκρατείς εκτός ορίων.

Υπάρχει όμως ένα στοιχείο, μία παράμετρος, η οποία διαφεύγει συνήθως της προσοχής. Οι άπληστοι είναι είτε εντελώς δειλοί είτε θρασύδειλοι. Σε κάθε περίπτωση η λέξη “δειλία” είναι τμήμα του ορισμού της απληστίας.

Και εδώ κρύβεται το μυστικό και η… ευτυχία! Οι άπληστοι είναι οι ευκολότεροι αντίπαλοι, διότι απλούστατα είναι εξαιρετικά δειλοί (και δόλιοι όμως). Επειδή δεν μπορούν να θέσουν όρια οδηγούνται στις αναπόφευκτες συγκρούσεις, από τις οποίες οι πιθανότητες επιβίωσης τους είναι πολύ χαμηλές.

Αγαπημένοι μου άπληστοι κάθε είδους (άνθρωποι, κράτη, επιχειρήσεις, οτιδήποτε)! Σας παρακαλώ και σας προτρέπω να συνεχίσετε απαιτώντας περισσότερα, πιέζοντας περισσότερο, ρουφώντας κάθε ικμάδα από τους άλλους και μη αφήνοντάς τους ούτε τον ελάχιστο ζωτικό χώρο επιβίωσης, ώστε να τους προκαλέσετε ασφυξία. Συνεχίστε! Γνωρίζω πως ΔΕΝ μπορείτε να σταματήσετε ενώ και εσείς γνωρίζετε πως αυτό θα σας οδηγήσει στην καταστροφή σας.

Οι εγκρατείς –εκτός ορίων πλέον- σας περιμένουν και όχι σε κάποια σκοτεινή γωνία, αλλά πρόσωπο με πρόσωπο! Συνεχίστε λοιπόν! Είστε η δύναμις της προόδου της ανθρωπότητας!

Ίσως ενδιαφέρει και άλλους... (κοινοποιείστε)